ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Οι Εκδόσεις Άγρα και το Αρχείο Αλέξη Ακριθάκη
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου
ΑΛΕΞΗΣ ΑΚΡΙΘΑΚΗΣ: Γράφοντας τη ζωγραφική - Ημερολόγια 1960-1990
που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Άγρα
με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από τον θάνατο του καλλιτέχνη.
Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2024 στις 19.30
στο εστιατόριο του Μουσείου Μπενάκη (Κουμπάρη 1).
Το βιβλίο έχουν επιμεληθεί ο Θάνος Σταθόπουλος και η Χλόη Ακριθάκη και συνοδεύεται
από εισαγωγές της Χλόης Ακριθάκη, του Ντένη Ζαχαρόπουλου και του Θάνου Σταθόπουλου,
οι οποίοι και θα το παρουσιάσουν.
Λόγω περιορισμένου χώρου, θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας κατά την προσέλευση.
ΑΛΕΞΗΣ ΑΚΡΙΘΑΚΗΣ
Επιμέλεια:
ΘΑΝΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ – ΧΛΟΗ ΑΚΡΙΘΑΚΗ
Εισαγωγικά κείμενα:
ΧΛΟΗ ΑΚΡΙΘΑΚΗ
ΝΤΕΝΗΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ – ΘΑΝΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
"Η ύπαρξη των ημερολογίων ρίχνει φως στις σκιές της ζωής του Αλέξη Ακριθάκη και χαρτογραφεί απόκρημνους τόπους. Συμβάντα, συναντήσεις, σκέψεις, σημειώσεις, αφορισμοί, εξομολογήσεις, ερεθισμοί, αποκαλύψεις, ζορισμένη εφηβεία, αλητεία, πρόσωπα, φίλοι, παρέες, ερωμένες, πάθη, γάμοι, λαγνεία, η δεκαετία του ’60, το πνεύμα της ελευθερίας, ναρκωτικά, αλκοόλ, χιλιόμετρα, ταχύτητα, πόλεις (με προεξάρχουσες την Αθήνα και το Βερολίνο), καφέ, νυχτερινά κέντρα, δρόμοι, λεωφόροι, μνήμες, νοσταλγία, spleen, σάτιρα, ειρωνεία, φόβοι, αγωνία, οργή, τόξα, έξεις, αυτοκαταστροφή, εσωτερικότητα, απόγνωση, απώλεια, εφιάλτες, κραυγή, αθωότητα, η μυθολογία (και η κατάρα) του καλλιτέχνη, η αυτοκτονία ως θάρρος και οδός, σχέδια, ζωγραφική, χρώματα, προοίμια έργων η έργα εν προόδω και, συχνά, ολοκληρωμένα έργα, Artist’s books, υλικά, ποσά, τεχνίτες, διευθύνσεις και τηλέφωνα ανά τις εποχές, λογαριασμοί, συνταγές μαγειρικής, ποίηση, τρυφερότητα, ο βαθύς πόνος της τέχνης, το πάσχον σώμα, η κατωφέρεια του θανάτου, παρελαύνουν από τις σελίδες των τετραδίων του στο διάστημα μίας τριακονταετίας. [...]
Ο Αλέξης Ακριθάκης διένυσε τις αποστάσεις της σύντομης ζωής του με τις ταχύτητες που του υπέβαλλαν το ταλέντο του, το ένστικτο, το νευρικό του σύστημα, οι συντεταγμένες του έργου του, η μνήμη του θανάτου, η ποίηση, όσο και ο ατίθασος και ασυμβίβαστος χαρακτήρας του – απότοκος ενός πληγωμένου, ευαίσθητου και αβόλευτου ψυχισμού." — ΘΑΝΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
"Ο Ακριθάκης τρέχει, και από τις σκόρπιες σελίδες των τετραδίων ως τα πέρατα του κόσμου, από την αρχή της ζωής και ως το τέλος της ζωής του, δεν σταματά να εκπέμπει σήματα και συνθήματα, σημεία και τέρατα, αφορισμούς και ποιήματα, έρωτες και παθήματα, ίχνη και πατήματα. Έτσι, μέσα στη ροή του χρόνου, με το έργο του δικαιώνεται η προφητική κατακλείδα του Νάνου Βαλαωρίτη στο κείμενο που εγκαινιάζει την έκθεση του Ακριθάκη το 1965 : «Όσοι έχουν μάτια ακούν κι όσοι έχουν αυτιά θα δούνε»." — ΝΤΕΝΗΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Φράσεις του Αλέξη Ακριθάκη από τα Τετράδια:
Τί είναι τέχνη; Αρνούμαι ν’ απαντήσω ή δεν ξέρω; Όχι, δεν ξέρω, ή άλλοτε ξέρω πολύ καλά.
Στη δουλειά μου ποτέ δεν κορόιδεψα· ό,τι έκανα και ό,τι κάνω είναι δικό μου και αληθινό. Δεν είχα ποτέ την ανάγκη να κοροϊδέψω.
Ζωγραφίζω με το φόβο του ισορροπιστή σε τεντωμένο σχοινί. Σχέδια... Θέλανε πάντα διόρθωμα. Πάντα κάτι λίγο. Μια τελεία, ένα ίχνος μικρής γραμμής. Μια απαλή τρυφεράδα γραφής.
Ο καθείς και ο κόμπος του. Όποιος καταλαβαίνει τον λύνει.
Φτιάχνω σχέδια και τα ζωγραφίζω με χρώματα· ύστερα περνάω το περίγραμμα – μαύρο σαν την ψυχή μου. Πού και πού ασπρίζει κι αυτή σαν ξημέρωμα.
Προσπαθώ να γράψω σχεδιάζοντας. Σχεδιάζω γράφοντας. Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι κλέφτης, να κλέβει συνεχώς από τους άλλους, για να μπορέσει να πάει τα πράγματα πιο πέρα από τους άλλους. Βεβαίως είπαμε κλέφτης, όχι απατεώνας.
Έλα να με ξυπνήσεις κάποιο πρωί ακουμπώντας το στήθος σου στα χείλη μου, σαν το γάλα της μάνας.
[ 1.11.83 ]
Το πιο κοντινό είναι ο θάνατος του σκύλου και μια αυτοκτονία που σημαίνει θάρρος για τη ζωή. Ένα καινούργιο έργο που κανείς δεν το ξέρει. [ 9.6.84 ]
Παλιοπουτάνες, πότε θα καταλάβετε τι είναι ο βαθύς πόνος της τέχνης ; [ Ιούλιος ’85 ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου