Από το εργαστήρι μας "Ο κόσμος της Ζωρζ Σαρή" 

Το μυστικό του φυλαχτού

της Σοφίας Κανδηλιώτη

 

     Ο Σάιλοκ έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Βέβαια οι γνώμοι δεν φημίζονται για την ταχύτητά τους. Ωστόσο μία μυρωδιά κρεμμυδόσουπας που διαχεόταν στην ατμόσφαιρα, πρόδιδε την τρομάρα του Σμέλλυ, του μικροσκοπικού δράκου που κρυβόταν στο καπέλο του. Ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε δει τον  Σάιλοκ να βιάζεται τόσο πολύ. Όμως η Ναόμι τον περίμενε για να φύγουν μαζί για την Άλμινγκοθ, το μεγάλο σχολείο μαγείας και ήταν γνωστό σπασικλάκι. Αν αργούσαν εξαιτίας του, δεν θα του το συγχωρούσε ποτέ!

     Όταν επιτελώς  έφτασε,  βρήκε την Ναόμι στο δωμάτιο της  να πακετάρει τα τελευταία της πράγματα με βιασύνη και ενθουσιασμό για την επιστροφή της στην Άλμινγκοθ.  Η Ματού,  η μαγική της γάτα  την κοίταζε  με τα τεράστια μπλε μάτια της κρατώντας στο στόμα το περιλαίμιο της γατοπατούσας και περιμένοντας υπομονετικά να μπει με τη σειρά του κι αυτό στο σάκο της Ναόμι. Ο Σμέλλυ πήδηξε έξω απ΄ το  καπέλο του  Σάιλοκ για να χαιρετήσει την  Ματού, που μόλις τον είδε,  πέταξε το περιλαίμιό της στο πάτωμα, ενώ  τα μάτια της έγιναν μωβ απ’ τη χαρά της . Ταυτόχρονα μια μυρωδιά σοκολάτας πλημύρισε το δωμάτιο.

«Ματού!» τη μάλωσε η Ναόμι. «Κι εγώ χαίρομαι που ήρθαν οι φίλοι μας! Αλλά το περιλαίμιό σου πρέπει να το προσέχεις!»

«Μη την μαλώνεις Ναόμι…» είπε ο Σάιλοκ χαϊδεύοντας τη ντροπιασμένη Ματού. «Κι εγώ ώρες – ώρες απ’ τη χαρά μου κάνω μικροζημιές»

«Κι εσένα σε μαλώνω!» έκανε η Ναόμι κι αγκάλιασε τρυφερά τον κοντοστούπη φίλο της. «Φαίνεται πως οι διακοπές σε έκαναν να ξεχάσεις το φυτάκι του σχολείου!»

«Α, όχι, όχι! Πώς θα ήταν ποτέ δυνατό…»

«Ναόμι!» τον διέκοψε η φωνή της  Μίρα,  της μητέρας  της  Ναόμι, ενώ το άνοιγμα της πόρτας του δωματίου  γέμισε από μια χαίτη από κόκκινα μαλλιά. «Σάιλοκ! Σμέλλυ! Πότε ήρθατε;»

Ο Σμέλλυ τίναξε με όλη του τη δύναμη τα μικροσκοπικά του φτερά και προσγειώθηκε λίγο άτσαλα στο χέρι της Μίρα. Μυρωδιά καρυδόπιτας γέμισε όλες τις μύτες. Η Ματού που ήταν αλλεργική στο καρύδι, φταρνίστηκε με φόρα.

«Ξέχασες την  Μπελαντόνα για τα μαγικά σου φίλτρα!» είπε η Μίρα τρίβοντας το πηγούνι του Σμέλλυ που την κοίταζε στα μάτια με λατρεία.

«Έρχομαι  μαμά!» είπε η Ναόμι  παίρνοντας τον Σμέλλυ απ’ το χέρι της και δίνοντάς του ένα φιλί στο κεφάλι του καθώς  τον παρέδιδε στον Σάιλοκ που γέλασε χαρούμενα. Αυτό το σπίτι τον γέμιζε ζεστασιά.

Η Ναόμι και η Μίρα κατέβηκαν αγκαλιασμένες  τη σκάλα. «Μαμά! Θα σκοτωθώ!» άκουσε τη Ναόμι να λέει «Τα μαλλιά σου μου κρύβουν τα μάτια! Θα κάνω ξόρκι να γίνουν κότσος να τελειώνουμε! » Η σκάλα έτριξε ελαφρά. «Μάλλον σταμάτησαν» σκέφτηκε ο Σάιλοκ και βγήκε στην πόρτα για να τις δει. Η Μίρα τσίμπησε το μάγουλο της κόρης  της και ακούμπησε τα μακριά της ξωτικίσια αυτιά. Στη στιγμή έγιναν αυτιά ελέφαντα και η  Ναόμι χοροπήδησε απ’ το ξάφνιασμα. «Μαμά!» Η Μίρα έσκασε στα γέλια και αστραπιαία πήρε το ξόρκι πίσω. Απομακρύνθηκαν γελώντας και πειράζοντας η μια την άλλη.

