Ένα υπέροχο ποίημα για το Πάσχα από μια μαθήτρια της Ε Δημοτικού

 Της Δέσποινας Κάντζαρη, από το 1ο Δημοτικό Σχολείο Παπάγου

Ημέρα της ζωής

Σαν Κυριακή ξημερώνει

ηχούν στην πόλη, χτυπούν οι καμπάνες.

Περνάνε οι ώρες, ο ουρανός ξεφουντώνει

χαίρεται ο ουρανός, παιδιά και μάνες.

Με λαμπάδες γεμίζουν οι δρόμοι

τελείωσαν οι δύστυχες βραδιές

ήρθε η Ανάσταση και μέρες λαμπρές.

 

Το Πάσχα είναι μέρα ειρηνική

Που από φως την πλάθει ο κόσμος

«Χριστός Ανέστη» φωνάζουν όλοι μαζί.

Ετούτο το πρωί φεύγει ο πόνος.

Όλη η πλάση είναι γελαστή

η Σαρακοστή πέρασε, τελειώνει η νηστεία

με φρέσκα φαγητά γεμίζει η τραπεζαρία.

 

Η ζωή είναι πιο ακριβή απ’ τα χρυσά παλάτια

κόκκινα βάφονται τ’ αυγά, σαν του Κυρίου το αίμα

κόκκινα βάφονται τ’ αυγά, όχι όμως και τα μάτια

σήμερα η αντιπαλότητα ορίζεται ως ψέμα.

Όλοι μας ενώνονται, σαν μικρά κομμάτια

εχθροί και φίλοι στέκονται αγκαλιασμένοι

και σταυρωτά γλυκοφιλημένοι.

Παιδιά βγαίνουν με χαμόγελα στις αυλές

σφιχτά στα χέρια τους λαμπάδες κρατούν

ή απ’ τις καμπάνες θα ξυπνήσεις ή απ’ τις γελαστές φωνές

που φως κι ευτυχία παντού αντλούν.

Ανθίζουν οι θάμνοι και οι κερασιές

λουλούδια σκορπίζονται στο κάθε βήμα.

Που βρέθηκε τόση ομορφιά, Απρίλιο μήνα;

 

Καταρράχτες που ρίχνουν γάργαρο νερό

ασημένια μοιάζει ετούτη η αυγή

δροσιά και αγάπη έρχεται από τον ουρανό

που γαλάζιος θα μείνει όλη την Κυριακή.

Λαμπάδες, κεριά φωτεινά και ρεσώ

λεπταίνουν και μακραίνουν τα κατακόκκινα χείλη

απ’ το κέντρο της πόλης ως το μακρινό ακρωτήρι.

 

Η μέρα θυμίζει γη παραδεισένια,

η φύση λούζεται από την ξαστεριά

πρωί βράδυ, ζωή παραμυθένια

γελάνε τα άνθη, Θεού χαρά.

Δεν εξηγείς το συναίσθημα με μόνο μια πένα,

γλέντι, αρνί, μελωδία, εορτασμός …

Και ύστερα το σούρουπο ολονυκτίς χορός.

 

Καλό Πάσχα