Ήρωας χωρίς όνομα

 

Ήρωας χωρίς όνομα

 

της Παναγιώτας Ταρασουλέα

 

Κάποτε υπήρχε ένα εντεκάχρονο αγόρι με καλή καρδιά αλλά και λίγο ξεροκέφαλο.

Κάθε μέρα έκανε πολλές καλές πράξεις. Δεχόταν καλά λόγια από όλους όπως:

«Είσαι ο καλύτερος» ή «Δεν παίζεσαι» ή «Ευχαριστώ βαθύτατα ήρωα μου»!

Του άρεσε πολύ όμως να φαίνεται όμορφος και να το παίζει μαγκάκι. Όλοι ενοχλούνταν να τον βλέπουν να περπατά κορδωτός χαρίζοντας παντού χαμόγελα. Χαμογελούσε ακόμη και στις κολόνες, στις πινακίδες, στις βιτρίνες των μαγαζιών κ.τ.λ.

Μία μέρα καθώς χαζοπερπατούσε, παραπατάει και κάνει τούμπα.

-Αααααααααααααααααααααααααα, τσιρίζει κλαίγοντας. Τον μετέφεραν με χίλια ζόρια στο νοσοκομείο.

-Αχ, γιατρέ μου σώστε με! Σώστε με σας παρακαλώ! Πονάω πολύ! Πάρα πολύ! Υπερβολικά πολύ! Αχ, γιατρέ μου τι έπαθα!

-Ησύχασε δραματικέ ασθενή! Για να δούμε, τι έχεις άραγε. Πονάς εδώ;

-Ααααα!

-Εδώ;

-Ααααα!

-Εδώ;

-Ααααα!

-Εδώ;

-Ααααααααααααααααα!

-Εσύ πονάς παντού, καλέ μου ασθενή!

-Αααααααααααα!

-Τι έγινε ασθενή, αφού δεν σε ακούμπησα καθόλου!

-Τώρα με πονάτε στην καρδιά!

-Η κατάλληλη θεραπεία για εσένα κοστίζει 8.000$ περίπου!

-Εγώ όμως είμαι γνωστός σας!

-Τότε, 10.000$

-Μα..

-Δεν ακούω άλλα!

Την επόμενη μέρα είχε μαθευτεί σε όλη την πόλη το πάθημα του ήρωά τους.

Στην αρχή όλοι σκεφτόντουσαν καλά να πάθει έτσι απρόσεκτα που περπατάει αλλά μετά ερχόταν στον νου τους οι καλές πράξεις που είχε κάνει για αυτούς.

Αποφάσισαν, λοιπόν,  όλοι μαζί να συνεισφέρουν όλα τα χρήματα για την θεραπεία του και ο ήρωας έγινε καλά.

Τελικά, δουλεύοντας για το γενικό καλό, ωφελούμε τον εαυτό μας, συμπέρανε, χαμογελώντας!