Δεκέμβρης: Καλό μήνα με ένα παραμύθι

Δεκέμβρης

Μια μέρα οι κάτοικοι της πόλης Θ. ξύπνησαν και όλα τα είχε σκεπάσει το χιόνι. 

Έμειναν για καιρό αποκλεισμένοι στα σπίτια τους και σιγά – σιγά άρχισαν να ξεχνάνε τις σωστές λέξεις. 

Μια καινούργια γλώσσα φτιαχνόταν. 

Έτσι είχαμε πια ρεμύθια (ρεβίθια), φαγόνια (βαγόνια), λολχαγούς (λοχαγούς), κουρτίνες (φουρτούνες), Αχανούλα (Αχ, Αννούλα)…

Οι νέες λέξεις εννοείται πως έδωσαν και καινούργιο νόημα στα πράγματα. 

Τα ρεμύθια ήταν ρεβίθια που τα έτρωγες με τη συνοδεία παραμυθιού. 

Τα φαγόνια ήταν βαγόνια όπου σου σέρβιραν πλούσια εδέσματα. 

Οι κουρτίνες ήταν φουρτούνες γεμάτες χρώματα. 

Οι λολχαγοί ήταν λοχαγοί λίγο παλαβοί. 

Όσο για τις Αχανούλες, ήταν Αννούλες που προκαλούσαν μοιραία πάθη… 

Έτσι, όταν το χιόνι έλιωσε, η πόλη είχε αλλάξει για τα καλά: Την έλεγαν πια Θ_ _ _ _ _ _ _ _ _ η!

"15 τρομακτικά χρωματιστοί Μήνες, τέσσερις Εποχές και μια Αποχή" ήταν ο τίτλος του "Ημερολογίου για να θυμάσαι ή να ξεχνάς" απ' όπου και το παραμύθι

Το Ημερολόγιο κυκλοφόρησε από το περιοδικό Εξώστης στη Θεσσαλονίκη τα Χριστούγεννα του 2011

  Η Στεφανία Βελδεμίρη ζωγράφισε εκτός από τους γνωστούς σε όλους μας δώδεκα μήνες του χρόνου, άλλους τρεις που τους ονόμασε μήνες του «Δεν»: «Τα φιλιά που δεν σου έδωσα», «Τα λόγια που δεν σου είπα», «Οι βρισιές που δεν ξεφώνισα»

Οι τρεις αυτοί νέοι μήνες δημιούργησαν μια «Αποχή».

Ο Κώστας Στοφόρος έγραψε για κάθε μήνα ένα μικρό παραμύθι για μεγάλους.