Από το παραμύθι στο μυστήριο – Φτιάξε τις δικές σου ιστορίες!

 

Από το παραμύθι στο μυστήριο – Φτιάξε τις δικές σου ιστορίες!

 Τετάρτες Νοεμβρίου, 5, 12, 19,26 | 18:00 – 20:00
Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς γεννιέται μια ιστορία; Πώς ένα παραμύθι μετατρέπεται σε μυστήριο ή πώς ένας μύθος μπορεί να αποκτήσει νέα πνοή μέσα από τη δική σου πένα;
Τέσσερις Τετάρτες του Νοεμβρίου, στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, σε περιμένει ένα διαφορετικό εργαστήριο δημιουργικής γραφής με τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Κώστα Στοφόρο.
 -Θα παίξουμε με τη «Γραμματική της Φαντασίας» του Τζιάνι Ροντάρι.
 -Θα ζωντανέψουμε μύθους και ήρωες με απρόσμενους τρόπους.
 -Θα πειραματιστούμε με μυστήρια και αστυνομικές ιστορίες.
Θα γνωρίσουμε συγγραφείς και εκπροσώπους εκδοτικών οίκων
 Και στο τέλος… θα έχεις γράψει τις δικές σου μοναδικές ιστορίες, με έμπνευση αλλά και με πρακτικά εργαλεία που μπορείς να αξιοποιήσεις παντού.
 Ανοιχτό σε ενήλικες που αγαπούν τις ιστορίες – είτε είναι εκπαιδευτικοί, είτε φοιτητές, είτε απλώς αναγνώστες με ανήσυχο μυαλό.
 Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, Πλάκα
 Δηλώσεις συμμετοχής: https://ekedisy.gr/apo-to-paramythi-sto-mystirio-ftiaxe.../

Από τη Λέρο στη μνήμη​ Πρωτοβουλία για Μουσείο Ψυχιατρικής Ιστορίας και Δικαιωμάτων Ασθενών

 

Σήμερα ενημερώθηκα για μια πρωτοβουλία που αφορά στη Λέρο και συμφωνώ με κάθε γραμμή.

Καλώ κι εσάς να υπογράψετε το ψήφισμα για δημιουργία Μουσείου  Ψυχιατρικής Ιστορίας και Δικαιωμάτων Ασθενών

Αντιγράφω από το https://papadimitriadis.gr/lerosproject/

H ιστορία​

Στη Λέρο γράφτηκε η πιο σκοτεινή σελίδα της ελληνικής ψυχιατρικής. Ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Παπαδημητριάδης επισκέπτεται τη Λέρο, ανακαλεί τη μνήμη του ψυχιατρείου και συνδέει το παρελθόν με τις σημερινές ελλείψεις στην ψυχική υγεία.

Η ιστορία της Λέρου δεν ανήκει μόνο στο παρελθόν

Οι εικόνες εγκατάλειψης και στιγματισμού συνεχίζουν να στοιχειώνουν την ψυχική υγεία στην Ελλάδα.

Αν δεν κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη, κινδυνεύουμε να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Πολλά τα επαναλαμβάνουμε ήδη: οι ακούσιες νοσηλείες που συνεχίζουν να αποτελούν τον κανόνα αντί για την εξαίρεση, η προσαγωγή ασθενών στα νοσοκομεία με χειροπέδηση, οι μηχανικές καθηλώσεις κατά τη νοσηλεία, οι χρόνιοι ασθενείς που παραμένουν αποκλεισμένοι σε ξενώνες χωρίς προοπτική, και η πολιτεία που δεν επενδύει στην πρόληψη και στην παρέμβαση μέσα στην κοινότητα.

 

Με αυτή την πρωτοβουλία, αποσκοπούμε:

ü  Να διασωθεί η ιστορική μνήμη της Λέρου ως παράδειγμα θεσμικής βίας και παραμέλησης.

ü  Να δημιουργηθεί διεθνές εκπαιδευτικό κέντρο για τα δικαιώματα των ασθενών.

ü  Να λειτουργήσει ο χώρος ως τόπος ευαισθητοποίησης και τιμής στους ανθρώπους που βασανίστηκαν.

ü  Να συμβάλουμε στη δημόσια συζήτηση για τη σύγχρονη, κοινοτική, ψυχιατρική φροντίδα.

 

Προτεινόμενες Εκπαιδευτικές Δράσεις με Αφετηρία το Μουσείο

Το Μουσείο Ψυχιατρικής Ιστορίας και Δικαιωμάτων στη Λέρο δεν θα αποτελεί μόνο έναν τόπο μνήμης, αλλά και ένα κέντρο μάθησης και κοινωνικής αφύπνισης με δράσεις που θα απλώνονται σε όλη την Ελλάδα και διεθνώς.

 

Ενδεικτικά προτείνουμε:

 

Εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολεία και πανεπιστήμια: ξεναγήσεις, βιωματικά σεμινάρια και ειδικά σχεδιασμένο εκπαιδευτικό υλικό που θα διδάσκει στους νέους τη σημασία του σεβασμού, της ένταξης και της καταπολέμησης του στίγματος.

Εξειδικευμένα σεμινάρια για επαγγελματίες ψυχικής υγείας: επιμόρφωση σε θέματα αποϊδρυματοποίησης, κοινοτικής φροντίδας και υπεράσπισης δικαιωμάτων ασθενών, ώστε η ιστορία της Λέρου να γίνει ζωντανό εργαλείο επαγγελματικής και ηθικής εκπαίδευσης.

Καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δράσεις: εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις, ντοκιμαντέρ και αφηγήσεις μαρτυριών που θα αναδεικνύουν την εμπειρία των ασθενών και θα προσκαλούν το κοινό σε έναν διάλογο με την ιστορία.

Περιοδικές εκθέσεις και κινητές δράσεις σε πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, με βάση το υλικό του Μουσείου, ώστε το μήνυμα της Λέρου να ταξιδεύει και να φτάνει σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.

Διαδικτυακή πλατφόρμα μάθησης και αρχείο: ψηφιοποίηση του υλικού του Μουσείου, δημιουργία ανοιχτών μαθημάτων (MOOCs) και webinars που θα δίνουν πρόσβαση σε διεθνές κοινό, με στόχο η Λέρος να αποτελέσει σημείο αναφοράς για την εκπαίδευση στην ψυχική υγεία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

 

ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΡΟ

Γιατί είναι σημαντικό για το νησί

 Η Λέρος, παρά την ομορφιά της και την πλούσια ιστορία της, κουβαλάει μέχρι σήμερα τη βαριά σκιά του ψυχιατρείου, αλλά και της σύγχρονης Κλειστής Ελεγχόμενης Δομής μεταναστών. Στη συλλογική συνείδηση έχει καταγραφεί ως «τόπος εξορίας» και ως «αποθήκη ψυχών». Αυτό το στίγμα είναι άδικο για τους κατοίκους της Λέρου, που ποτέ δεν επέλεξαν αυτόν τον ρόλο.

