Υπάρχει στα αλήθεια η δικαιοσύνη;

 

Ένα ποίημα από τη Μαριαλένα Πορίχη, μαθήτρια της 2ας Γυμνασίου στο 1ο Γυμνάσιο Χαλανδρίου το ποίημα, αφού διαβάσαμε σχετικό απόσπασμα από το "Παραμύθι χωρίς όνομα" στο πλαίσιο του εργαστηρίου μας "Ο κόσμος της Πηνελόπης Δέλτα" στο Αετοπούλειο του Δήμου Χαλανδρίου.

Πιστεύω θα άξιζε να το διαβάσουν όσοι ασχολούνται με την απονομή δικαιοσύνης στη χώρα... 

Υπάρχει στα αλήθεια η δικαιοσύνη; 

 

Υπάρχει στα αλήθεια η δικαιοσύνη;

Οι άνθρωποι δεν ζουν σε μία συνεχή θλίψη;

Σαν και εσένα και εγώ είμαι ένα φίδι,

που περιμένω τα πλούτη και τη φήμη.

 

Υπάρχει στα αλήθεια η δικαιοσύνη;

Σε αυτή τη ζωή είμαστε όλοι ίσοι;

Είναι δικαιοσύνη ο άνθρωπος που δεν έχει σπίτι;

Ενω υπάρχουν άλλοι γεμάτοι με κομπορρημοσύνη.

 

Υπάρχει στα αλήθεια η δικαιοσύνη;

Κι όταν υπάρχει ένα κερί που σιγοσβήνει;

Κι όταν ένα δίχτυ σε τυλίγει και σε πνίγει

και εγώ έχω ένα φρικιαστικό χαμόγελο στα χείλη;

 

Ειλικρινά, πιστεύεις στην δικαιοσύνη;

Γιατί εγώ έχω χάσει κάθε πίστη.

Όταν βλέπω τον συνάνθρωπο να ζητά την ελεημοσύνη

και τον άλλο να τον περνάει με το βλέμμα του στα ύψη,

γιατί δεν καταδέχεται να τον κοιτάξει δίχως να τον φτύσει,

εγώ έχω αποκλείσει κάθε ελπίδα, κάθε εμπιστοσύνη,

σε αυτή τη συγκεκριμένη δικαιοσύνη.