Ο Ζαμπαντής και το τιρκουάζ τριαντάφυλλο

   Με το εργαστήρι της "Παραμυθοκουζίνας" στο 1ο Δημοτικό Σχολείο του Παπάγου ξεκινήσαμε μια σειρά περιπετειών με ήρωα τον Ζαμπαντή. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το 1ο επεισόδιο με τον τίτλο "Ο Ζαμπαντής και το μαγεμένο φαγητό" ή αλλιώς "Ο Ζαμπαντης και οι πειρατές". 

2ο επεισόδιο: "Ο Ζαμπαντής και τα τέρατα".

3ο επεισόδιο: "Ο Ζαμπαντής και η Μηχανή του Χρόνου"

Στο μεταξύ έχουμε και το τραγούδι από το επεισόδιο που παρουσιάζουμε σήμερα: "Ο Ζαμπαντής και το τιρκουάζ τριαντάφυλλο"

Δημιουργοί και εικονογράφοι οι:

Άγγελος Διαμαντόπουλος

Βασίλης Διαμαντόπουλος

Δέσποινα Κάντζαρη

Μυρτώ Μαθιουδάκη

Αντώνης Ρόμπος

Ο Ζαμπαντής και το τιρκουάζ τριαντάφυλλο

Ο Ζαμπαντής ήταν μόνο 18 όταν σχεδίασε την προσωρινή μετακόμισή του στα Ιωάννινα. Θα πήγαινε για να βρει καλύτερη δουλειά αλλά και καλύτερες συνθήκες ζωής, μιας και εκεί ήταν ένα πιο ήσυχο μέρος και όχι τόσο πυκνοκατοικημένο, σε αντίθεση με την Αθήνα όπου κατοικούσε ως τότε. Υποσχέθηκε όμως σ’ όλη την οικογένειά του πως θα τηλεφωνούσε σε όλους καθημερινά και αν το εστιατόριο ή το κατάστημα που άνοιγε δεν θα είχε επιτυχία, θα επέστρεφε σύντομα.

Ετοίμασε βιαστικά τις αποσκευές του και αναχώρησε για τα Ιωάννινα. Η πόλη αυτή δεν ήταν όπως την περίμενε. Ήταν ένα πανέμορφο μέρος, με λιακάδα αλλά και κρύο, με φυτά και πρασινάδα σε κάθε δρόμο, με πολυσύχναστες πλατείες και μαγαζιά, με έντονα στολισμένα πολυκαταστήματα, με μια παραμυθένια λίμνη με νησάκι μέσα της… αλλά κανέναν τόπο δεν μπορούσε να αγαπήσει περισσότερο από τον τόπο στον οποίο μεγάλωσε. Τελικά, άνοιξε ένα εστιατόριο με όλα τα παραδοσιακά φαγητά της Ηπείρου, παρόλο που κάποια δεν τα είχε ξαναδοκιμάσει στο παρελθόν. Τη μεγαλύτερη πελατεία πάντως την είχαν τα βατραχοπόδαρα. 

Μετά από λίγο καιρό όμως, το μαγαζί απέκτησε έναν ανταγωνιστή: ένα νέο εστιατόριο που άνοιξε δύο γωνίες πιο κάτω. Ήταν και τα δύο εστιατόρια της ίδιας περιοχής, με αντίστοιχα μενού, και το καθένα σκόπευε να έχει τη μεγαλύτερη επιτυχία (δηλαδή αριθμό πελατών). Οι περισσότεροι πρώην πελάτες του εστιατορίου του Ζαμπαντή «Φαγητό και ξερό ψωμί» προτίμησαν την ποιότητα του φαγητού του νέου μαγαζιού «Κρεατολιχουδιές», γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την επιστροφή του Ζαμπαντή στην Αθήνα αφού πρώτα έβαλε λουκέτο στην επιχείρησή του.

