Μια πράξη ευγένειας

 

Μια π ράξη ευγένειας

 της Αλκυόνης Κρητικάκη

Καλώς ήρθατε στον «Ωμέγα» για άλλο ένα δελτίο ειδήσεων. «Αυτή η απλή πράξη ευγένειας μου άλλαξε τη ζωή» αναφέρει η Αμαλία Κορακάκη. Πάμε στην Κοπεγχάγη όπου η Αμαλία θα μας περιγράψει πώς ‘‘κέρδισε το τζάκποτ’’.

- Καλησπέρα!

-Καλησπέρα Αμαλία, θα μπορούσες να μας διηγηθείς με όση περισσότερη λεπτομέρεια μπορείς, πώς κατέληξες με την περιουσία ενός τόσο πλούσιου και γνωστού άντρα? Είχατε καμία συγγενική σχέση?

- Για να απαντήσω στην ερώτησή σας όχι δεν είχαμε καμία απολύτως σχέση. Τον είχα δει μόνο στην τηλεόραση. Ποτέ δε φαντάστηκα ότι θα μου άφηνε όλα αυτά τα χρήματα. Μια μέρα περπατούσα σε ένα πάρκο μαζί με τα δύο παιδιά μου αναρωτόμενη πώς θα πληρώσω για φαγητό και το νοίκι. Κάποια στιγμή, έτσι όπως προχωράω, διακρίνω έναν αδύνατο, πεινασμένο γεράκο ξαπλωμένο στο χώμα και τη λάσπη, σχεδόν χωρίς ρούχα παρόλο που είχε παγωνιά, να μαραζώνει. 

Πόνεσε η ψυχή μου έτσι που είδα τον καημένο τον άνθρωπο και του πρόσφερα να έρθει στο σπίτι μου για όσο ακόμα είχα, να κάνει μπάνιο, να φάει από το λιγοστό φαγητό που μπόρεσα να αγοράσω και ζεστά ρούχα. Έμεινε μαζί μας για περίπου μια εβδομάδα μέχρι που δεν μπορούσα να πληρώσω το ενοίκιο και οι ιδιοκτήτες μάς πέταξαν έξω από το σπίτι. 

Ο Χανς, όπως μου είπε ότι τον λένε, μας οδήγησε σε ένα δρομάκι που ήξερε ότι υπάρχει ένα προστατευμένο από τον κακό καιρό μέρος. Όταν φτάσαμε, αντικρίσαμε μια τεράστια πολυτελή έπαυλη. Η περίφραξη που κύκλωνε το σπίτι ήταν πελώρια και ο ανθισμένος, καλοσχηματισμένος κήπος πανέμορφος. 

Το σπίτι αποτελούνταν από τρεις ορόφους και σε κάθε όροφο κρέμονταν τουλάχιστον πέντε μπαλκόνια. Υπέθεσα ότι είχε κάνει κάποιο λάθος αλλά αυτός πήγε κατευθείαν προς το σπίτι. Του είπα πως δεν μπορεί να μπει μέσα καθώς το σπίτι δεν του ανήκε και ότι οι ιδιοκτήτες μπορεί να καλούσαν την αστυνομία. Ο Χανς όμως δε με άκουσε και πληκτρολόγησε έναν κωδικό. 

Προς έκπληξή μου, η τεράστια πόρτα άνοιξε αθόρυβα. Όταν μπήκαμε μέσα, το εσωτερικό ήταν ακόμα πιο όμορφο. Χρυσοί πολυέλαιοι και κηροπήγια υπήρχαν παντού. Οι πίνακες που ήταν καρφιτσωμένοι στον τοίχο, έκαναν τον χώρο να μοιάζει με γκαλερί. Ο αριστερός διάδρομος οδηγούσε στην τραπεζαρία και ο δεξής στο σαλόνι. Η σκάλα που έβλεπες με το που διάβαινες την πόρτα οδηγούσε στα υπνοδωμάτια, τα μπάνια και τις αίθουσες αναψυχής. 

Εμφανίστηκαν αμέσως υπηρέτριες που καλούσαν τον Χανς «αφέντη». Μας έδωσαν καθαρές πετσέτες για να πλυθούμε και περιποιημένα ρούχα για να φορέσουμε μετά. Ύστερα, κάτσαμε όλοι στην τραπεζαρία και φάγαμε υπέροχο φαγητό τέλειας ποιότητας. 

Αφού τελειώσαμε όλοι, μας εξήγησε ότι ήταν μόνος όλη του τη ζωή και σε λίγο θα πέθαινε. Γι’ αυτό, έψαχνε έναν ευγενικό άνθρωπο να του αφήσει την περιουσία του. Λίγες μέρες μετά, έφυγε από αυτόν τον κόσμο στον ύπνο του. 

Άλλαξε τη δική μου αλλά και των παιδιών μου ζωή. Τώρα προσπαθώ να βοηθάω όσο μπορώ τους ανθρώπους και κάνω δωρεές.

- Σε ευχαριστούμε Αμαλία. Πάμε τώρα σε διαφημίσεις και επιστρέφουμε μετά.