΄Ένα παραμύθι: Ο Ορφέας του Βόρειου Πόλου

 Ένα ακόμη όμορφο και ευρηματικό παραμύθι από την κάποτε ...μαθήτριά μου Νένα Εξάρχου

Ο Ορφέας του Βόρειου Πόλου

της Νένας Εξάρχου

Ένας νεαρός αστροναύτης, ο Ορφέας, περπατούσε μόνος σε μια γωνιά του Βόρειου Πόλου. Πάντα ήθελε να επισκεφθεί αυτό το μέρος μα τόσα χρόνια ταξίδευε από πλανήτη σε πλανήτη και δεν του έμενε χρόνος. Έτσι, όταν μαζί με την ομάδα του γύρισαν από ένα ακόμα ταξίδι στον Άρη, εκείνος πήρε το διαστημόπλοιο και ανέβηκε στο Βόρειο Πόλο. Άλλαξε στολή, κατέβηκε και άρχισε να εξερευνά τους εντυπωσιακούς παγετώνες. Και τριγύρω σιωπή... Μυστηριακή κι απόκοσμη. Αποφάσισε να τη σπάσει για λίγο. Τραγούδησε ένα τραγούδι. Ήταν τόσο ήσυχα που άκουγε την ηχώ της φωνής του να επιστρέφει και να ξαναεπιστρέφει. Πρώτη φορά του άρεσε η φωνή του. Και συνέχισε.

Όμως το τραγούδι του ξύπνησε μια πολική αρκούδα. Την είδε τρομαγμένος να πλησιάζει προς το μέρος του. Το σώμα της ήταν πελώριο και τα βήματά της τόσο βαριά που νόμιζες πως μπορούσαν να σπάσουν τους πάγους όλης της γης. Ο Ορφέας δεν είχε κανένα όπλο μαζί του και δεν ήξερε τι να κάνει. Ούτε μπορούσε να γυρίσει στο διαστημόπλοιο γιατί είχε απομακρυνθεί πάρα πολύ. Έμεινε ακίνητος. Στο μεταξύ η αρκούδα τον πλησίασε κι άλλο. Τώρα πια ήταν σίγουρος, είχε έρθει το τέλος του. Αποφάσισε να φύγει τουλάχιστον κάπως χαρούμενος. Άρχισε λοιπόν να τραγουδάει το αγαπημένο του τραγούδι. Η αρκούδα τώρα τον κοιτούσε κατάματα. Ένα σιγανό γρύλισμα ξέφυγε από το τεράστιο στόμα της. Έπειτα κι άλλο ένα. Και μετά κι άλλο... Κι άλλο... Πέρασε αρκετή ώρα ώσπου ο Ορφέας να καταλάβει πως στην πραγματικότητα η αρκούδα δεν ήθελε να τον φάει. Το γρύλισμά της δεν ήταν απειλητικό. Τόση ώρα προσπαθούσε να ακολουθήσει το ρυθμό του.

-Σ’ αρέσει η μουσική, φιλαράκο, έτσι δεν είναι; είπε ο Ορφέας.

 Η αρκούδα κούνησε το κεφάλι καταφατικά.

-Έλα μαζί μου, συνέχισε παίρνοντας σιγά σιγά το δρόμο για το διαστημόπλοιο. Μόλις έφτασαν, έβγαλε από μέσα ένα τύμπανο. Το έδωσε στην αρκούδα και άρχισε να της δείχνει πως να παίζει. Μάθαινε πολύ γρήγορα. Κάθε μέρα τής μάθαινε κι έναν καινούριο σκοπό. Ως τη μέρα που θα έφευγε την είχε κάνει ξεφτέρι. Η αρκούδα για να τον ευχαριστήσει τον αποχαιρέτησε με τον σκοπό του αγαπημένου του τραγουδιού.

Έτσι ο αστροναύτης γύρισε στο σπίτι του με τις πιο όμορφες αναμνήσεις από τον Βόρειο Πόλο. Όσα χρόνια κι αν περνούσαν δε θα ξεχνούσε ποτέ αυτή την περιπέτεια. Όταν μάλιστα παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια έλεγε στα παιδιά του και αυτή την ιστορία μαζί με τις ιστορίες από τις διαστημικές του αποστολές. Εκείνα τον παρακαλούσαν συνέχεια να τα πάει ένα ταξίδι στο Βόρειο Πόλο για να γνωρίσουν την αρκούδα. Ώσπου κάποια στιγμή βρήκε χρόνο και άρχισε να οργανώνει το οικογενειακό τους ταξίδι.

Μόλις έφτασαν στο Βόρειο Πόλο ο Ορφέας οδήγησε τη γυναίκα του και τα παιδιά του στο σημείο που είχε πρωτοδεί την αρκούδα. Άρχισε να τραγουδάει το αγαπημένο του τραγούδι. Τότε εμφανίστηκε η αρκούδα. Είχε ακόμα το τύμπανο που της είχε χαρίσει και άρχισε να παίζει στο ρυθμό του τραγουδιού. Πίσω της έρχονταν κι άλλες αρκούδες. Είχαν φτιάξει κι αυτές παρόμοια τύμπανα και είχαν μάθει τους ίδιους σκοπούς. Άνθρωποι και αρκούδες σχημάτισαν έναν μεγάλο κύκλο χορεύοντας και τραγουδώντας. Τέτοιο γλέντι δεν είχε ξαναδεί ο Βόρειος Πόλος!