Ο Σάιλοκ μπήκε ξανά στο δωμάτιο . Τότε παρατήρησε κάτι γυαλιστερό μέσα στη τσάντα της Ναόμι «Δεν θα γίνει κάτι εάν ρίξω μια ματιά»  σκέφτηκε. Ο Σάιλοκ πλησίασε τη τσάντα δισταχτικά, την άνοιξε και άρχισε να την ψαχουλεύει. Ξαφνικά άκουσε βήματα να πλησιάζουν τα δωμάτιο, μέσα στην τρομάρα του έπεσε κάτω η τσάντα! Η Ναόμι μπήκε στο δωμάτιο και είδε την τσάντα της στο πάτωμα  και τον Σάιλοκ στην άλλη πλευρά του δωματίου

«Τι έγινε εδώ!;» ρώτησε η Ναόμι

«Η…Η Ματού…  την έριξε κάτω» είπε ο Σάιλοκ. Τα μάτια της  Ματού έγιναν μαύρα από θυμό και η μυρωδιά σάπιου μπρόκολου γέμισε τον χώρο. Η Ναόμι πλησίασε την  τσάντα της, την άρπαξε και άρχισε να  κοιτάζει εάν έσπασε κάτι.  Η καρδιά της σταμάτησε όταν είδε τον μαγικό  της   κρύσταλλο σπασμένο.

«Χωρίς  τον κρύσταλλο δεν θα μπορέσω να επιστρέψω στο σχολείο!»  είπε πανικόβλητη.

«Έσπασε ο κρύσταλλος σου;! Πάμε στον πάτερα σου! Γρήγορα!» Η Ναόμι πήρε όλα τα κομμάτια του φυλακτού κι έτρεξαν  στο εργαστήρι του πατέρα της. 

«Μπαμπά!» είπε  η Ναόμι ορμώντας  μέσα στο εργαστήρι.  «Έσπασε το φυλακτό μου!»

«Τι; Πώς έγινε αυτό;» ρώτησε ο  Άλαστορ, ο πατέρας της  Ναόμι έκπληκτος παίρνοντας στα χέρια του ό, τι είχε απομείνει απ’ τον κρύσταλλο.

«Το σκανταλάκι η Ματού έριξε την τσάντα μου  και μέσα ήταν το φυλακτό!» του απάντησε εκείνη προσπαθώντας με όλη της τη δύναμη να συγκρατήσει τα δάκρυά της. «Πώς θα πάω στο σχολείο τώρα;»

«Κλάψε αν σε ανακουφίζει» της είπε απαλά  ο  Άλαστορ, «αλλά θα  βρούμε μία λύση…» Άρχισε να παρατηρεί   τον σπασμένο κρύσταλλο. «Μπορώ να τα φτιάξω αλλά θα μου πάρει πάνω από ένα μήνα»

«Τι! Στην  Άλμινγκοθ επιτρέπεται να κάνουμε μόνο δέκα απουσίες  και δεν μπορώ να πάω στο σχολείο χωρίς το φυλακτό ! Τι θα κάνω ;» έκανε η Ναόμι. Τώρα τα δάκρυα έτρεχαν ασυγκράτητα πια.   

«Θα πρέπει να βρεις όλα τα συστατικά γρήγορα.  Σε προειδοποιώ πως δεν θα είναι εύκολο… είναι τριάντα και  δεν πρέπει να  ξεχαστεί ούτε ένα!» είπε ο Άλαστορ     

Ο Σάιλοκ κοίταζε την Ναόμι ντροπιασμένος. «Θα έρθω κι εγώ...» είπε διστακτικά.

«Αλήθεια;» τον κοίταξε η Ναόμι.  «Μα θα χάσεις  πολλές  μέρες  από το σχολείο…  μπορεί να μην σου επιτρέψουν να  επιστρέψεις!»

«Ναι.  Θα έρθω. Εάν δεν επιστρέψω, θα τουλάχιστον  είμαι μαζί σου!»

Η Ναόμι τον αγκάλιασε κι ο Άλαστορ χαμογέλασε. Χάδεψε τον ώμο της κόρης του και της έδωσε τη λίστα με τα μαγικά συστατικά. Η περιπέτεια τους μόλις ξεκίνησε. 

Ό, τι έπρεπε να βρουν και να φέρουν στον Άλαστορ, βρέθηκε μέσα στο διάστημα που τους είχε ορίσει. Όμως ακόμη κι όταν τα κομμάτια του κρυστάλλου ενώθηκαν και δέθηκαν με τις μαγικές τους ιδιότητες, το φυλαχτό της Ναόμι είχε στην κάτω άκρη του μια σχεδόν αόρατη τρυπίτσα – καθόλου αόρατη για τις δυνάμεις του Σκότους. Ο Σάιλοκ έγινε ο παντοτινός της φρουρός.