Η δημιουργία ενός πρότυπου Μουσείου Ψυχιατρικής Ιστορίας και Δικαιωμάτων μπορεί να αλλάξει τη σχέση της Λέρου με το παρελθόν και το παρόν της. Αντί να μένει σιωπηλή απέναντι σε μια πληγή, θα εξελίξει αυτήν την ιστορία σε πηγή γνώσης και ευαισθητοποίησης. Το νησί θα πάψει να συνδέεται μόνο με την εγκατάλειψη και θα μπορέσει να ξανασυστηθεί διεθνώς ως μνημείο ανθρωπισμού και σεβασμού στα δικαιώματα.

Ταυτόχρονα, το Μουσείο θα συμβάλει σημαντικά και στην τοπική κοινωνία. Με την προσέλκυση ερευνητών, επισκεπτών, εκπαιδευτικών προγραμμάτων και διεθνών συνεργασιών, θα φέρει νέες προοπτικές πολιτιστικού και κοινωνικού τουρισμού.

Με αυτόν τον τρόπο, η Λέρος θα σταματήσει να είναι φορέας του «στίγματος» και θα γίνει παράδειγμα· ένας τόπος που βρήκε το θάρρος να μετατρέψει μια τραγωδία σε έμπνευση για τις επόμενες γενιές.

Τραγούδια και ιστορίες για να …σπάτε κέφι! 8 Οκτωβρίου στο Πόρτο Κάγιο

 

Για να μας μπει καλά το φθινόπωρο, ξεκινάμε τη σεζόν εκδηλώσεων με τον «Παραμυθανθό» στο μεζεδοπωλείο Πόρτο Κάγιο στην Αγία Παρασκευή τη Τετάρτη 8 Οκτωβρίου στις 9 το βράδυ με κεφάτα τραγούδια κι αστείες ιστορίες.

Θα τραγουδήσουμε γνωστά κι αγαπημένα τραγούδια, θα απολαύσουμε αφηγήσεις και φυσικά θα δοκιμάσουμε τις μοναδικές γεύσεις της μανιάτικης κουζίνας (και όχι μόνο)

Με την ομάδα αφήγησης  Παραμυθανθός

Αφήγηση: Δημήτρης Μάλλης – Καλλιρρόη Μουλά

Μουσική: Δημήτρης Μάλλης

Την εκδήλωση επιμελείται και παρουσιάζει ο Κώστας Στοφόρος

Πόρτο Κάγιο, Γαρυττού 112 Αγία Παρασκευή -κοντά στο Μετρό Χαλάνδρι- τηλ.  21 0600 3352 /6974586419

 

Η Αίγυπτος του Στρατή Τσίρκα: Ομιλία στο Μορφωτικό Κέντρο της Πρεσβείας της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου στην Αθήνα

Ομιλία μου στο Μορφωτικό Κέντρο της Πρεσβείας της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου στην Αθήνα, στην εκδήλωση που διοργανώθηκε σε συνεργασία με το PEN Greece, υπό την Αιγίδα του Αξιότιμου Πρέσβη κ. Omar Amer, Πρέσβη της Αραβικής Δημοκρατίας στην Ελλάδα 

Θέμα: 

«Η Αίγυπτος στο έργο του Στρατή Τσίρκα» 

Ομιλητές: Τέσυ Μπάιλα, Συγγραφέας, Πρόεδρος του PEN Greece

                  Κώστας Στοφόρος, Συγγραφέας, Δημοσιογράφος, μέλος του ΔΣ του PEN Greece

Ανάγνωση αποσπασμάτων: Δημήτρης Φιλελές, Ποιητής, Αντιπρόεδρος του PEN Greece

Τσίρκας και Αίγυπτος

Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για μένα να βρίσκομαι εδώ ανάμεσά σας και να μιλώ για έναν από τους πιο αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς, του οποίου το έργο «Ακυβέρνητες Πολιτείες» -που είναι γεμάτο Αύγυπτο- θεωρώ ως το κορυφαίο μυθιστόρημα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας και το διαβάζω μαζί με άλλα έργα του κάθε λίγα χρόνια, ανακαλύπτοντας πάντα κάτι καινούργιο. Γοητευμένος από τη γραφή και τις ιστορίες του.

Τραγουδώ την Αίγυπτο

«Τι οχληρό βιβλίο, θα πουν, μυρίζει χώμα

κ’ ιδρώτα και σβουνιές και χνώτα»

κι ακόμα:

«Δε βρίσκει

κανείς αυτού παρά κραυγές και μοιρολόγια...

Χαθήκαν οι ομορφιές των Φαραώ κ’ οι εβελίσκοι,

τα δειλινά, οι χουρμαδιές κ’ οι Πυραμίδες;»

 

Ναι. Τραγουδώ την Αίγυπτο. Αυτήν,

που δε σας δείχνει ο Κουκ, αυτήν,

που σκουντουφλάτε χρόνια δίχως να τη δείτε.

 

Και τραγουδώ την Αίγυπτο

γιατί με τρέφει και με σκέπει σα μητέρα,

γιατί πονάει σα μητέρα

και γιατί ελπίζει σα μητέρα.

Καθόλου τυχαία το πρώτο βιβλίο του Στρατή Τσίρκα που εκδίδεται, από όπου και το ποίημα είναι οι «Φελάχοι» οι οποίοι κυκλοφόρησαν στην Αλεξάνδρεια το 1937.

Ο Γιάννης Χατζηανδρέας, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γόνος μικροαστικής οικογένειας, γεννήθηκε στο Κάιρο το 1911.

Όπως γράφει ο Κώστας Κουλουφάκος, «πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια σε μια συνοικία ελληνο-αραβική, όπου οι κάτοικοι ήταν μεικτοί, ήταν Έλληνες και Άραβες. Είναι πάρα πολύ φυσικό, μέσα στα εδραία βιώματα που απέκτησε εκεί, σ’ αυτά τα πρώτα χρόναι της ζωής του, να βρίσκονται τα πρώτα σπέρματα της ζωηρότατης συμπάθειας που έδειξε ο Τσίρκας στη κατοπινή ζωή του για τους φελάχους, που τους έχει παρουσιάσει τόσο ωραία μέσα από τα έργα του…» ((Από τον τόμο Στρατής Τσίρκας – Αίγυπτος: ο τόπος, οι πολιτικοί αγώνες, οι σύντροφοι / «Ακυβέρνητες Πολιτείες»: η ιστορία ενός μυθιστορήματος/ Ο Καβάφης και οι κριτικοί του -Δελτίο 10^α της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, Αθήνα 1988)

Όμως εκεί που πραγματικά συνειδητοποιείται είναι όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’30 εργάζεται ως υπάλληλος σε εκκοκκιστική επιχείρηση βαμβακιού.

