Η αδιαφορία τους σκοτώνει

 

Η αδιαφορία τους σκοτώνει 

-  Η σακούλα σας με το χαρτί πηγαίνει στον μπλε κάδο κύριε!!! Όχι στον πράσινο!! Και όλοι εσείς αναιδέστατοι, να αφήνετε εξήντα εκατοστά ανάμεσα στους κάδους!! Και κλείνετε και κανένα φως!! Ακόμα και το βράδυ βλέπω σε κάθε σπίτι που περνώ φως!! Δεν είναι μόνο αυτά!! Ακούω χιλιάδες φωνές από τηλεοράσεις μέρα μεσημέρι!!  Οι τηλεοράσεις καίνε πολύ ρεύμα!!

-  Ωωω! Κοιτάξτε τι γλυκό που είναι!

-  Γιατί όμως δεν κλείνει το στόμα του!

-  Έλα εδώ γλυκό μου πλασματάκι!

Όλοι είχαν μαζευτεί γύρω της και τις έξυναν την πλάτη και την κοιλιά. Τι σπαστικοί που είναι όλοι τους, σκέφτηκε εκείνη.

Η ώρα είχε πάει αργά. Ξάπλωσε σκεπτική στο κρεβάτι της. Κάτι έπρεπε να κάνει. Δεν μπορούσε να αφήσει σε τέτοια κατάσταση τον πλανήτη! Δεν τις είχαν μείνει πολλές ζωές! Μόνο δύο! Καθώς κοιμόταν είδε στο όνειρο της την κατάλληλη λύση!! Θα της έπαιρνε πολύ χρόνο όμως! Την επόμενη μέρα ξεκίνησε με τον πρώτο άνθρωπο. Πρώτα έκανε τα γλυκά ματάκια και τα γλυκά πατουσάκια! Μετά έτρεχε μακριά κι εκείνος την ακολουθούσε (αυτή η τρομερή μέθοδος λειτουργούσε άψογα στα παιδιά)! Τους πήγαινε σε ένα σοκάκι, στο οποίο είχε στήσει δύο κάδους: τον μπλε της ανακύκλωσης και τον πράσινο των απορριμμάτων. Παίρνοντας ένα ανακυκλώσιμο υλικό και ένα σκουπίδι (ό,τι έβρισκε μπροστά της) τα πετούσε το καθένα στο σωστό κάδο. Με μαγικό τρόπο σε όσους το έκανε, μετά ακολουθούσαν το παράδειγμα της!!

Ύστερα από ένα χρόνο εξάντλησης, κατάφερε να το κάνει σε όλους!!

-          Είναι όλα τόσο καθαρά! Θα πεθάνω από την συγκίνηση!

Εκείνη την στιγμή όμως γινόταν μια μεγάλη εκδήλωση σε όλη την πόλη. Μόλις αντίκρυσε την ακαταστασία που είχαν προκαλέσει όλοι οι άνθρωποι, έπεσε κάτω. Έχασε την προτελευταία γατίσια ζωή της.

Είχε πεθάνει από την στεναχώρια της. Δεν άντεχε να βλέπει την αδιαφορία των ανθρώπων για τον πλανήτη τους! 

Παναγιώτα Ταρασουλέα