Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου στα σχολεία: Χωρίς βιβλία;

 

Σήμερα, 29/3/2025 στην εφημερίδα "Δρόμος της αριστεράς" το δεύτερο μέρος:

Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου στα σχολεία: Χωρίς βιβλία;

Το κείμενο που δημοσιεύσαμε σε αυτή τη στήλη πριν δυο εβδομάδες με τίτλο «Συγγραφείς καιβιβλία στα σχολεία: Με αφορμή μια ανάρτηση», προκάλεσε πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις και σχόλια.

Εν όψει της Παγκόσμιας Μέρας Παιδικού Βιβλίου που γιορτάζουμε αυτή την εβδομάδα, σκέφτηκα να παραθέσω μερικά από τα όσα γράφτηκαν.

Η συγγραφέας Γιώτα Αλεξάνδρου, παραθέτοντας το άρθρο καταθέτει και τη δική της πολύ ενδιαφέρουσα άποψη, γράφοντας -μεταξύ άλλων:

«Οι συγγραφείς παιδικού βιβλίου και οι εικονογράφοι είναι -είμαστε- ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ. Στις πολιτισμένες χώρες της Ευρώπης -στις οποίες διακηρύσσει αλλά δεν συγκαταλέγεται η σύγχρονη Ελλάδα- θεωρείται ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ και ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι αμείβονται, όταν επισκέπτονται ένα σχολείο. Όπως συμβαίνει στη χώρα μας μόνο με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες που θα κάνουν μια εκδήλωση στον χώρο του σχολείου. Στην πραγματικά πολιτισμένη Ευρώπη -και μιλώ και από προσωπική εμπειρία- σέβονται τόσο το έργο του/της συγγραφέα όσο και τον χρόνο, τον κόπο και την ψυχή που καταθέτει, όταν συναντά τους μαθητές και τις μαθήτριες ενός σχολείου. Αναγνωρίζουν την αξία της πνευματικής του/της εργασίας ως φορέα πολιτισμού που εμπνέει, προβληματίζει τον νέο άνθρωπο και συμβάλλει στην πνευματική και ψυχοσυναισθηματική  του εξέλιξη καθώς και στη διαμόρφωσή του σε σκεπτόμενο, ενεργό πολίτη μιας δικαιότερης και πιο ανθρώπινης κοινωνίας. Αυτά στην πολιτισμένη Ευρώπη.

 Στη χώρα μας υπάρχει η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι ο/η συγγραφέας οφείλει να προσφέρει τον κόπο, τον χρόνο, το έργο και την ψυχή του/της δωρεάν στα σχολεία -ενώ έχει μια άλλη εργασία για να βιοποριστεί και από την οποία καλείται κάθε φορά να πάρει άδεια- στο όνομα της κοινής αγάπης για το παιδί και το βιβλίο, υποκαθιστώντας την απούσα Πολιτεία που πρώτη έχει απαξιώσει το βιβλίο στην πράξη χρόνια τώρα.

Όταν ένα σχολείο καλεί έναν /μία συγγραφέα, εξυπακούεται πως τα παιδιά θα πρέπει να γνωρίζουν το συνολικό έργο του/της συγγραφέα και να έχουν αξιοποιήσει δημιουργικά το βιβλίο που επέλεξαν για τη συνάντηση μαζί του/της. Και δεν θα πρέπει να θεωρείται προκλητικό το εύλογο αίτημα να προμηθευτούν τα παιδιά το βιβλίο αν και όπως μπορούν, εφόσον ο/η συγγραφέας δεν αμείβεται από κανέναν για τις επισκέψεις που πραγματοποιεί…

…Ας αναλάβει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί. Και η Πολιτεία θα πρέπει επιτέλους ΕΜΠΡΑΚΤΑ να αναγνωρίσει την αξία του παιδικού βιβλίου ως πολιτισμικό αγαθό, υποστηρίζοντας τους ανθρώπους που το υπηρετούν, ενισχύοντας τις σχολικές βιβλιοθήκες και χαράσσοντας μια ενιαία πολιτική για το παιδικό βιβλίο, όπως ορθά υποστηρίζουν και άλλες φίλες και φίλοι συγγραφείς. Από θεωρία χορτάσαμε…»

Η συγγραφέας Ειρήνη Κούτμου σημείωσε σε σχόλιο της: «…στο σχολείο των δικών μου παιδιών, πέρυσι μεταξύ άλλων, ήρθε μια μουσικός και έπαιξε άρπα στα παιδιά για μια ώρα περίπου. Όλα τα τμήματα εκ περιτροπής παρακολούθησαν την εμψυχωτική αυτή δράση μέσω της μουσικής και μας κόστισε 3€/άτομο.

Μια παρουσίαση βιβλίου, ως αντίστοιχη εμψυχωτική δράση μέσω της λογοτεχνίας, γιατί είναι αυτονόητο πως θα είναι δωρεάν;

Μήπως τελικά χρειάζεται να συνεννοηθούν μεταξύ τους οι εκδοτικοί οίκοι και να ορίσουν κάποιο ελάχιστο χρηματικό ποσό (με νόμιμη απόδειξη) για την παρουσία των συγγραφέων τους σε ένα σχολείο; Ίσως είναι ένα πρώτο βήμα για να αλλάξει κάπως η παγιωμένη πρακτική των δωρεάν παρουσιάσεων βιβλίων στα σχολεία.

Όσων αφορά την πώληση βιβλίων τώρα.

Όταν τα πάνε σε μουσείο, εγώ πάντα δίνω στα παιδιά μου επιπλέον χρήματα μήπως θέλουν να αγοράσουν κάτι από το πωλητήριο ως ενθύμιο. Αντίστοιχα γνωρίζοντας πως θα έρθει συγγραφέας στο σχολείο, πάλι θα τους έδινα χρήματα για να αγοράσουν το βιβλίο αν θα ήθελαν. Ως μητέρα θα πετούσα μάλιστα από τη χαρά μου αν το παιδί μου μου έλεγε ότι αγόρασε ένα βιβλίο γιατί του άρεσε, γιατί το ήθελε η καρδούλα του. Το κράτος έχει κάποιο άλλο σκεπτικό που δεν το αντιλαμβάνομαι…»

Η γνωστή συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Μαρίζα Ντεκάστρο επεσήμανε πως η Εταιρεία Συγγραφέων έχει δημοσιοποιήσει μια Χάρτα Δημιουργών του Λόγου, από την οποία παραθέτω χαρακτηριστικά σημεία:

«Προϋποθέσεις για τη συμμετοχή δημιουργών σε εκδηλώσεις σε σχολεία, βιβλιοθήκες, πάνελ, εκπαιδευτικά σεμινάρια, εργαστήρια, διαλέξεις, κ.λπ.

          9 . Καθορίζεται η διάρκεια, ο τύπος (δια ζώσης/ διαδικτυακά) και ο αριθμός των συναντήσεων, το ηλικιακό κοινό και ο αριθμός συμμετεχόντων/ουσών, η παροχή τεχνικού εξοπλισμού, αν κρίνεται απαραίτητη.