Ο Οδυσσέας Καραγιάννης στενός του φίλος, λέει:

«…Εκεί θα ζήσει από κοντά το δράμα του φελάχου της Αιγύπτου. Ο φελάχος από τα παιδικά του χρόνια ίσαμε το τέλος της ζωής του εργάζεται στο χωράφι του μεγαλοτσιφλικά από την ανατολή του ήλιου ίσαμε τη δύση του… Στεγάζεται συνήθως, μαζί με τα παιδιά του, συντροφιά με τις αγελάδες και τα γαϊδούρια του αφεντικού, σε χωμάτινες καλύβες, χωρίς κανένα οικιακό έπιπλο είτε σκεύος, με μια απλή ψάθα…  Από επίσημες στατιστικές του 1928, ο μέσος όρος ζωής στην Αίγυπτο δεν ξεπερνούσε τα 35 χρόνια…»

Ο Γιάννης Κρητικός, φίλος και συνοδοιπόρος του Τσίρκα σημειώνει πως «ο Τσίρκας είναι εκείνος που περισσότερο από όλους τους άλλους Έλληνες συγγραφείς είδε «εξ επαφής» την εξαθλίωση του αιγυπτιακού λαού»

Και συμπληρώνει:

«Μέχρι το Ντεϊρούτ, η συγγραφική του δραστηριότητα δεν ήταν ακόμη προσγειωμένη στην αιγυπτιακή πραγματικότητα. Εκεί στο Ντεϊρούτ, είδε φοβερά πράγματα, είδε παιδάκια να ασφυκτιούν μέσα σ’ ένα σύννεφο σκόνης του βαμβακιού που εκκοκκίζεται. Παιδάκια τα οποία μερικούς μήνες μονάχα άντεχαν αυτή τη ζωή και ύστερα πέθαιναν ή αρρώσταιναν και δεν τα ξανάβλεπε κανένας. Άνδρες οι οποίοι βαστούσαν λίγο περισσότερο, μερικά χρόνια. Ε, αυτά οπωσδήποτε ξύπνησαν τη συνείδησή του»

Από μια αφήγησή του Τσίρκα στον Κώστα Κουλουφάκο- διαβάζουμε:

«Ο πρώτος άνθρωπος που σηκωνόταν πριν από τα ξημερώματα ήταν η μάνα. Αυτή έπρεπε να παύει στο χωράφι και να κάνει γεωργική δουλειά. Ο πατέρας σηκωνόταν ύστερα από τη μάνα γιατί έπρεπε να πάει στο εργοστάσιο και τα παιδιά, από5-6 χρονών, έπρεπε και αυτά αν πάνε να δουλέψουν στο εργοστάσιο. Και επειδή δεν υπήρχε πια και κανείς να τα ξυπνήσει, η μάνα είχε φύγει, ο πατέρας είχε φύγει, γυρνούσε ο επιστάτης μ’ ένα τύμπανο μεγάλο, και με τους χτύπους του τυμπάνου έπρεπε να ξυπνήσει τα παιδιά. Κι όταν δεν ξυπνούσαν, τα ξυπνούσε με μια βουρδουλιά για να πάνε στο εργοστάσιο αν δουλέψουν».

Το ξύπνημα της συνείδησής του γίνεται ολοφάνερο και σε πολλά από τα ποιήματα των Φελάχων, ενίοτε σκληρά και σπαρακτικά όπως το «Μοιρολόι» που είναι αφιερωμένο «σ’ ένα νέο που τον μάγκωσε η πρέσα»

Στίχοι που είναι κοντά στον «Επιτάφιο» του Ρίτσου που γράφεται την ίδια περίοδο.

Κι εδώ μια μάνα θρηνεί

Έτσι που γίνεις γιόκα μου, πώς να σε κλάψω;

Πώς να σε ντύσω του στερνού ταξιδεμού τα ρούχα;

 

Σε πάτησεν η μάκενα κ’ εχύθην ο χυμός σου

σάμπως σακούλι κόκκινα ρόδια γεμάτο…

 Ο ίδιος ο Τσίρκας γράφει:

«Ένα σημαντικό μέρος του έργου μου είναι ένα είδος συνηγορίας: υπερασπίζεται τους Αιγύπτιους, τους φελάχους, τους εργάτες, τους τεχνίτες, τους μικρεμπόρους, του αγώνες τους για ανεξαρτησία κι ελευθερία, προβάλλει τα εθνικά χαρακτηριστικά τους: είναι ανεκτικοί, φιλόξενοι, χαρούμενοι και γενναιόδωροι. Άλλωστε, ανάμεσα στον Καβάφη μου και στις Πολιτείες, έγραψα το 1956 και δημοσίευσα, στην Αθήνα, το 1957 μια νουβέλα, τον Νουρεντίν Μπόμπα. Αυτό λοιπόν ο βαρκάρης του Νείλου που παίρνει μέρος στην εξέγερση του 1919, που αγωνίζεται εναντίον των Άγγλων και των πασάδων τσιφλικάδων προδίδεται από έναν Έλληνα τοκογλύφο και τη στιγμή που πρόκειται να τον κρεμάσουν, εξαφανίζεται, γίνεται θρυλική μορφή…

…Η νουβέλα γράφτηκε μέσα σε δέκα μέρες, αμέσως ύστερα από την εθνικοποίηση της διώρυγας του Σουέζ, μέσα στην έξαρση και την αγωνιώδη αναμονή της αντεπίθεσης από τις δυνάμεις που προστάτευαν τα συμφέροντα των ευρωπαίων μετόχων της Διώρυγας…» (Από άρθρο του Miguel Castillo Didier/ Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες και η κριτική -εκδόσεις Κέδρος)

Ο Τσίρκας είναι και βαθύς γνώστης της σύγχρονης ιστορίας της Αιγύπτου, κάτι που γίνεται φανερό και στη μελέτη του «Ο Καβάφης και η εποχή του» ένα κομβικό έργο που βάζει τη λογοτεχνική κριτική και ανάλυση σε άλλο επίπεδο.

Σε αυτή την ιστορία, την ατμόσφαιρα και το κοινωνικό περιβάλλον, αναζητά άλλωστε ένα από τα περίφημα «κλειδιά» της ερμηνείας του μεγάλου Αλεξανδρινού.