Προτού όμως φύγει, παρατήρησε κάτι που του φάνηκε παράξενο και συνάμα μοναδικό: ένα μικρό τιρκουάζ τριαντάφυλλο, που έλαμπε στο φως του ήλιου. Δεν ήταν πια μικρό παιδί ώστε να το κόψει… Αλλά αυτή τη φορά έμοιαζε να είναι κάτι ξεχωριστό και δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασμό. Το πήρε μαζί του, σφίγγοντας στη χούφτα του το κοτσάνι του, χωρίς όμως να ξέρει τη μυστηριώδη ιστορία από πίσω του…

Ο Ζαμπαντής πήρε το δρόμο της επιστροφής, και τον υποδέχτηκαν θερμά οι δικοί του άνθρωποι στην Αθήνα. Φτάνοντας όμως στο σπίτι του, προτού τακτοποιήσει καν τις βαλίτσες του, τοποθέτησε σε ένα πελώριο βάζο το τριαντάφυλλο. Τόσο μεγάλο το βάζο για ένα μικρό άνθος… Ήταν λες και το είχε σε μία γυάλινη βιτρίνα. Άξιζε όμως, τα πέταλά του θα δημιουργούσαν το πιο γευστικό και πρωτότυπο γλυκό.

Το λουλούδι ήταν περιζήτητο λόγω της σπανιότητάς του. Υπήρχε μόνο ένα είδος σπόρου που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τριαντάφυλλο χρώματος τιρκουάζ. Και αυτός προερχόταν από τριανταφυλλιές που ευδοκιμούσαν στα εξωτικά δάση της μακρινής Τασμανίας. Θα έκανα εδώ μία παρένθεση για να εξηγήσω πού ακριβώς βρίσκεται η Τασμανία, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε την ιστορία μας! J Αφού μαθεύτηκε στην πόλη των Ιωαννίνων πως το άνθος εξαφανίστηκε, η «ανθοσυμμορία» της περιοχής βάλθηκε σε αποστολή να εντοπίσει την τοποθεσία του χαμένου λουλουδιού.

Μία  δασολόγος με όνομα Μπιάνκα επισκέφθηκε τον Ζαμπαντή. Τον ρώτησε για το σπάνιο είδος τριαντάφυλλου. Ο Ζαμπαντής ένιωσε ένα κύμα αμηχανίας να τον κατακλύζει. Δεν επέτρεπε στον εαυτό του να αποχωριστεί το λουλούδι το οποίο του θύμιζε την αν και αποτυχημένη, άξια για την προσπάθεια εμπειρία του στα Ιωάννινα. Για αυτόν τον λόγο έκανε τον ανήξερο, αλλά η καχυποψία της Μπιάνκα παρέμεινε. Ειδικά όταν αντιλήφθηκε το βάζο πίσω του, σιγουρεύτηκε πως ο Ζαμπαντής ήταν ο κάτοχος του μοναδικού άνθους. Η Μπιάνκα τα μετέφερε όλα στους συνεργάτες της και ύστερα στην οικογένειά της. Η απάντηση ήταν πάντοτε η ίδια. «Δεν έχεις και άδικο, αλλά κάποιες φορές  φαντάζεσαι προβλήματα των οποίων η ύπαρξη δεν είναι σίγουρη.»

Την ίδια στιγμή, ο ανυποψίαστος για την ανθοσυμμορία Ζαμπαντής δοκίμαζε για πρώτη φορά το θεσπέσιο γλυκό τριαντάφυλλο. Ένα άλλο στοιχείο που αγνοούσε ήταν πως το γλυκό αυτό είχε αλλόκοτες ιδιότητες, μια από τις οποίες ήταν ότι πολλαπλασίαζε τη δύναμή του.

Η ιδιότητα αυτή αποδείχθηκε αναγκαία μια εβδομάδα μετά, όταν ξέσπασε μια πυρκαγιά στη γειτονιά. Στο διαμέρισμα που είχε παραδοθεί στις φλόγες βρίσκονταν μέσα τρία παιδιά και ένα μωρό. Τα παιδιά έτρεξαν έξω μαζί με το μικρό τους αδερφάκι, χωρίς όμως να αντιληφθούν μέσα στον πανικό τους ότι εκείνο είχε αφήσει το χέρι του και έμεινε μέσα. Νόμιζε πως το έντονο πορτοκαλί της φουντωμένης φωτιάς αντιστοιχούσε σε μία γιγάντια μπάλα του μπάσκετ.