          9 α. Καθορίζεται τι προσφέρει ο/η συγγραφέας, ο/η εικονογράφος, ο/η μεταφραστής, κ.α. (απλή παρουσία και συζήτηση με το κοινό, προβολή οπτικοακουστικού υλικού, εκπαιδευτικό εργαστήριο, κ.ά.).

          9 β. Συνεννόηση μεταξύ φορέα, εκδότη/τριας και δημιουργού για την αγορά ή την πώληση βιβλίων στο χώρο ή αποστολής προωθητικού υλικού.

Προετοιμασία της επίσκεψης του δημιουργού εκ μέρους του φορέα που καλεί

10.1. Ενημέρωση του αναγνωστικού κοινού (μαθητές και μαθήτριες/μέλη βιβλιοθηκών/φοιτητές και φοιτήτριες/γενικό κοινό) για το έργο του/της συγγραφέα.

10.2. Προμήθεια του σχετικού βιβλίου από τον φορέα που καλεί.

10.3. Συζήτηση επί του περιεχομένου του έργου πριν την επίσκεψη του δημιουργού….»

Το ζήτημα είναι πως θα πρέπει πρώτα να υπάρξει εγκύκλιος από το υπουργείο Παιδείας που να ξεκαθαρίζει το τοπίο και να επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς να προτείνουν βιβλία για αγορά από τους μαθητές εν όψει των επισκέψεων συγγραφέων στα σχολεία.

Και βεβαίως να προβλέπεται πως οι συγγραφείς θα επιτρέπεται να λαμβάνουν αμοιβή για την παρουσία τους σε σχολεία.

Όπως έγραψε ο συγγραφέας Γιάννης Πλιώτας, «το «ακανθώδες» ερώτημα είναι αν πρέπει να αμείβονται οι συγγραφείς παιδικών βιβλίων για μια επίσκεψη σε ένα σχολείο. Για εμένα η απάντηση είναι προφανώς ναι»

 

 

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου: "Γιατί μεγαλώνουμε με τα βιβλία” -στον Βόλο

 

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2025, διοργανώνεται εκδήλωση με θέμα “Γιατί μεγαλώνουμε με τα βιβλία”, την Τετάρτη 2 Απριλίου, στις 19:00, στο αμφιθέατρο “Κορδάτος” (κτήριο Παπαστράτος) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

19:00- 19:15   Έναρξη/Χαιρετισμοί 

• Χαράλαμπος Μπιλλίνης, Καθηγητής, Πρύτανης του Π.Θ.
• Έλενα Αντωνοπούλου, Αντιδήμαρχος Πολιτισμού & Μουσείων Δήμου Βόλου
• Τασούλα Τσιλιμένη, Καθηγήτρια Π.Θ. & Διευθύντρια του ΜΠΕΛ

19:15-19:30   Μουσική. Μέρος Α΄
Μαθητές και Μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Βόλου, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Δημήτρη Καραμανώλη

19:30-20:00   Αναγνώσεις λογοτεχνικών κειμένων  

• Χαράλαμπος Μπιλλίνης, Πρύτανης, καθηγητής του Π.Θ.
• Ελένη Δικαίου, Συγγραφέας Παιδικής & Νεανικής Λογοτεχνίας
• Έλενα Αντωνοπούλου, Αντιδήμαρχος Πολιτισμού & Μουσείων
• Στράτος Τζώρτζογλου, Ηθοποιός
• Μαρία Παπαγιάννη, Συγγραφέας Παιδικής & Εφηβικής Λογοτεχνίας
• Κοτίνα Όλγα-Αμαλία, μαθήτρια του 2ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου

20:00-20:15   Μουσική. Μέρος Β΄
Μαθητές και Μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Βόλου, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Δημήτρη Καραμανώλη

20:15-20:45  Αναγνώσεις λογοτεχνικών κειμένων 

• Πέμη Ζούνη, Ηθοποιός
• Θωμάς Ρετσιάνης, Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Δήμου Λαρισαίων
• Γιάννης Ζουγανέλης, Τραγουδοποιός
• Λήδα Βαρβαρούση, Εικονογράφος και συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας,
• Μηνάς Βιντιάδης, Δημοσιογράφος και συγγραφέας
• Ζωή Κοτοπούλη & Γιάννης Αγροκώστας, μέλη της θεατρικής ομάδας του Π.Θ. με υπεύθυνη την σκηνοθέτη & θεατροπαιδαγωγό Μαρία Καραζάνου

20:45-21:00   Χορωδία
Μαθητές και Μαθήτριες της Δ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου «Άλλης Μεριάς» με τους εκπαιδευτικούς Γιάννη Καραλάκο, Σαράφη Κατερίνα και Παυλάκου Έφη

Το πρόγραμμα παρουσιάζει η Καθηγήτρια του Π.Θ. & Διευθύντρια του ΜΠΕΛ, Τασούλα Τσιλιμένη

10ο Πανελλήνιο Συνέδριο: Εκπαίδευση και Πολιτισμός στον 21ο αιώνα

 

Για 10^η συνεχή χρονιά, το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του ΕΚΕΔΙΣΥ, και η Παιδαγωγική Εταιρεία Ελλάδος αυτή τη φορά σε συνεργασία με τη Σχολή Χιλλ και το Τμήμα Διοίκησης Τουρισμού του Πανεπιστημίου Πατρών συνδιοργανώνουν ένα σημαντικό Πανελλήνιο Συνέδριο στις 5-6 Απριλίου 2025 στη Σχολή Χιλλ (Θουκυδίδου 9, Αθήνα 105 57).

Πρόκειται για το 10ο Πανελλήνιο Συνέδριο -Εκπαίδευση και Πολιτισμός στον 21ο αιώνα, το οποίο ήδη έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο σε αριθμό συμμετοχών, εισηγήσεων και εργαστηρίων που καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων.

Το Συνέδριο, το οποίο έχει γίνει πλέον θεσμός για την εκπαιδευτική κοινότητα, απευθύνεται σε στελέχη της εκπαίδευσης, εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων και βαθμίδων, φοιτητές, σπουδαστές, ερευνητές,  εμψυχωτές ομάδων άτυπης εκπαίδευσης και σε όποιον ενδιαφέρεται για τις θεματικές του.

Δείτε το πρόγραμμα του Συνεδρίου εδώ.

Δείτε τα εργαστήρια του 10ου Πανελληνίου Συνεδρίου «Εκπαίδευση και Πολιτισμός στον 21ο αιώνα» εδώ.