Από τα πολλά διηγήματά του τα οποία αναφέρονται ή περιγράφουν τη ζωή σε διάφορες περιοχές της Αιγύπτου θα ήθελα να ξεχωρίσω ένα από τη συλλογή «Αλλόκοτοι άνθρωποι» που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1944 και τώρα περιλαμβάνεται στον τόμο των «Διηγημάτων» του.

Είναι το «Δέντρο», το οποίο πιθανότατα έχει και αυτοβιογραφικά στοιχεία. Περιγράφει μερικά δέντρα που συνδέθηκαν με τη ζωή του: Έναν πανύψηλο, γέρικο, αναμαλλιάρη ευκάλυπτο που βρισκόταν στο Κάιρο, στην πλατεία Ισμαηλίας. Ένα άλλο δέντρο στη Ρόντα, «ο καλύτερος σύντροφος των παιδικών του χρόνων». «Καθισμένος στη ρίζα του κάπνισα τα πρώτα μου τσιγάρα. Εκεί ονειροπόλησα κι εκεί έκλαψα». Στην ίδια όχτη με το μέγαρο του Μωχάμετ Άλυ. Κι άλλο ένα στο Ράμλι, ανάμεσα Σουτς και Τζανακλή… «Μικροί το λέγαμε το «Πεύκο». Έτσι το ξέρει όλη η γειτονιά, ένα γύρω… Ένα δειλινό ξεκίνησα συγκινημένος σα αν πήγαινα σε προσκύνημα. Το είδα πάντα ίδιο…» Στο διήγημα εμφανίζεται κι ένα τεράστιο δέντρο σε μια μικρή πόλη της Άνω Αιγύπτου που δεν κατονομάζεται. Ένα δέντρο όπου βρίσκουν ξεκούραση και δροσιά εργάτες και στρατοκόποι. Και μια μέρα το μαχαιρώνουν για να ξεραθεί. Εμπόδιζε να θαυμάζει κανείς την έπαυλη μιας «Κυράς», που ήταν και Ελληνίδα. Ο Τσίρκας δεν διστάζει να τα βάλει και με τους δικούς μας όταν αδικούν φύση και ανθρώπους.  

Αφήνοντας τα «Διηγήματα» πηγαίνω στην εκπληκτική Αριάγνη, τον δεύτερο τόμο της Τριλογίας του. Οι σελίδες για το Κάιρο, για τη γειτονιά όπου ζουν φτωχοί Έλληνες κι Αιγύπτιοι μαζί είναι πραγματικά αριστουργηματικές. Ο συγγραφέας με μοναδικό ρεαλισμό, γνώση και ευαισθησία προσεγγίζει ακόμη και τα πιο σκοτεινά πάθη. Οι άνθρωποι, τα δρομάκια, τα σπίτια ζωντανεύουν μοναδικά. Με την πανταχού παρούσα Ιστορία  που σημαδεύει τις ζωές των ανθρώπων.

Η Αριάγνη, αναδεικνύεται σε μια από τις πιο σημαντικές και εμβληματικές μορφές/ ηρωίδες της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.

Είναι φανερή και η βιωματική σχέση του συγγραφέα με τον τόπο.

Αντιθέτως, όταν ο ήρωάς του φθάνει στην Αλεξάνδρεια, στη «Νυχτερίδα», αφηγείται:

«…Την Αλεξάντρεια δεν την ήξερα καλά. Κι όμως η μάνα εκεί γεννήθηκε, εκεί την παντρεύτηκε ο πατέρας και την έφερε νιόνυφη στη Κηφισιά. Αλλά τι να μου κάνει ένας μήνας πέρυσι το φθινόπωρο; Για αν γνωρίσω μια τέτοια πόλη εγώ χρειάζομαι μήνες, πολλές μέρες αδειανές. Να τριγυρίζω άσκοπα, να παίρνω δρόμους που δεν ξέρω που βγάζουνε, να κάνω ανακαλύψεις…»

Κι όμως, παρά τα όσα  γράφονται στο πρώτο κεφάλαιο, εμείς ως αναγνώστες θα πάρουμε μια μεγάλη γεύση της πόλης. Θα τη ζήσουμε. Θα μάθουμε μερικά μυστικά της. Θα γνωρίσουμε τους ανθρώπους της.

Όταν κυκλοφορεί η Νυχτερίδα το 1965, ο Τσίρκας έχει πια εγκατασταθεί -δυο χρόνια πριν- μόνιμα στην Ελλάδα.

Και κάπου εδώ λέω κι εγώ να σταματήσω την περιπλάνηση στην Αίγυπτο του Τσίρκα που δυστυχώς έχω γνωρίσει μόνο μέσα από βιβλία…

Θα μπορούσα ίσως να παραλλάξω τα λόγια που έγραψε εκείνος για τον Καβάφη στην Επιθεώρηση Τέχνης το 1963, βάζοντας το δικό του όνομα:

«Σ’ ολόκληρη τη ζωή του ο Καβάφης έμεινε πιστός στην Αίγυπτο, στο λαό και τη γη της, στο γάλα που βύζαξε. Αν η πρώτη υπεύθυνη πράξη του όταν ενηλικιώνεται είναι ν’ αποκηρύξει την προστασία των καταχτητών της Αιγύπτου και να «επιστρέψει» στην ελληνική ιθαγένεια, μια από τις τελευταίες του ήταν κ’ η προσπάθειά του να επιτύχει την προσέγγιση των Αιγυπτίων και των Ελλήνων συγγραφέων.

«Ας ελπίσουμε, έγραφε, ν’ αναλάβουν αραβομαθείς Έλληνες της Αιγύπτου να γνωρίσουν στον ελληνικόν κόσμο την σύγχρονην αραβική λογοτεχνία της Αιγύπτου, τουλάχιστον στις κύριες γραμμές της».

Πράγμα που δυστυχώς δεν έγινε. Όμως δεν έγιναν τόσα και τόσα. Εκείνος, βέβαια, όπως μπορούσε, όσο μπορούσε κι όποτε μπορούσε κάτι έκανε. Εκείνος τα τροφεία του, τ’ ανταπέδιδε….»

