26 Σεπτεμβρίου: Ξεκινά η μάχη της Λέρου -απόσπασμα από τον "Κώδικα της Λέρου"

Σαν σήμερα, 26 Σεπτεμβρίου του 1943 ξεκίνησε η "Μάχη της Λέρου", μια από τις σημαντικότερες του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Γερμανοί άρχισαν να βομβαρδίζουν το νησί -τη "Μάλτα του Αιγαίου" θέλοντας να καταλάβουν ΄μια από τις σημαντικότερες βάσεις στη Μεσόγειο. Η μάχη αυτή αποτέλεσε και την πηγή έμπνευσης για τη διάσημη ταινία "Τα κανόνια του Ναβαρόνε"

Στο βιβλίο μου, "Ο Κώδικας της Λέρου -περιπέτεια στο νησί της Άρτεμης", αναφέρομαι σε πολλά σημεία σε αυτή τη μάχη, που συνδέεται στενά με τα όσα διαδραματίζονται στο βιβλίο.

Δυο αποσπάσματα:

1.

"...«Πενήντα δύο μέρες συνεχώς βομβάρδιζαν οι Γερμανοί», σχολίασε ο παππούς Λευτέρης. «Λένε πως έριξαν πάνω από χίλιους τόνους βόμβες. Ο κόσμος όλος είχε πάει να κρυφτεί σε σπηλιές για να γλιτώσει».

«Η οικογένεια του καπετάν Νικόλα δεν ήταν ανάμεσα στους τυχερούς», συνέχισε ο Οδυσσέας. «Τα παιδιά δεν άντεχαν άλλο τη δίψα και βγήκαν κρυφά να ψάξουν για νερό. Μόλις η μάνα τους είδε ότι έλειπαν, βγήκε κι αυτή. Τα βρήκε τα παιδιά, αλλά καθώς γυρνούσαν πίσω, στη σπηλιά, τους πέτυχε το βομβαρδιστικό. Ο καπετάν Νικόλας, που είχε βγει νωρίτερα αναζητώντας τροφή, δεν ήταν μαζί τους και γι’ αυτό επέζησε …»

«Μα δεν ήταν οι Ιταλοί στη Λέρο; Γιατί τους βομβάρδισαν οι Γερμανοί; Δεν ήταν σύμμαχοι;» ρώτησε η Αντιγόνη.

«Αμάν, βρε Αντιγόνη, με τις απορίες σου. Άσε να συνεχίσει την ιστορία. Εσύ κάτσε πάλι αύριο στη βιβλιοθήκη, να διαβάσεις ό,τι σου έχει ξεφύγει!» είπε ενοχλημένος ο Δημήτρης.

«Όμως νομίζω ότι πρέπει να λύσουμε την απορία της Αντιγόνης. Μην ανησυχείς, Δημήτρη, δε φεύγει ο Οδυσσέας», είπε ο παππούς Λευτέρης. «Τώρα που άρχισε, δεν υπάρχει περίπτωση να μη φτάσει την ιστορία ως το τέλος».

»Που λέτε, λοιπόν, πράγματι οι Ιταλοί ήταν σύμμαχοι των Γερμανών, μέχρι που εξεγέρθηκαν το 1943 και έδιωξαν το Μουσολίνι. Εκείνο το φθινόπωρο ήταν που είχαν έρθει στη Λέρο και σε όλα τα Δωδεκάνησα στρατιώτες των νέων τους συμμάχων, των Βρετανών. Τα νησιά είχαν μεγάλη στρατηγική σημασία και οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να το αφήσουν να περάσει έτσι, κι άρχισαν μεγάλη επίθεση. Τη Λέρο την κατέλαβαν στις 16 Νοεμβρίου του 1943 κι έμειναν εδώ ως τις 9 Μαΐου του 1945».

«Ενώ η υπόλοιπη Ελλάδα είχε ήδη ελευθερωθεί από τον Οκτώβριο του 1944», σχολίασε η Αντιγόνη.

«Μόνο, μην ξεχνάς ότι τα Δωδεκάνησα δεν ήταν Ελλάδα, αλλά Ιταλία. Και οι Βρετανοί έμειναν εδώ τρία ολόκληρα χρόνια μέχρι η Λέρος και τα υπόλοιπα νησιά να ενωθούν με την Ελλάδα στις 31 Μαρτίου του 1948»..."

2.

"...Στις 12 Νοεμβρίου οι πρώτοι Γερμανοί στρατιώτες κατάφεραν να αποβιβαστούν στη Λέρο. Μέσα σε λίγες μέρες όλο το νησί είχε καταληφθεί. Ο ναύαρχος Λουίτζι Μασκέρπα και πολλοί ακόμη Ιταλοί οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Φυσικά όχι ο Λουίτζι Αμέλιο που συνεργάστηκε με τους ναζί, υποδεικνύοντας τους εχθρούς τους.

Δεν αποκάλυψε στους καινούριους του φίλους τίποτα για τον “Κώδικα της Λέρου”. Έφυγε για την Ιταλία με σκοπό να επιστρέψει κάποια καλύτερη στιγμή. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Μετά τον πόλεμο, ο Λουίτζι Αμέλιο καταδικάστηκε για τη συνεργασία του με το φασιστικό καθεστώς και για τα εγκλήματά του σε είκοσι χρόνια φυλακή. Όταν βγήκε, ύστερα από δεκαπέντε περίπου χρόνια, δεν υπήρχε κανείς να τον περιμένει. Ο μοναχογιός του, ο Μπενίτο (φόρος τιμής στο Μουσολίνι), είχε αποκηρύξει τόσο τον πατέρα του όσο και το μικρό του όνομα, που είχε φροντίσει να το αλλάξει...."