Το πρόγραμμα του Συνεδρίου περιλαμβάνει:

α. Προφορικές ανακοινώσεις 

β. Κεντρικές Ομιλίες Συμπόσια 

γ. Εργαστήρια 

δ. Ασύγχρονες ανακοινώσεις – e-Posters

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Οι θεματικές ενότητες του Συνεδρίου είναι οι εξής:

• Πολιτισμός και Τέχνες στην Εκπαίδευση
• Μουσειοπαιδαγωγική
• Εκπαιδευτικά Προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων
• Εκπαιδευτικά Προγράμματα Πολιτιστικών Φορέων και Μουσείων
• Εκπαίδευση και Λογοτεχνία
• Καινοτόμες διδακτικές πρακτικές
• Αναλυτικά προγράμματα και σχολικά εγχειρίδια
• Διαπολιτισμική Προσέγγιση
• Ειδική αγωγή
• Εκπαίδευση Ενηλίκων
• Εκπαιδευτική Πολιτική
• Εκπαιδευτική Έρευνα
• Ιστορία της Παιδαγωγικής και της Εκπαίδευσης
• Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης
• Νέες Τεχνολογίες στην Εκπαίδευση
• Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης
• Ευρωπαϊκή Διάσταση στην Εκπαίδευση και στον Πολιτισμό
• Εξ αποστάσεως Εκπαίδευση

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Για να παρακολουθήσετε το Συνέδριο συμπληρώστε τη φόρμα συμμετοχής εδώ

• Παρακολούθηση συνεδρίου χωρίς βεβαίωση, δωρεάν
• Παρακολούθηση συνεδρίου: 30 € (περιλαμβάνει δυνατότητα συμμετοχής στα βιωματικά εργαστήρια, πρακτικά σε ηλεκτρονική μορφή, βεβαίωση παρακολούθησης) - 20€  για προπτυχιακούς / μεταπτυχιακούς φοιτητές

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ‒ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Γραμματεία Συνεδρίου: Ευάγγελος Τσιμέκας

Ηλεκτρονική διεύθυνση: ekedisyconference@gmail.com

ΤΟΠΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ

5-6 Απριλίου 2025: Σχολή Χιλλ , Θουκυδίδου 9, Αθήνα 105 57

Τα προηγούμενα συνέδρια

Στα εννιά προηγούμενα Συνέδρια ο αριθμός των συμμετεχόντων έφθασε στις 10000  και των εισηγητών στις 3500, ενώ στο Συνεδρίου, έχουν εγγραφεί εκατοντάδες επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων:

-Το 1^ο  Πανελλήνιο Συνέδριο «Σχολικά Εγχειρίδια και Εκπαιδευτικά Προγράμματα: Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον» παρακολούθησαν 700 άτομα και παρουσιάστηκαν 250 εισηγήσεις και εργαστήρια πανεπιστημιακών, καθηγητών, δασκάλων και φοιτητών.

-Το 2^ο Πανελλήνιο Συνέδριο  «Εκπαίδευση στον 21ο αιώνα: Θεωρία και πράξη αναζητώντας ένα ελκυστικό και αποτελεσματικό σχολείο» παρακολούθησαν 900 άτομα και παρουσιάστηκαν 300 εισηγήσεις και εργαστήρια πανεπιστημιακών, καθηγητών, δασκάλων και φοιτητών.

-Το 3^ο Πανελλήνιο Συνέδριο με τίτλο «Εκπαίδευση στον 21ο αιώνα: αναζητώντας την καινοτομία, την τέχνη, τη δημιουργικότητα» παρακολούθησαν πάνω από 1000 άτομα και παρουσιάστηκαν 340 εισηγήσεις και εργαστήρια πανεπιστημιακών, καθηγητών, δασκάλων και φοιτητών.

-Το 4^ο Πανελλήνιο Συνέδριο  «Εκπαίδευση στον 21ο αιώνα: Σχολείο και Πολιτισμός» παρακολούθησαν 1100 άτομα και παρουσιάστηκαν 400 εισηγήσεις και εργαστήρια πανεπιστημιακών, καθηγητών, δασκάλων και φοιτητών.

-Το 5^ο ,  6^ο  και 7^ο  Πανελλήνιο Συνέδριο  «Εκπαίδευση και Πολιτισμός στον 21ο αιώνα» πραγματοποιήθηκαν διαδικτυακά λόγω της Πανδημίας. Τα παρακολούθησαν πάνω από 1000 άτομα στο καθένα και παρουσιάστηκαν πάνω από 400 εισηγήσεις και εργαστήρια σε κάθε ένα από αυτά.

-Το 8^ο Πανελλήνιο Συνέδριο  «Εκπαίδευση και Πολιτισμός στον 21ο αιώνα» παρακολούθησαν 700 άτομα και παρουσιάστηκαν 300 εισηγήσεις και εργαστήρια πανεπιστημιακών, καθηγητών, δασκάλων και φοιτητών.

-Το 9^ο Πανελλήνιο Συνέδριο  «Εκπαίδευση και Πολιτισμός στον 21ο αιώνα» παρακολούθησαν 800 άτομα και παρουσιάστηκαν 350 εισηγήσεις και εργαστήρια πανεπιστημιακών, καθηγητών, δασκάλων και φοιτητών.

Τα πρακτικά των συνεδρίων μπορείτε να τα βρείτε στην ιστοσελίδα του συνεδρίου www.ekedisyconf.weebly.com

Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης

Αγίας Φιλοθέης 17, Πλάκα, 10556, Αθήνα

Τ: 210 3250341

E: info@ekedisy.gr

Η χαμένη στήλη των Ετρούσκων -Περιπέτεια στη Λήμνο

Από 27 Μαρτίου σε όλα τα βιβλιοπωλεία

Η χαμένη στήλη των Ετρούσκων -Περιπέτεια στη Λήμνο

 

Πώς και πότε γεννιέται ένα βιβλίο;

Δύσκολο να απαντήσει κανείς. Η σκέψη να γράψω κάτι για τη Λήμνο υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια καθώς έχει μια μοναδική και συναρπαστική ιστορία αλλά και μια φύση που σε μαγεύει. Είχα την τύχη να κάνω πολλά γυρίσματα εκεί όταν εργαζόμουν στην τηλεόραση του Αντέννα.

Όμως πάντα χρειάζεται μια σπίθα. Κι αυτή την άναψε ένα εξαιρετικό βιβλίο: «Το Χρονικό της Λήμνου -Μύθος -Ιστορία -Κληρονομιά» του Δημήτρη Πλάντζου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΑΠΟΝ.

Εκεί -ανάμεσα σε πολλά άλλα- έμαθα για τη «Λημνία γη» και κυρίως για την περίφημη «Στήλη των Καμινίων». Είχα την τύχη όχι μόνο αν γνωρίσω και να πάρω συνέντευξη από τον συγγραφέα αλλά να παραστώ και σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση στην Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή   και να ακούσω την ομιλία του Διευθυντή της Emanuele Papi, που μου έδωσε κι άλλα κίνητρα για αν ασχοληθώ με τη «Στήλη».