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Με έκπληξη διάβασα σε σχετικό αφιέρωμα της σελίδας «ΠΑΛΙΑτζούρες» στη μνήμη του Στρατή Τσίρκα (γεννήθηκε στις 10/23 Ιουλίου στο Κάιρο) πως ο μεγάλος μας συγγραφέας έμεινε… άστεγος:

«…Θυμίζουμε ότι στη μνήμη του Στρατή Τσίρκα, συγγραφέα ανάμεσα στα των εμβληματικών βιβλίων “Η εποχή του Καβάφη” και “Ο πολιτικός Καβάφης”, είναι αφιερωμένη μία αίθουσα στο Μουσείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια με υλικό που εξασφάλισε ο Κωστής Μοσκώφ από το Σύλλογο Φίλων του Στρατή Τσίρκα, ένα χρόνο μετά τα εγκαίνια του Μουσείου Καβάφη,πριν τριάντα χρόνια, τιμώντας μ’ αυτόν τον τρόπο τον Αιγυπτιώτη λογοτέχνη που με το έργο του φώτισε το έργο του Αλεξανδρινού ποιητή. Είναι γνωστό πως επιθυμία του ήταν να αγοραστεί το σπίτι που γεννήθηκε ο Τσίρκας στο Κάιρο και να δημιουργηθεί ανάλογο Μουσείο, αλλά δεν έγινε εφικτό λόγω έλλειψης κονδυλίων.

Δυστυχώς, η Αίθουσα Στρατή Τσίρκα δεν “χωρούσε” στην πρόσφατη αποκατάσταση του Μουσείου Καβάφη από το Ίδρυμα Ωνάση και το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και με συνοπτικές διαδικασίες της έγινε έξωση. Αυτό θα μπορούσε να γίνει κατανοητό ως ένα βαθμό, αν είχε γίνει παράλληλα, με σεβασμό, η πρόβλεψη στέγασης του υλικού σε άλλο χώρο προσβάσιμο στο κοινό, τιμώντας την προσφορά του. Φευ! Ο μεγάλος άστεγος λοιπόν, Στρατής Τσίρκας λάμπει στο πάνθεον της Ελληνικής Γραμματείας και στις αποθήκες, πλέον, του Παραρτήματος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στην Αλεξάνδρεια.. Ελπίζουμε ότι το υλικό θα παραχωρηθεί σε όποιον φορέα μπορεί κι επιθυμεί να τιμήσει τον Αιγυπτιώτη λογοτέχνη…»

(«Δρόμος της αριστεράς», 23 Ιουλίου 2024)

Από τον φάκελο του. Αναφέρεται ως Αιγύπτιος…

«Την 6/9/ 54 αφίχθη ενταύθα με Αιγυπτιακόν διαβατήριον ο Αιγύπτιος Χατζηανδρέας Ιωάννης. Εις το Αεροδρόμιον εδήλωσεν ότι θα καταλύση εις το ξενοδοχείον Αthenee Palace επί της οδού Κολοκοτρώνη αριθμ.1 Είναι υπάλληλος της Εταιρείας Δερμάτων Χαλκούση εδρεούσης εν Αλεξανδρεία και συγγραφεύς. Εις το ανωτέρω ξενοδοχείον δεν κατέλυσεν αλλά διέμεινεν επ΄ ολίγας ημέρας εις το σπίτι του κομμουνιστού συγγραφέως Καζαντζάκη εν Αιγίνη και έπειτα εις το σπίτι της κυρίας Καράλη, ηθοποιού εν Μαγκουφάνα. […] Χθες εδήλωσεν εις γνωστόν του πρόσωπον ότι θα εγκαθίστατο εις το ξενοδοχείον Αthenee Palace. Ούτος έχει συγγράψει το βιβλίο «Ύπνος του θεριστή» καθαρώς κομμουνιστικόν του οποίου δέκα (10) αντίτυπα ευρίσκονται εις την βιτρίναν του Βιβλιοπωλείου Παπαδημητρίου επί της οδού Λυκούργου αρ.10.

Χαρακτηριστικά: Ηλικίας περίπου 40 ετών, υψηλός (1.80 μ), μελαχρινός, γκρίζα μαλλιά, ευθυτενής.

Παρ΄ ημίν δεν έχει φάκελλον ουδέ φέρεται ως διαμένων εις ξενοδοχείον Athenee Palace

20/9/54

Β.Λάμπρου υπ.Α΄

Χρησιμοποιεί το ψευδώνυμον «Τσίρκας Στρατής»

 

Λογοτεχνικές ανατριχίλες στα Λέυκαρα

 Θα είμαι κι εγώ εκεί με την ομάδα ...Φρανκεστάιν!!!

Ο βιβλιοθηκάριος με το γαϊδουράκι

 Το μαγικό βιβλίο "Ο βιβλιοθηκάριος με το γαϊδουράκι" μου θύμισε ένα καλοκαίρι -7 χρόνια πριν- κι ένα από τα πιο όμορφα και δημιουργικά ταξίδια. 

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ

Τότε ήταν ο γαϊδαράκος ΑΛΦΑΒΗΤΑ:

Τώρα διαβάζω:

Fakir Baykurt, Ο βιβλιοθηκάριος με το γαϊδουράκι, μετάφραση Ιώ Τσοκώνα, εκδόσεις Τσουκάτου

 

«Η επιστήμη δεν είναι το αντίθετο της αμάθειας; Ναι, είναι. Και η επιστήμη δεν βρίσκεται μέσα στα βιβλία; Ε, να λοιπόν, την αμάθεια μπορούμε αν τη νικήσουμε μόνο με το διάβασμα. Μπορούμε αν νικήσουμε το σκοτάδι διαβάζοντας, μαθαίνοντας και φωτίζοντας το μυαλό μας».

«Νομίζω πως υπάρχει κάτι που λέγεται φιλαναγνωσία. Μια αγάπη παρόμοια με αυτήν για τη μητέρα, τα αδέρφια, τον σύντροφο…

…η αγάπη αυτή υπάρχει έμφυτη στον άνθρωπο, αλλά μάλλον κοιμάται. Με τον καιρό πρέπει να ξυπνήσει ή, αν δεν υπάρχει, πρέπει να εμφυτευτεί. Έτσι ξύπνησε μέσα μου από την παιδική μου ηλικία η αγάπη για το βιβλίο»

«Κατά τη γνώμη μου, η καταστροφή βιβλίων είναι ένα κακό που γίνεται κατά του λαού. Δεν το αντέχω. Όπου δω τέτοια καταστροφή, θέλω να αντιδράσω. Θολώνει το μυαλό μου, δεν βλέπω μπροστά μου»

«Αν μια κοινωνία είναι δομημένη ώστε να υπάρχουν βιβλιοθήκες σε κάθε περιοχή, από τις μεγαλύτερες πόλεις μέχρι τους μικρότερους οικισμούς και οι άνθρωποι διαβάζουν, αυτή η κοινωνία μπορεί να βρει χρήματα για κάθε ανάγκη της. Είναι δυνατόν να λειτουργήσει το μυαλό χωρίς γνώση; Μπορεί αν βγουν χρήματα χωρίς σκέψη; Κι αυτό που θα ξυπνήσει το μυαλό είναι μόνο το βιβλίο, είναι η βιβλιοθήκη»

«Αν πάρεις μια τρίχα από κάθε γενειοφόρο, μπορείς να φτιάξεις γενειάδα ακόμα και σε σπανό»