Τα τρία αδέρφια, μόλις το συνειδητοποίησαν, έτρεξαν πανικόβλητα ξανά προς το διαμέρισμα όπου βρισκόταν το βρέφος, μέχρι που τους σταμάτησε ο Ζαμπαντής, πρόθυμος να βοηθήσει. Μ’ αστραπιαία ταχύτητα έριξε την πόρτα με μία γροθιά κι έφερε το μέσα στα δάκρυα αδελφάκι τους χωμένο μέσα στην αγκαλιά του. Τα παιδιά, συγκινημένα, ευχαρίστησαν τον Ζαμπαντή. Τα έκπληκτα μάτια των παιδιών όμως αναρωτιούνταν πώς κατόρθωσε με μία μόνο γροθιά να ρίξει μία πόρτα. Ίσως να είχε εκείνος το τριαντάφυλλο…! Αλλά δεν ήταν ώρα για τέτοιους συλλογισμούς. Προς το παρόν θα φιλοξενούνταν στο σπίτι της Μπιάνκα και της οικογένειάς της.

Το ίδιο βράδυ τα κρίσιμα νέα εμφανίστηκαν στην τηλεόραση σε όλα τα κανάλια ως η πρώτη είδηση της ημέρας, και το πρωί στο πρωτοσέλιδο κάθε εφημερίδας. Η  οικογένεια τον παιδιών παρακολούθησε με προσοχή, αλλά συνάμα και πόνο. Τότε ήταν που φάνηκε ο ήρωας. Η καρδιά τους ζεστάθηκε και γέμισε ξανά, ώσπου ακούστηκε το όνομα του Ζαμπαντή. Η δασολόγος και ο σύζυγός της, ο Μπίλι δεν παρακολούθησαν άλλο. Απασχολήθηκαν με τα νέα, καταστροφικά σχέδιά τους…

Ο Μπίλι, σε λιγότερο από μία εβδομάδα, είχε καταφέρει να τρυπώσει στο σπίτι του Ζαμπαντή ψάχνοντας για το τριαντάφυλλο. Αν και κάποια πέταλά του είχαν μετατραπεί σε γλυκό, το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η ανάκτησή του. Το τράβηξε βιαστικά από το γυάλινο βάζο του κι άρχισε να τρέχει. Δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί αρκετά και τον σταμάτησε η αστυνομία. Είχε ήδη αρχινήσει να κινείται προς  τα εκεί όταν ήχησε ο συναγερμός. Αναγκάστηκε με βαριά καρδιά να παραδώσει το τριαντάφυλλο που καιρό τώρα αναζητούσε. Όταν επέστρεψε στο δωμάτιό του, η Μπιάνκα τον ρώτησε τον λόγο για τον οποίο δεν το έφερε. Αλλά εκείνος έσκυψε το κεφάλι, κατέβασε το βλέμμα και δεν αποκρίθηκε.

Η δασολόγος, σαν κατανόησε πως απέτυχε, αντιμετώπισε την απογοήτευσή του με συμπόνια. Του έδινε κουράγιο, λέγοντας πως κάθε αποτυχία οδηγεί σε μία νέα προσπάθεια, καθώς εάν κάποιος επιτύγχανε τον στόχο του θα προσπαθούσε ποτέ ξανά;

Αφού πέρασαν λίγες μέρες, τα μέρη της ανθοσυμμορίας σύναψαν μεταξύ τους την συμφωνία να ασχοληθούν ξανά με την υπόθεση. Αυτή τη φορά αποφάσισαν να αναγκάσουν τον Ζαμπαντή να τους παραχωρήσει το τιρκουάζ λουλούδι, ή κάτι δώδεκα φορές πιο πολύτιμο… Τον απήγαγαν και αμέσως μετά απέστειλαν ένα γράμμα στον πατέρα του, που έλεγε:

 Παρασκευή 13/1/2023

Καλησπέρα σας,  κ. Μπάμπη

Εάν αναρωτηθείτε πού βρίσκεται ο ανεκτίμητος υιός σας, βρίσκεται  στο υπόγειό μας και αυτή τη στιγμή και ο μόνος τρόπος να επιστρέψει είναι να μας φέρετε αμέσως το τιρκουάζ τριαντάφυλλο.

                                                                                                      Άγνωστος αποστολέας

Η Μπιάνκα και ο Μπίλι αναχώρησαν για το ταχυδρομείο με υψωμένο το κεφάλι. Από μέσα τους γελούσαν σατανικά. Δεν είχαν όμως θυμηθεί να κλειδώσουν το υπόγειο ούτε είχαν προσέξει πως ο Ζαμπαντής τους ακολουθούσε…