Μέσα στο βιβλίο του Δ.Πλάντζου διάβασα και για τον Καθηγητή Wolfgang Abendroth,, ο οποίος όχι μόνο είναι πραγματικό πρόσωπο, αλλά με εξαίρεση τα όσα αναφέρω για τη «Στήλη των Ετρούσκων», όλες οι άλλες πληροφορίες είναι βασισμένες σε ιστορικά ντοκουμέντα -πράγματι έπαιξε ρόλο στην Αντίσταση και όντως τον παρακολουθούσαν οι μυστικές υπηρεσίες της τότε Δυτικής Γερμανίας…

Ενώ έψαχνα να βρω στοιχεία για τη δράση του Καθηγητή στη Λήμνο και στην Αντίσταση, χωρίς μεγάλη επιτυχία, ήρθε μια ακόμη σύμπτωση να συνδράμει την προσπάθειά μου. Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφόρησε το βιβλίο «Οι 999ρηδες -Οι μονάδες ανεπιθυμήτων της Βέρμαχτ και η συμβολή τους στον αντιφασιστικό αγώνα (1942-1945)» του Hans -Peter Klaush. Βιβλίο αναφοράς και θησαυρός για μένα, αφού αφιερώνει πολλές σελίδες στην αντιφασιστική δράση των Γερμανών «ανεπιθύμητων» στη Λήμνο και παράλληλα περιλαμβάνει αποσπάσματα από σχετικά κείμενα του ίδιου του Καθηγητή Abendroth.

Για τον Αργύριο Μοσχίδη και τα σχετικά με την εύρεση και τη διαφύλαξη της «Στήλης των Καμινίων» στάθηκε βασική πηγή, πέρα από τα άλλα διάσπαρτα στοιχεία η διάλεξη του Θεόδωρου Γρ. Μπελίτσου (Ιατρικό Συνέδριο -Μύρινα 1998, «Ο Αργύριος Μοσχίδης -Ο ιστορικός της Λήμνου»)

Ο Χρήστος Μπουλώτης, που πράγματι έχει δωρίσει τη συλλογή παιχνιδιών του κι έτσι ιδρύθηκε και η «Μόνιμη έκθεση ισοτρίας παιδικού παιχνιδιού & βιβλίου» στη Λήμνο, ως αρχαιολόγος με τις έρευνες του στο Κουκονήσι μου έδωσε την πρώτη ύλη για τους μύθους που αναφέρονται στο βιβλίο (Ο προϊστορικός οικισμός στο Kουκονήσι Λήμνου -Ανασκαφές, ευρήματα και μελλοντικοί στόχοι  https://www.archaiologia.gr/print-article/?print=40168)

Τον καιρό που έκανα την έρευνα για το βιβλίο έτυχε να δω και το αριστούργημα «Υπόθεση Κικέρων» (5 Fingers) του Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς (1952) με σενάριο βασισμένο σε πραγματική υπόθεση κατασκοπείας. Στον κεντρικό ρόλο ένας πραγματικά εκπληκτικός Τζέιμς Μέισον. ΄Σκέφτηκα λοιπόν να συνδέσω την υπόθεση δίνοντάς της περισσότερη αληθοφάνεια.

Ο Δήμος Λήμνου συνέβαλε στην έρευνά μου στέλνοντάς μου υλικό για το νησί, που αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο. Να σημειώσω την άμεση ανταπόκρισή τους στο αίτημα μου (κάτι καθόλου αυτονόητο).

Παρ’ όλα αυτά το βιβλίο ίσως να μην είχε υπάρξει αν δεν ανακάλυπτα ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, το «Υψιπύλη Project», που με μοναδικό τρόπο βοηθά τα παιδιά να γνωρίσουν την τοπική ιστορία. Αξίζει πραγματικά να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του https://ypsipyliproject.gr/ 

Εκεί όχι μόνο άντλησα πολλές πληροφορίες για τη Λήμνο, αλλά μου έδωσε και την ιδέα για να φέρω τους ήρωές μου στο νησί. Βεβαίως για τις ανάγκες της μυθοπλασίας πρόσθεσα κάποια σκοτεινά σημεία και πήρα ελευθερίες σχετικά με το πως υλοποιείται. 

Φυσικά αυτά δεν ισχύουν και δεν θα ανακαλύψετε σατανικούς επιχειρηματίες πίσω από τη δράση!  Μακάρι και σε άλλα μέρη της Ελλάδας να γίνει παράδειγμα…

Πάντα η ιστορία της Υψιπύλης και το τι υποκρύπτει ο μύθος με συγκινούσε.

Όμως υπάρχει κι άλλη μια γυναίκα της Λήμνου που έχει εμπνεύσει λογοτέχνες, ποιητές και ιστορικούς: Η Μαρούλα της Λήμνου. Διάβασα τη «Μαρούλα της Λήμνου» της Μαρίας Λαμπαδαρίδου -Πόθου ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα  που μου έδωσε πολλές πληροφορίες και κυρίως μια γνώση για τη ψυχή του νησιού. Δυστυχώς όταν ολοκλήρωνα αυτό το βιβλίο η σημαντική συγγραφέας έφυγε από τη ζωή…

………………………………………………………………………

Παρ’ όλα αυτά, όταν το Φθινόπωρο του 2022 βρέθηκα για το Δημοσιογραφικό συνέδριο στη Σαμοθράκη «φλέρταρα» με τη ιδέα η περιπέτεια να διαδραματίζεται εκεί κι όχι στη Λήμνο!

Απίστευτη φυσική ομορφιά, μια Ιστορία γεμάτη μυστήρια, εκλεκτοί φίλοι που γνωριστήκαμε εκεί, η μαγική της χορωδία, αλλά και ο Άγιος Εύπλους που υπάρχει (και) εκεί και θα συνέδεε την περιπέτεια αυτή με το «Μακρύ ταξίδι του Καραβάτζο»  με έβαλαν σε πειρασμό!

Δεν υπέκυψα, αλλά τελικά μοίρασα την παρέα ανάμεσα στα δυο νησιά κι αποφάσισα ο επίλογος να δίνεται στη Σαμοθράκη!

Η Κική Τσακαλδήμη και το Higher than Everest μας είχαν οδηγήσει το φθινόπωρο στον Καταρράκτη του Φονιά. Μια ξενάγηση στη φύση που για να τη χαρακτηρίσεις πρέπει να βάλεις όλες τις λέξεις στον υπερθετικό βαθμό.

Μου έδωσαν πλήρεις οδηγίες και φωτογραφικό /κινηματογραφικό υλικό για την ανάβαση στο Φεγγάρι. Μπορείτε να εμπιστευθείτε αυτά που μεταφέρω! Στη σελίδα τους περισσότερα: https://higherthaneverest.org/gr

…………………………………………………………………………………..

Ένα σημείο που με προβλημάτισε πολύ είναι αυτό που βάζω τον Ιάσονα -τον ήρωά μου- να μεθύσει. Έγραψα το κεφάλαιο και πήγα να το σβήσω. Όμως… Δυστυχώς η κατανάλωση αλκοόλ από πολύ μικρές ηλικίες είναι ένα σοβαρό και υπαρκτό πρόβλημα. Με το να εθελοτυφλούμε και να σωπαίνουμε δεν βοηθάμε στη λύση του.