«Το να ιδρύεις βιβλιοθήκη σε ένα χωριό, είναι σα να φέρνεις πηγή νερού στην έρημο. Από όπου περνά η βιβλιοθήκη, απομακρύνεται η αμάθεια»

«Σκοτώνεσαι να βρεις βιβλία για παιδιά, να ανοίξεις βιβλιοθήκες στα χωριά, να μορφώσεις μικρούς και μεγάλους άντρες και γυναίκες… Και; Αξίζει τον κόπο; Λες να το εκτιμήσουν και να σου φτιάξουν έναν μεγαλόπρεπο τάφο όταν πεθάνεις; Ο κόσμος προτιμά να κλείνεται στα καφενεία και  να παίζει χαρτιά, παρά να διαβάζει βιβλία»

«Αφού οι πολίτες δεν έρχονταν στη βιβλιοθήκη, έπρεπε εκείνος να πάει σε αυτούς και να τους παροτρύνει να διαβάσουν»

«Δεν πάνε πια βιβλία στα χωριά. Τα παιδιά στα χωριά δεν έχουν πρόσβαση σε βιβλία. Οι γυναίκες δεν πηγαίνουν στις βιβλιοθήκες. Οι υπάλληλοι με νοοτροπία παθητικού δημοσίου υπαλλήλου, οι οποίοι διορίστηκαν από την κεντρική υπηρεσία, κάθονται στα γραφεία τους και περιμένουν πότε θα μπει κάποιος αναγνώστης»

«Το θέμα των βιβλιοθηκών είναι σημαντικό κύριοι! Πρέπει να το κατανοήσουμε καλά. Αυτή δουλειά γίνεται μόνο με αγάπη ή δεν γίνεται καθόλου»

«Στη χώρα μας υπάρχει ανυπέρβλητη αντίσταση στο φως…

…Οι εχθροί του φωτός είναι ακόμα ισχυροί, ενώ οι φίλοι του διασκορπισμένοι. Αυτή η διαπίστωση πληγώνει»

«Ο «από πάνω» …δεν συμπαθεί τα βιβλία και τις βιβλιοθήκες. Είτε με γαϊδουράκι είτε χωρίς, δεν συμπαθεί τις βιβλιοθήκες, πόσο μάλλον στα χωριά. Το κατάλαβα αυτό καλύτερα με τον καιρό. Ο «από πάνω» δεν συμπαθεί καθόλου τους χωρικούς και τα παιδιά που διαβάζουν βιβλία στα χωριά»

 

Το βιβλίο

Μια καλοκαιρινή μέρα, ο Δημήτρης Κάτσικας από τη Λάρισα φθάνει στον τόπο των Περίμπατζαλαρι, τον τόπο που δεσπόζουν οι «Καμινάδες των Νεράιδων». Ο νέος άνδρας θέλησε να επισκεφθεί τα μέρη που οι παππούδες, οι γιαγιάδες, οι συγγενείς του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν πριν από πολλά χρόνια. Να δει από κοντά τον τόπο απ’ όπου αποκόπηκαν βίαια και δεν επέστρεψαν ποτέ.

Οι συγκυρίες τον οδηγούν στον Αζίζ Γκιουζέλγκιοζ, έναν από τις πιο αγαπητές φυσιογνωμίες της περιοχής. Οι δύο συνομήλικοι άνδρες γρήγορα δένονται και ο Δημήτρης φιλοξενείται στο σπίτι του Αζίζ. Εκεί γνωρίζει έναν εξαιρετικό άνθρωπο του συναρπαστικού, σχεδόν παραμυθένιου, τόπου. Τον πατέρα του Αζίζ, τον Μουσταφά, γνωστό ως «ο βιβλιοθηκάριος με το γαϊδουράκι».

Τον έλεγαν έτσι επειδή μετέφερε βιβλία με ένα γαϊδουράκι στους κατοίκους περισσότερων από τριάντα δυσπρόσιτων χωριών, ενώ παράλληλα διαχειριζόταν τη βιβλιοθήκη στο Προκόπι. Επί χρόνια, ο Μουσταφά Γκιουζέλγκιοζ αγωνίστηκε για να μπορούν όλοι, ιδίως οι γυναίκες και τα παιδιά, να διαβάζουν βιβλία.

Η αγάπη μεταξύ του Δημήτρη και του βιβλιοθηκάριου με το γαϊδουράκι γίνεται ολοένα και δυνατότερη, καθώς ταξιδεύουν μαζί στην περιοχή. Στο μεταξύ ο Αζίζ και ο Δημήτρης, μετά από μια συγκινητική ιεροτελεστία αδελφοποίησης αποφασίζουν να κάνουν το Προκόπι με τη Λάρισα «αδερφές πόλεις». Δεν θα είναι όμως και τόσο εύκολο...

✍ Ο Fakir Baykurt γεννήθηκε το 1929 στο Μπούρντουρ και το πραγματικό του όνομα ήταν Ταχίρ. Εργάστηκε ως δάσκαλος τουρκικής λογοτεχνίας σε σχολεία των περιοχών Σίβας, Χαφίκ και Σαβσάτ. Η κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος τον απομάκρυνε από την υπηρεσία του και τον τοποθέτησε σε μια περιθωριακή θέση. Το 1958 διώχθηκε για το πρώτο του μυθιστόρημα Η οργή των φιδιών, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Cumhuriyet. Μετά το πραξικόπημα του 1960 διορίστηκε επιθεωρητής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το 1962-63 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Bloomington στην Ιντιάνα των ΗΠΑ. Διετέλεσε επί χρόνια πρόεδρος εκπαιδευτικών συνδικάτων και το 1969 απομακρύνθηκε από την υπηρεσία του, επειδή συμμετείχε στην πρώτη πανεθνική απεργία εκπαιδευτικών. Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 12ης Μαρτίου 1971, φυλακίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα.

 

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου: Ιστορικός περίπατος στα Προσφυγικά της Δραπετσώνας

Την Πέμπτη (25/9) απολαύσαμε την ξενάγησή της  "Ο Αρχαίος Πειραιάς στην επιφάνεια". Τώρα, η Εύη Πίνη μας ξεναγεί στα Προσφυγικά της Δραπετσώνας.

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου

Ιστορικός περίπατος στα Προσφυγικά της  Δραπετσώνας

Ο ιστορικός περίπατος διοργανώνεται σε συνεργασία με την Time Heritage, εταίρο στο έργο «Ψηφιακός ξεναγός για την προσφυγική Αττική» (Digistoryteller).

