Ααααααχ! Μια… σκανταλιά

 Από την αρχή του 2023, στο πλαίσιο του εργαστηρίου που πραγματοποιείται στο Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Χαλανδρίου με τίτλο "Ο κόσμος της Πηνελόπης Δέλτα", περνάμε από τον "Μάγκα" στον "Τρελαντώνη": Πηγή έμπνευσης για κάθε σκανταλιά!

 

Ααααααχ!

Μια… σκανταλιά  από τη Μαριαλένα Πορίχη

Ααααααχ! Τι θα κάνω; ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ; Πώς μου ήρθε να το κάνω αυτό;

Είμαι μικρή και άμαθη, δεν φταίω εγώ. Ψέμματα. Εγώ φταίω. Ιιιιιιιιιιι! Θεέ μου! Γιατί να μην έτρωγα ένα μογκόλι, μαγκίλι, μαγκάλι κάρβουνα, πώς το λέει η γιαγιά μου! Είναι δυνατόν εγώ, ΕΓΩ να κάνω κάτι τέτοιο;! Τι το ‘θελα, τι το θελα! Εγώ, να κάνω κάτι τόσο τρομερό;!

Τι έκανα; Αποφάσισα μια ωραία μέρα, με το καλημέρα σας, να πάω να παριστάνω τη μαμά! Είχε πάει στη δουλειά και εγώ όπως κάθε επτάχρονο ήθελα να τριπώσω στα κρυφά στο δωμάτιο της μαμάς μου και να την παριστάνω.

Φυσικά! Τι το πιο φυσιολογικό;!

Και έπρεπε και να βάλω τα τακούνια της, τα ρούχα της, να φορέσω τα κοσμήματά της και όλα τα σχετικά!

Αχ θεούλη μου! Να έχω πασαλυφθεί με τα mike ap όπως τα λέει η μαμά μου και με τα τακούνια και τα τεράστια φορέματα να προσπαθώ να ισορροπήσω.

Γιατί βρε μπαμπά ροχάλιζες στον καναπέ πάλι, αφότου φώναζες όλο το βράδι με τη ματσάρα, όπως τη λες και έλεγες και κάτι λέξεις που η μαμά με έστειλε στο δωμάτιο, γιατί όπως έλεγε, δεν ήταν πρέπον να ακούω τέτοια πράγματα;

Αν είναι δυνατόν;!

Δεν μπορούσες να έρθεις να με σταματήσεις από την καταστροφή; Γιατί εγώ, η ατσούμπαλη, γλίστρισα με τα τεράστια τακούνια στο τεράστιο φόρεμα και για να μην πέσω έπρεπε να κρατηθώ από τον αγαπημένο πίνακα της μαμάς!

Αλλά κρατούσα και το ανοιχτό κραγιόνι. ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ! Και τι αγάπες που του είχε!

Κάθε φορά που με έφερνε στους ώμους ο μπαμπάς αγκαλιά στο δωμάτιο, εκείνος την ρώταγε αν της άρεσε, και εκείνη με ένα πολύ περίεργο χαρούμενο χαμόγελο, (που έμοιαζε με αυτό που έχω εγώ όταν μας δίνει η μαμά μπρόκολο και εγώ με τον μπαμπά το πετάμε στο σκύλο να το φάει και εγώ της κάνω την αθώα), του έλεγε, «Τι ωραίο δώρο για την επέτειό μας!»!

Πάντα ήταν άρρωστη όταν γινόταν αυτό γιατί μετά έβηχε τρελά! Και μια φόρα ήμουν κρυμένη στην ντουλάπα και περίμενα να με βρει και τότε γύρισε τον πίνακα και είπε ότι ήταν σίχαμα άλλα όταν τη ρώτησα τι σήμαινε μου είπε ότι σημαίνει υπέροχο και εγώ πήγα την επόμενη μέρα στη δασκάλα και της είπα ότι ήταν σίχαμα αλλά εκείνη με έβαλε τιμωρία και με ανάγκασε να γράψω εκατό φορές «Δεν ξαναλέω τη δασκάλα μου σίχαμα».

Ααααχ! Τι θα κάνω; Ο πολυαγαπημένος πίνακας της μαμάς έχει μια τεράστια κόκκινη γραμμή πάνω στο ανθρωπάκι που δεν φοράει ρούχα! Α! Αυτό είναι! Θα του ζωγραφίσω ρούχα!

Έτσι η μαμά θα χαρεί που το φτωχό ανθρωπάκι δεν μπορούσε να αγοράσει ρούχα αλλά εγώ του έδωσα! Πήρα το κραγιόνι και έκανα αριστούργημα.

Όταν γύρισε η μαμά στεναχωρήθηκε πολύ. Άρχισε να πηδάει φωνάζοντας τι έκανα και τι έκανα ενώ από τη σύγχυσή της γέλαγε ταυτόχρονα. Την τρέλανα την μάνα μου. Πήδαγε από τον πανικό της. Αλλά μετά με έβγαλε βόλτα και μου πήρε παγωτό γιατί με μάλωσε όπως εκείνη είπε.

Βέβαια ποτέ δεν μου έχει πάρει παγωτό άλλες φορές αλλά τώρα στον δρόμο πέταξε τον πίνακα οπότε μάλλον για να πνίξει την θλίψη της θα πήρε παγωτό και δεν θα ήθελε να το παραδεχτεί γιατί όλο της φωνάζει ο μπαμπάς ότι είναι σε δίαιτα και ότι πρέπει να σταματήσει να τρώει κουλουράκια.