Έτσι κράτησα το μέρος αυτό προσπαθώντας να δείξω τις επιπτώσεις. Όλα όσα γράφω έχουν πράγματι συμβεί σε παιδιά. Ελπίζω να μπορεί αυτό το απόσπασμα να λειτουργήσει αποτρεπτικά και αν δώσει αφορμή για συζήτηση στο σχολείο και στην οικογένεια…

Τέλος. Θα είναι αυτή η τελευταία περιπέτεια της παρέας;

Γιορτή του Δρόμου για τα 15 χρόνια κυκλοφορίας

 Γιορτή του Δρόμου για τα 15 χρόνια κυκλοφορίας

Σάββατο 5 Απριλίου - ώρα 17:30
Νομική Σχολή Αθηνών - Σίνα 3

Ο Δρόμος κλείνει φέτος τα 15 του χρόνια. 15 χρόνια, μιας διαφορετικής ματιάς στην ενημέρωση, κάτω από την επιφάνεια των γεγονότων. 15 χρόνια προσπαθειών να οικοδομηθεί ένας χώρος ουσιαστικού διαλόγου και από κοινού προσανατολισμού για τα μεγάλα ζητήματα και τις προκλήσεις της περιόδου. Ο Δρόμος συνεχίζει για 15ο χρόνο να στέκεται, να υπάρχει, να ψηλώνει τον πήχη των προσδοκιών ‒ όχι μόνο των δικών μας αλλά και ελπίζουμε και των αναγνωστών.

Ο Δρόμος γεννήθηκε σαν ανάγκη ενός διαφορετικού εντύπου, ανοικτού, πολυθεματικού, θετικού προς τον διάλογο και την αναζήτηση, αισθητικά βελτιωμένου σαν ιδέα και πρόταση. Αυτή η ανάγκη αγκάλιασε αρκετούς ανθρώπους που συσπειρώθηκαν και γέννησαν τον Δρόμο που αποτέλεσε βήμα διαλόγου αλλά και μια φωνή με συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα και κατάφερε να κατοχυρωθεί ως ένα εγχείρημα πέρα από τα ως τότε «κομματικά» έντυπα.

Το ξεκίνημα του Δρόμου συνέπεσε με την είσοδο στην μνημονιακή εποχή και ο Δρόμος συνέδεσε την ύπαρξη του, την ταυτότητα και την φυσιογνωμία του με την προσπάθεια ανταπόκρισης στα καθήκοντα που η νέα καθεστωτική αυτή φάση έβαζε, προσπαθώντας να συμβάλει στον προσανατολισμό και να αποτελέσει φωνή του κοινωνικού ριζοσπαστισμού και των κοινωνικών αγώνων που γεννήθηκαν εκείνη την περίοδο, παίρνοντας ενεργά μέρος και στις προσπάθειες πολιτικής τους έκφρασης μέσα από τις διάφορες αντιμνημονιακές πρωτοβουλίες στην αρχή και αργότερα από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Δρόμος συνδέθηκε με τις περιπέτειες του αντιμνημονιακού αγώνα, προσπαθώντας να αντισταθεί σε πλευρές του, όπως η ανάθεση και ο κυβερνητισμός, που υπονόμευσαν την πορεία του και τον οδήγησαν τελικά στην ενσωμάτωση και την ήττα. Στο κλείσιμο αυτού του κύκλου, προχωρά σε έναν διπλό διαχωρισμό τόσο από την εκδοχή της κυβερνώσας αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), όσο και από τον καταγγελτισμό και την αυτοαναφορικότητα που κυριαρχεί στις αριστερές οργανώσεις, κάνοντας λόγο για την ανάγκη μιας «μη αριστερής αριστεράς» και την ανάγκη για ένα ακηδεμόνευτο ρεύμα μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Δρόμος προσπάθησε να συμβάλει στον ουσιαστικό προσανατολισμό σε μια εποχή γενικευμένης σύγχυσης και αποσυγκρότησης, πηγαίνοντας κόντρα σε συνήθειες και ευκολίες. Η επιμονή στην αναζήτηση και την ανάδειξη θεμάτων γύρω από «ξεχασμένες» ή «υποτιμημένες» θεματικές: σχέση εθνικού-κοινωνικού, Βαλκάνια, γεωπολιτική και ελληνοτουρκικά, τεχνολογία, μας επέτρεψε να ανοίξουμε τον δρόμο για μια άλλου τύπου πιο ουσιαστική πολιτικοποίηση. Μας επέτρεψε ακόμη να σταθούμε και με έναν πιο ξεκάθαρο τρόπο κόντρα σε στάσεις και πολιτικές, όπως η αντίσταση της κοινωνίας στην Συμφωνία των Πρεσπών, το πρόβλημα της μετανάστευσης, η πολιτική ελέγχου με πρόσχημα την πανδημία κ.α.

Τα τελευταία χρόνια ο Δρόμος αναγνωρίζει πως έχουμε μπει συνολικά σε μια νέα φάση. Η εποχή της γενικευμένης πολυκρίσης και της εντεινόμενης τάσης προς τον πόλεμο, στην οποία έχουμε για τα καλά μπει, βρίσκει τη χώρα μας αντιμέτωπη με τις συνέπειες των οικονομικών, γεωπολιτικών, πολιτικών αδιεξόδων που πλέον αγγίζουν τον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξης αυτού του τόπου. Αυτή την αλήθεια αρχίζουν να την αισθάνονται σταδιακά όλο και περισσότεροι άνθρωποι παρά τις προσπάθειες χειραγώγησης των ελίτ. Και όμως ο δρόμος οικοδόμησης εναλλακτικών και αντιστάσεων μοιάζει μπλοκαρισμένος από τον τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό σύστημα ‒ ξεμπλοκάροντας μόνο σε στιγμές που η ίδια η κοινωνία εισβάλει στο προσκήνιο, έστω και στιγμιαία. Ο Δρόμος θέλει να βοηθήσει αυτή την κοινωνική διαθεσιμότητα, επενδύοντας όλη του την ύπαρξη στη προσπάθεια να απαντηθεί το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας, στην προσπάθεια οικοδόμησης ενός σχεδίου για την εθνική κυριαρχία και την κοινωνική αλλαγή.

15 χρόνια μετά, δεν είμαστε ίδιοι όπως ξεκινήσαμε. Μετασχηματιζόμαστε μέσα από την πορεία ενός εγχειρήματος και σε στενή σχέση με ένα αναγνωστικό κοινό που αναγνωρίζει και σέβεται την προσπάθειά μας και μας στηρίζει. Αυτή η «κοινότητα» μπορεί να μας δώσει περισσότερη δύναμη και κουράγιο για να υπάρχουμε, όχι ως άλλο ένα έντυπο. Για μια εφημερίδα που θα συνεχίζει να στέκεται και να ψηλώνει τον πήχη των προσδοκιών της.