Δημοτικό αρχείο Δραπετσώνας

Στο πλαίσιο αυτό  οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον προσφυγικό συνοικισμό που βρισκόταν γύρω από την Ηετιώνεια Πύλη αλλά και να περιηγηθούν σε αρχιτεκτονικά τοπόσημα της παλιάς Δραπετσώνας, όπως η Γέφυρα του Ρεμπέτη και οι προσφυγικές κατοικίες και πολυκατοικίες.

Σημείο συνάντησης: Είσοδος αρχαιολογικού χώρου Ηετιώνειας Πύλης, Κανάρη 11, Δραπετσώνα

10.30 π.μ.

Δημοτικό αρχείο Δραπετσώνας

Ελεύθερη συμμετοχή

Πληροφορίες: Εύη Πίνη, (αρχαιολόγος ΕΦΑΠΝ),  210 4590707

Πηγή: ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΕΦΟΡΕΙΑ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ & ΝΗΣΩΝ
Επιμέλεια: Γιώργος Κουλουβάρης
gkoul@naftemporiki.gr

4ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Νάουσας: Η καρδιά της ποίησης χτυπά 26-28 Σεπτεμβρίου 2025 στη Νάουσα

 Tο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Νάουσας “Ο Αριστοτέλης και ο κόσμος”  ξεκινά την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου με την επίσημη τελετή έναρξης στην Αίθουσα ΒΕΤΛΑΝΣ, του συγκροτήματος ΕΡΙΑ, στη Νάουσα, κατά την οποία θα συμμετέχουν 20 ποιητές από 13 χώρες του κόσμου (ΗΠΑ, Αυστραλία, Σουδάν, Περού, Σουηδία, Ιρλανδία, Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Ισπανία, Αλβανία, Κύπρος και Ελλάδα).

Με την συνδιοργάνωση και υπό την Αιγίδα του Δήμου Ηρωικής Πόλεως Νάουσας τελεί το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης το οποίο διοργανώνει η «Κίνηση για τα Γράμματα και τις Τέχνες» από την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου έως και την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2025.

Για τρεις ημέρες θα γεμίσει η Ηρωική πόλη της Νάουσας με γνωστούς ποιητές, που θα απαγγείλουν σε διάφορα σημεία της με μουσικά εμβόλιμα στους τόπους διεξαγωγής. Επίσης θα γίνει παρουσίαση βιβλίων, ξεναγήσεις και άλλες εκδηλώσεις.

Οι χώροι διεξαγωγής του φεστιβάλ είναι η Αίθουσα ΒΕΤΛΑΝΣ της Νάουσας, το Πολιτιστικό Κέντρο της Σχολής Αριστοτέλη, το Κέντρο Βιομηχανικής Κληρονομιάς ΕΡΙΑ, το Εργαστήριο παραδοσιακής ενδυμασίας της Οικογένειας Τόμτση, το Αρχαίο Θέατρο Μίεζας, οι Μακεδονικοί Τάφοι, το Νυμφαίο (Σχολή Αριστοτέλη) και το Πολιτιστικό Κέντρο της Σχολής Αριστοτέλους. Οι δράσεις θα περιλαμβάνουν ξεναγήσεις στα αρχαία μνημεία και σε παραδοσιακά κτήρια της περιοχής με αναγνώσεις ποιημάτων.

Οι προσκλήσεις συμμετοχής σε αυτό το φεστιβάλ έγιναν με γνώμονα την πολιτιστική διπλωματία που στοχεύει στην φιλία και την ειρηνική συνύπαρξη μέσω της ποίησης! Έτσι κλήθηκαν ποιητές από όλον τον κόσμο να συμμετέχουν και το αποτέλεσμα είναι αξιοσημείωτο, καθώς εκπροσωπούνται 13 χώρες του κόσμου!  Το Φεστιβάλ στηρίζουν από την αρχή της διεξαγωγής του διάφοροι διεθνείς οργανισμοί, των οποίων εκπρόσωποι θα παραβρεθούν και φέτος στο φεστιβάλ, όπως το Διεθνές Επιμελητήριο Συγγραφέων και Καλλιτεχνών CIESART, που εδρεύει στη Βαρκελώνη, ο Ευρωπαϊκός τηλεοπτικός σταθμός του οποίου θα το μεταδώσει διαδικτυακά σε όλο τον κόσμο.

Το φεστιβάλ θα κλείσει με την απονομή των ποιητικών βραβείων “Αριστοτέλης” από την  Ξανθή Χονδρού-Χιλλ, Διευθύντρια και ψυχή του φεστιβάλ και τον Δημήτρη Π. Κρανιώτη, Πρόεδρο της Διεθνούς Επιστημονικής Επιτροπής του φεστιβάλ. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό όλες τις ημέρες.

Το PEN Greece στηρίζει το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Νάουσας.

Οι συμμετέχοντες ποιητές:

Έλληνες ποιητές:

Χρήστος Κούκης / Christos Koukis – Greece

Δημήτρης Π. Κρανιώτης / Dimitris P. Kraniotis – Greece

Γεωργία Μακρογιώργου / Georgia Makrogiorgou – Greece

Ευαγγελία Αγγελική Πεχλιβανίδου / Evangelia Aggeliki Pechlivanidou –

Greece

Μαρία Πολίτου / Maria Politou – Greece

Γρηγόρης Σακαλής / Grigoris Sakalis – Greece

Ηλίας Τσέχος / Ilias Tsechos - Greece

Λίλια Τσούβα / Lilia Tsouva – Greece

Ξανθή Χονδρού-Χιλλ / Xanthi Hondrou-Hill – Greece

Αγγέλα Χριστοφίδου / Angela Christofidou – Cyprus

 

Ξένοι ποιητές:

Lily Baylon – Peru / Spain

Sabrina de Canio – Italy

Derek Coyle – Ireland

Craig Czury – USA

Tarek Eltayeb – Austria / Sudan

Anna Hoffmann – Germany

Dash Malo – Albania

Erik Nordstrom - Sweden

George Wallace – USA

Les Wicks   – Australia

 

     ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Παρασκευή, 26 Σεπτεμβρίου 2025

Πρωί: Άφιξη των ποιητών κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Απόγευμα: 18.00  Υποδοχή 

Υποδοχή με μπουφέ από σπόνσορες της περιοχής. Κρασί, λικέρ, εδέσματα, σοκολατάκια για τους ποιητές και τους εκλεκτούς καλεσμένους.

18.30 Τελετή Έναρξης στην Αίθουσα ΒΕΤΛΑΝΣ Νάουσας

Χαιρετισμοί από τους επίσημους προσκεκλημένους, τον Δήμαρχο της Νάουσας, τους αντιδημάρχους πολιτισμού και τουρισμού και εκλεκτούς καλεσμένους.