Θα γιορτάσουμε αυτή τη στιγμή, των 15 χρόνων, το Σάββατο 5 Απριλίου, μαζί με συνεργάτες και αναγνώστες, μαζί με παλιούς και νέους φίλους, με όλους τους συμμετέχοντες σε αυτό το ενδιαφέρον ταξίδι. Περισσότερα για τη γιορτή, αλλά και για όλα όσα ετοιμάζουμε το διάστημα που μεσολαβεί, στο επόμενο φύλλο του Δρόμου.

4 Απριλίου στη "Διόπτρα": «Γεωγραφοπεριπέτειες» με αφορμή την παιδική σειρά βιβλίων Οι Κατάσκοποι της Γεωγραφίας!

 

• «Γεωγραφοπεριπέτειες» με αφορμή την παιδική σειρά βιβλίων Οι Κατάσκοποι της Γεωγραφίας!

Δηλώστε συμμετοχή συμπληρώνοντας τη φόρμα που θα βρείτε εδώ!

Πότε; Παρασκευή 4 Απριλίου στις 18:30  

Ο Πορτολάνος βρίσκεται σε απόγνωση! Όλοι οι χάρτες και τα βιβλία του χάθηκαν. Πώς θα συνεχίσει την περιπλάνησή του στον κόσμο; Τόσα μυστήρια θα μείνουν ανεξιχνίαστα! 

Βοηθήστε τον να βρει τα χαμένα βιβλία συμμετέχοντας στο πιο διασκεδαστικό «Γεωγραφικό Κυνήγι Θησαυρού», βασισμένο στα βιβλία της αγαπημένης παιδικής σειράς των εκδόσεων Διόπτρα. Συγγραφείς της σειράς θα βρίσκονται εκεί, για να σας βοηθήσουν να εξιχνιάσετε το μυστήριο και να τους γνωρίσετε από κοντά!

Bonus: Πορτο-κουίζ με έπαθλο πορτο-σβούρες!

Γίνετε κι εσείς Κατάσκοποι της Γεωγραφίας και ζήστε μια συναρπαστική περιπέτεια!

Για παιδιά ηλικίας 6-12 ετών

Μέγιστος αριθμός συμμετοχών: 30 παιδιά

Η συμμετοχή είναι δωρεάν. Η δήλωση συμμετοχής είναι απαραίτητη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Δηλώστε συμμετοχή εδώ.

Περισσότερες πληροφορίες για τα βιβλία και τους συγγραφείς της σειράς μπορείτε να δείτεεδώ.

Λίγα λόγια για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου:

 Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιερώθηκε το 1966 από τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (International Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) κι έκτοτε έχει μετατραπεί σε φιλαναγνωστικό θεσμό που ενώνει κάθε χρόνο δημιουργούς, αναγνώστες, εκδότες, εκπαιδευτικούς και φορείς που προάγουν τη φιλαναγνωσία και εργάζονται με στόχο την καλλιέργεια της αγάπης για το παιδικό βιβλίο.

Κάθε χρόνο, το τμήμα IBBY μιας διαφορετικής χώρας χρηματοδοτεί και «θέτει υπό την αιγίδα του» την ημέρα αυτή: επιλέγει τη θεματική στην οποία θα αφιερωθεί, δημιουργεί το εικαστικό της αφίσας που θα την πλαισιώσει και διαμορφώνει το μότο της. Για το 2025τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει η Ολλανδία, επιλέγοντας ως κεντρικό θέμα την «Ελευθερία της Φαντασίας» (“The freedom of imagination”).

Το σύνθημα της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου 2025 αποτελεί η τελευταία πρόταση του ποιήματος Η γλώσσα των εικόνων, από την εικονογραφημένη ποιητική συλλογή Alle wensen van de wereld (2021) της συγγραφέως Rian Visser, σε εικονογράφηση της Janneke Ipenburg. Η ποιητική συλλογή έχει λάβει τα βραβεία Zilveren Griffel στην Ολλανδία και Gouden Poëziemedaille (Χρυσό Μετάλλιο Ποίησης) στο Βέλγιο.

Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης: Εγκαινιάζεται έκθεση για την Εβραϊκή Κοινότητα Καστοριάς

Το βιβλίο του Θρασύβουλου Παπαστρατή "Στάχτες και δάκρυα στη λίμνη... Ιστορία των Εβραίων της Καστοριάς", στάθηκε για μένα ένα κομβικό ανάγνωσμα, μια πολύτιμη πηγή.

Χωρίς αυτό δεν ξέρω ποια μορφή θα είχε το βιβλίο μου "Η σπηλιά του δράκου -περιπέτεια στη Καστοριά".

Νιώθω λοιπόν ξεχωριστή συγκίνηση με την είδηση πως εγκαινιάζεται έκθεση στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης με τεκμήρια και σπάνιο αρχειακό υλικό για την Εβραϊκή Κοινότητα της Καστοριάς που φέρει τον τίτλο του βιβλίου.

Στις 26 Μαρτίου είναι τα εγκαίνια με ομιλήτρια την Δρ Οντέτ Βαρών -Βασάρ (ιστορικό) η οποία θα μιλήσει με θέμα "Μπέρρυ Ναχμίας, επιβίωση, μαρτυρία και μεταβίβαση της μνήμης"

Ο κύριος Παπαστρατής σημειώνει σε ανάρτησή του:

"Στάχτες και δάκρυα στη λίμνη... Ιστορία των Εβραίων της Καστοριάς. Μεγάλη τιμή για μένα, το βιβλίο μου για την Καστοριά αποτελεί καμβά για μια σπουδαία έκθεση που διοργανώνει το Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης με την άοκνη επιμέλεια της επιστημονικής υπευθύνου του αγαπητής φίλης Ξένιας Ελευθερίου"

 Εδώ λίγα λόγια από το ψηφιακό μουσείο- Ψηφιακή Ιστορική Έκθεση Εβραίων Καστοριάς.   https://eran-jmk.com/ -το ERAN είναι συνδιοργανωτής της έκθεσης μαζί με την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης

 "Καλωσορίσατε στην έκθεση που είναι αφιερωμένη στην άλλοτε ζωντανή και δραστήρια Εβραϊκή κοινότητα που βρισκόταν στην

μικρή επαρχιακή πόλη της Καστοριάς. Μιας όμορφης πόλης δίπλα σε λίμνη όπου το εμπόριο (κυρίως της γούνας) ανθούσε και η
εβραϊκή κοινότητα που είχε φτάσει και τα 2.000 μέλη τον 19ο αιώνα ήταν αναπόσπαστο μέρος της Καστοριανής κοινωνίας.

Αυτή η κοινότητα δεν υπάρχει πλέον, το Ολοκαύτωμα έδωσε ένα άδοξο και βίαιο τέλος σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας της πόλης.
Με την λήθη να αγκαλιάζει αυτήν την ιστορία, η διατήρηση της Μνήμης αυτής ζωντανής είναι επιβεβλημένη.

Ο Αστικός Μη κερδοσκοπικός Οργανισμός “Eran” (= Ήταν – Υπήρχαν) έχει ως σκοπό μέσω της έκθεσης αυτής και άλλων δραστηριοτήτων
του την διατήρηση αυτής της Μνήμης μέσα από την έρευνα, την ανάδειξη και την προώθηση της ιστορίας και του πολιτισμού του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης που άλλοτε ήταν αναπόσπαστο μέρος αυτής.

Άλλωστε αν επιτρέψουμε να ξεχαστεί αυτή η ιστορία, θα είναι σαν να αφανίζουμε την κοινότητα για μία ακόμη φορά, αυτή
την φορά στο μυαλό των ανθρώπων"

Συγγραφείς και βιβλία στα σχολεία: Με αφορμή μια ανάρτηση.

Κείμενό μου στον Δρόμο της αριστεράς του Σαββάτου 15 Μαρτίου.

Το αναδημοσιεύω μετά από συζητήσεις με φίλους συγγραφείς

Να σημειώσω μόνο πως συμμετέχω στην έκδοση αυτής της εφημερίδας από το πρώτο της φύλλο που κυκλοφόρησε πριν 15 χρόνια (Τα γιορτάζουμε το Σάββατο 5 Απριλίου) και πάντα υπερασπιζόμαστε τον χώρο του Πολιτισμού σε όλες τους τις εκφράσεις.

Έχουμε παρουσιάσει μεταξύ άλλων κυριολεκτικά εκατοντάδες βιβλία και συγγραφείς...

Συγγραφείς και βιβλία στα σχολεία: Με αφορμή μια ανάρτηση.

Ως συγγραφέας βιβλίων για παιδιά και εφήβους έχω επισκεφθεί κυριολεκτικά δεκάδες σχολεία. Και πάντα δωρεάν.

Άλλες φορές τα παιδιά έχουν διαβάσει κάποιο βιβλίο μου, αλλά τις περισσότερες όχι.

Η συνήθης αμοιβή ενός συγγραφέα στην Ελλάδα είναι το 10% των πωλήσεων (όταν του αποδίδονται).

Αν υποθέσουμε -στην πολύ καλή περίπτωση- ότι στο σχολείο που επισκέπτεται ο συγγραφέας τα παιδιά έχουν αγοράσει το βιβλίο του, τότε. Να πχ κοστίζει 10- 12 ευρώ, και πουληθούν 20 βιβλία, θα αποκομίσει το …τεράστιο (!) όφελος των 20- 24 ευρώ, τα οποία θα λάβει την επόμενη χρονιά, με την εκκαθάριση των δικαιωμάτων.

Για να πάει στο σχολείο θα έχει αφήσει πίσω τη δουλειά του, γιατί φυσικά δεν ζούμε από τα βιβλία μας, θα έχει πληρώσει τα έξοδα μετακίνησης και θα έχει δώσει -το πιο σημαντικό- κάτι από την ψυχή του. 

Το κάνουμε γιατί αγαπάμε το βιβλίο, αγαπάμε τα παιδιά, θέλουμε να βοηθήσουμε να αναπτυχθεί η φιλαναγνωσία.

Κάνω αυτό τον πρόλογο για να πω πως με εξόργισε η ανάρτηση μιας κυρίας- μητέρας στα κοινωνικά δίκτυα, όπου εγκαλούσε τους εκπαιδευτικούς του σχολείου όπου πηγαίνει το παιδί της για εν όψει της επίσκεψης κάποιας συγγραφέως, έδωσαν ένα χαρτί στα παιδιά όπου ενημέρωναν πως όσα θα ήθελαν να αγοράσουν βιβλίο για να τους κάνει αφιέρωση θα έπρεπε να το δηλώσουν…

Η κυρία επεσήμανε πως αυτό είναι …παράνομο… Τραγικά πράγματα…

Δεν αναφέρω το όνομά της, όμως εδώ θέλω να παρουσιάσω δυο εύστοχες τοποθετήσεις τις οποίες προσυπογράφω:

Η εξαιρετική εικονογράφος Λίλα Καλογερή:

«Κάτι που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό για λόγους που δεν θα αναφέρω εδώ, είναι ότι οι συγγραφείς είναι εργαζόμενοι. Η συγγραφή και η εικονογράφηση είναι επαγγέλματα και έχουν ΚΑΔ. Οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με το βιβλίο πληρώνουμε εισφορές στο ΕΦΚΑ και άλλα λειτουργικά έξοδα κάθε μήνα. Για να γραφτεί και να δημιουργηθεί ένα βιβλίο απαιτείται άπειρος χρόνος, κόπος και χρήματα. Όταν ένας επαγγελματίας έρχεται σε ένα σχολείο για να μιλήσει για την δουλειά του και να παρουσιάσει ένα βιβλίο το κάνει για να προωθήσει το βιβλίο. Όταν λέμε να "προωθήσει" εννοούμε εμπορικά. Γιατί πρέπει να αποζημιωθεί για την δουλειά του, όπως είναι σωστό και δίκαιο. Το λιγότερο που θα έπρεπε να κάνει ένα σχολείο (που καλεί έναν συγγραφέα) ή /και οι μαθητές είναι να αγοράσουν το βιβλίο.

Θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει γιατί όταν έρχεται οποιοσδήποτε άλλος επαγγελματίας ή ομάδα επαγγελματιών στο σχολείο για επιμορφωτική επίσκεψη ή όταν γίνονται σχετικές εκδρομές υπάρχει ένα αντίτιμο λίγων ευρώ, δεν σχολιάζεται αρνητικά, θεωρείται σαν κάτι δεδομένο. Το βιβλίο όμως σαν προϊόν στην συνείδηση πολλών ΟΦΕΙΛΕΙ να υπάρχει και να διανέμεται δωρεάν. Ο συγγραφέας ΟΦΕΙΛΕΙ να χάσει μια ή περισότερες ημέρες από τις υπόλοιπες υποχρεώσεις του, επαγγελματικές ή μη, σε Χ αριθμό σχολείων, απλώς και μόνο για να διαδώσει την φιλαναγνωσία.

Για σκεφτείτε το λίγο. Είναι λογικό; Εσείς θα μπορούσατε συστηματικά να παίρνετε άδεια από την δουλειά σας για να ταξιδεύετε στην Ελλάδα ώστε να μιλάτε για το επάγγελμά σας σε μαθητές; Όποιο κι αν είναι το επάγγελμά σας, σίγουρα για τα παιδιά θα έχει ενδιαφέρον. Σίγουρα θα είναι επιμορφωτικό. Επομένως, γιατί δεν το κάνετε;Άραγε γιατί η αγορά του βιβλίου στο σχολείο ή από το σχολείο συνδέεται στην συνείδησή σας με "ύπουλο" κέρδος, με τάπερ και άλλα καταναλωτικά προϊόντα; Αυτό πρέπει να απαντήσετε.