Την παρουσίαση των ποιητών από όλο τον κόσμο που θα συμμετέχουν με απαγγελίες συνοδεύουν μουσικά εμβόλιμα από το τμήμα Σύγχρονου Πιάνου του Ωδείου Αριστοτέλη με υπεύθυνη καθηγήτρια την Σοφία Στάμκου.

 

Σάββατο, 27 Σεπτεμβρίου 2025

Πρωί: 09.30

Ξεναγήσεις και Απαγγελίες στο κέντρο της Νάουσας

Ξενάγηση στο Εργαστήριο παραδοσιακής ενδυμασίας της Οικογένειας Τόμτση που κατασκευάζουν στολές για τις Μπούλες και το μουσείο τους και απαγγελίες ποιητών.

Σύντομη επίσκεψη στην ανοιχτή γκαλερί στη Λαϊκή Αγορά της πόλης.

Ξενάγηση στο Κέντρο Βιομηχανικής Κληρονομιάς ΕΡΙΑ και απαγγελίες ποιητών.

Μεσημέρι: 13.00 φαγητό στον Άγιο Νικόλαο Νάουσας

 

Απόγευμα: 18.00 στην αίθουσα ΒΕΤΛΑΝΣ

Παρουσίαση ποιητικής συλλογής «SO THIS IS ANTIOCH» του George Wallace από τον εκδοτικό οίκο Ανάλεκτο σε μετάφραση στα Ελληνικά από την Ξανθή Χονδρού-Χιλλ με εισηγήσεις από τον εκδότη Άκι Θωμαΐδη και την ποιήτρια Γεωργία Μακρογιώργου και απαγγελίες ποιημάτων της συλλογής

Παρουσίαση της τρίγλωσσης ανθολογίας «ΦΑΕΙΝΟΝ»  σε μετάφραση στα αγγλικά και στα γερμανικά από την Ξανθή Χονδρού-Χιλλ  και απαγγελίες ποιημάτων ανθολογημένων ποιητών που συμμετέχουν στο φεστιβάλ.

Παρουσίαση της Ανθολογίας «Ο Αριστοτέλης και ο κόσμος» του 1ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Νάουσας σε μετάφραση στα αγγλικά από την Ξανθή Χονδρού-Χιλλ.

Τις παρουσιάσεις θα συνοδεύουν μουσικά εμβόλιμα από το συγκρότημα “Τα ρεμπετόπαιδα”.

Στρογγυλή  τράπεζα: Παρουσίαση των οργανισμών - μέλη των οποίων συμμετέχουν στο Φεστιβάλ: CIESART, WORLD POETS SOCIETY, κ.ά. 

Κυριακή, 28 Σεπτεμβρίου 2025

Πρωί: 9.30

Ξενάγηση στα αρχαία αξιοθέατα:

Αρχαίο Θέατρο Μίεζας, Μακεδονικοί Τάφοι, Νυμφαίο / Σχολή Αριστοτέλη

Επίσκεψη στο Πολιτιστικό Κέντρο της Σχολής Αριστοτέλους με προβολή βίντεο με ιστορικές αναφορές και απαγγελίες ποιητώνOpen Mic – Ανοιχτά Μικρόφωνα: Ελεύθερο βήμα ανάγνωσης ποίησης

Φέτος το φεστιβάλ θα ανοίξει την μεγάλη αγκαλιά του και σε πρωτοεμφανιζόμενους ποιητές, να διαβάσουν ένα ποίημά τους και να παρουσιάσουν το ταλέντο τους.

Μεσημέρι: Φαγητό στις 14.30

 

Απόγευμα: 18.00 Τελετή Λήξης στην Αίθουσα ΒΕΤΛΑΝΣ

Απαγγελίες ποιητών, μουσικά διαλείμματα, εκπλήξεις, βραβεύσεις ποιητών με τα Βραβεία «Αριστοτέλης» και αποχαιρετισμός των ποιητών από όλον τον κόσμο με τα Διπλώματα Συμμετοχής.

Στην τελετή λήξης θα συμμετέχει φέτος η τετράφωνη μικτή χορωδία του “Ωδείου Ναούσης” με μουσικά εμβόλιμα!

«Ο αρχαίος Πειραιάς στην επιφάνεια»

 

Η Εύη Πίνη, αρχαιολόγος και βραβευμένη συγγραφέας θα μας ξεναγήσει σε μια μοναδική έκθεση στον Πειραιά την Πέμπτη, 25 Σεπτεμβρίου στις 12 το μεσημέρι.

Η Εύη Πίνη είναι και η συγγραφέας του βιβλίου "Μυστικά κρυμμένα στο μπαούλο -Μυστήριο στον Πειραιά", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κύφαντα στη σειρά "Τόποι Μυστηρίου"

Η πρόσκληση:

Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων, στο πλαίσιο του εορτασμού των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς (ΕΗΠΚ 2025), του Υπουργείου Πολιτισμού, σας προσκαλεί στις εκδηλώσεις που διοργανώνει την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2025.

«Ο αρχαίος Πειραιάς στην επιφάνεια»
Θεματική περιήγηση για ενήλικες

Η θεματική περιήγηση διοργανώνεται σε συνεργασία με το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ)

Στο πλαίσιο αυτό οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία περιηγηθούν στην αρχαιολογική έκθεση «Στην επιφάνεια», που φιλοξενείται στο κτήριο της Ξυλαποθήκης (Πύλης 8 και 34ου Συντάγματος Πεζικού) στον  Πειραιά. Στην έκθεση παρουσιάζεται το ανασκαφικό έργο που υλοποιήθηκε στον Πειραιά και σε όμορους Δήμους, στο πλαίσιο δύο μεγάλων δημόσιων συγκοινωνιακών έργων, του μετρό και του τραμ.

Στη συνέχεια θα επισκεφτούν τη μόνιμη αρχαιολογική έκθεση «Ιστορίες για το αθέατο νερό», στον σταθμό του μετρό «Δημοτικό Θέατρο», όπου θα γνωρίσουν τα συστήματα ύδρευσης του αρχαίου Πειραιά που έφεραν στο φως οι ανασκαφές για το Μετρό.

Σημείο συνάντησης: Είσοδος Ξυλαποθήκης, Οδός Πύλης 8 και 34ου Συντάγματος Πεζικού, Πειραιάς

12 μ.μ.

Είσοδος ελεύθερη

Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο τηλέφωνο του ΠΙΟΠ 210 3418066

Πληροφορίες: Εύη Πίνη, (αρχαιολόγος ΕΦΑΠΝ),  210 4590707

Πηγή: ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΕΦΟΡΕΙΑ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ & ΝΗΣΩΝ
Επιμέλεια: Γιώργος Κουλουβάρης
gkoul@naftemporiki.gr