Κάθε προσπάθεια διεκδίκησης για δωρεάν βιβλία ας στραφεί εκεί που πραγματικά πρέπει: Στο υπουργείο που ΟΦΕΙΛΕΙ να φτιάξει και να χρηματοδοτήσει τις ταλαίπωρες σχολικές βιβλιοθήκες, οι οποίες στηρίζονται στην εθελοντική προσφορά δασκάλων, γονέων και επαγγελματιών του βιβλίου. Αυτό είναι το μελανό σημείο που θα πρέπει να αλλάξει. Ο συγγραφέας φυσικά και είναι ηθικά σωστό να πουλάει βιβλία στο σχολείο. Ακόμα πιο ηθικό θα είναι να προβλέπεται και μια αμοιβή για την κάθε παρουσίαση, όπως γίνεται με άλλους επαγγελματίες. Έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσει να διατηρεί και την ιδιότητα του συγγραφέα»

Και η εκλεκτή συγγραφέας Λίνα Μουσιώνη -μεταξύ άλλων:

«…Ένα βιβλίο σίγουρα δεν θα αλλάξει το κόσμο αλλά μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που τον βλέπουν τα παιδιά μας και να είναι πιο ανοιχτός και πιο φωτεινός. Εφόσον οι εκπαιδευτικοί του σχολείου έχουν επιλέξει εργαστεί και αξιοποιήσει το υλικό κάποιου βιβλίου στην τάξη, έχουν πάρει πρωτοβουλία να καλέσουν τον/την συγγραφέα ή τον/την εικονογράφο του, δεν βρίσκω το λόγο να μην μπορούν να προτείνουν στους γονείς να αγοράσουν το βιβλίο -εφ' όσον και απ΄ όπου επιθυμούν - χτίζοντας σιγά σιγά την παιδική - εφηβική βιβλιοθήκη των παιδιών τους και καλλιεργώντας την αναγνωστική κουλτούρα τους. ΝΑΙ στις σχολικές βιβλιοθήκες. ΝΑΙ στην φροντίδα του κράτους και στο αίτημα μιας εθνικής πολιτικής για το βιβλίο. Όμως σε καμία περίπτωση δεν θα δημιουργήσουμε αναγνώστες αν δεν έχουμε βιβλία στα σπίτια μας. Κλείνω 15 χρόνια στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας και μετρώ πολλές εμπειρίες από παρουσιάσεις βιβλίων στα σχολεία. Αναγνωρίζω τις δυσκολίες, αλλά ξέρω πως όλα μπορούν να ξεπεραστούν όταν υπερασπιζόμαστε αξίες που πιστεύουμε. Για κάποιους το βιβλίο ανήκει σε αυτές. Το έχω δει να γίνεται στη πράξη και είμαι ευγνώμων για αυτό…»

Διδάσκοντας το 1821: λογοτεχνία, ιστορία, τέχνη, μνημεία

 

Οι Διευθύνσεις Α/θμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης και Βοιωτίας και το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του ΕΚΕΔΙΣΥ  στο πλαίσιο των Δικτύων  με τίτλο «Ιστορίες μέσα από τα μνημεία: μαθαίνουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά» και «Με οδηγό τη λογοτεχνία και την τέχνη» υλοποιούν διαδικτυακή επιμορφωτική συνάντηση την Τετάρτη 19 Μαρτίου 2025 στις 18:00 με θέμα:

Διδάσκοντας το 1821: λογοτεχνία, ιστορία, τέχνη, μνημεία

Πρόγραμμα

Χαιρετισμοί

Ευαγγελία Μπούτσκου, Διευθύντρια Εκπαίδευσης Α/θμιας Δυτικής Θεσσαλονίκης

Στέλλα Μπαζακογιάννη, Υπεύθυνη Πολιτιστικών Α/θμιας Δυτικής Θεσσαλονίκης

Γιώτα Σιδερά-Χουλιάρα, Διευθύντρια Α/θμιας Εκπαίδευσης Βοιωτίας

Ευαγγελία Κανταρτζή, Διευθύντρια Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης

Ενημερώσεις για τα Δίκτυα

Εισηγήσεις

Εκπαιδευτικά σενάρια για το 1821

Ευαγγελία Κανταρτζή, Διευθύντρια Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης

Λογοτεχνία και ιστορικοί περίπατοι: ένας διαφορετικός τρόπος για να προσεγγίσουμε την Επανάσταση του 21 στο σχολείο

Κώστας Στοφόρος, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας

Ζωντανεύοντας τα πρόσωπα της επανάστασης του 1821 μέσα από την πολιορκία του Μεσολογγίου

Βασιλική Μαρκάκη-Ζήνων Ζαμπακίδης, συγγραφείς

Όσοι/ες ενδιαφέρονται συμπληρώνουν τη φόρμα συμμετοχής εδώ

Θα σας αποσταλεί ο σύνδεσμος συμμετοχής.

Οι βεβαιώσεις θα αποσταλούν ηλεκτρονικά.

Ιχνηλασία της Τοπικής Εβραϊκής Ιστορίας: Το Ολοκαύτωμα στην Εκπαίδευση και η δημόσια ιστορία

Στο πλαίσιο της Πορείας Μνήμης «Ποτέ ξανά, Θεσσαλονίκη - Άουσβιτς – 1943-2025: 82 χρόνια από την αναχώρηση του πρώτου συρμού», η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης, τo Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και oι Εκδόσεις Επίκεντρο σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Ξένιας Ελευθερίου:

Ιχνηλασία της Τοπικής Εβραϊκής Ιστορίας
Το Ολοκαύτωμα στην Εκπαίδευση και η δημόσια ιστορία

 Σάββατο 15 Μαρτίου 2025 

 6:00 μ.μ. Στο Φουαγιέ εισόδου Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
(25ης Μαρτίου και Παραλία, Θεσσαλονίκη)

Είναι για μένα ένα βιβλίο αναφοράς, μια εξαιρετική και πλήρης επιστημονική εργασία που καλύπτει τεκμηριωμένα και σφαιρικά τον τρόπο που προσεγγίζεται, αλλά και θα έπρεπε να προσεγγίζεται το Ολοκαύτωμα.

Χαιρετισμό θα απευθύνουν οι:
Ευγενία Αλεξανδροπούλου-Αιγυπτιάδου, Πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
Χρίστος Γαλιλαίας, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
Δαυίδ Σαλτιέλ, Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Δημήτρης Κ. Μαυροσκούφης, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
Λέων Ναρ, Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας ΑΠΘ, συγγραφέας
Τατιάνα Λιάνη, Διδάκτωρ Συγκριτικής Γραμματολογίας
και η συγγραφέας του βιβλίου
Ξένια Ελευθερίου, Επιστημονική Υπεύθυνη Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης, Δρ. Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ

Τη συζήτηση θα συντονίσει η Ελένη Χοντολίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, ΑΠΘ.

Περισσότερα:
https://www.epikentro.gr/.../ichnilasia-tis-topikis.../

Η επίδειξη της πρόσκλησης μαζί με Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας είναι απαραίτητη για την είσοδό σας στην εκδήλωση.