Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2021

Ένας μικρός ιππόκαμπος από τη ...Χίο!

 

16 ώρ. 
H ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ…!
Ένας δύτης απαθανάτισε την υπέροχη στιγμή, που ένας θηλυκός ιππόκαμπος μεταφέρει τα αυγά του σε έναν αρσενικό, ο οποίος και θα τα κρατήσει μέχρι την ολοκλήρωση της κύησης!
Φωτό: @onebreathdiver


Αυτή η καταπληκτική φωτογραφία από τη σελίδα του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας στο Facebook, μου θύμισε ένα από τα πιο αγαπημένα μου αποσπάσματα από το βιβλίο μου "Στα ίχνη του Ομήρου -περιπέτεια στη Χίο" (Κέδρος)

Με τη σκέψη πάντα πως αγάπη είναι να μοιράζεσαι...

Ένας μικρός ιππόκαμπος

...Έφτασε στα βράχια κι άρχισε να ψάχνει για κοχύλια. Και τότε τον είδε:  Ένας μικρός ιππόκαμπος. Έμοιαζε ζωντανός, αλλά δεν ήταν.  Τον έφερε το κύμα, ποιος ξέρει από πού. Δεν είχε ποτέ ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή του. Τον έπιασε απαλά και τον περιεργαζόταν. Η μικρή του προβοσκίδα, τα ματάκια του, η στριφογυριστή ουρά του, το λοφίο και το μικρό πτερύγιο στη ράχη του. Ένα αλογάκι της θάλασσας. Έμοιαζε σαν πλάσμα της φαντασίας. Είχε διαβάσει πως τα αυγά του θηλυκού τα παίρνει το αρσενικό και τα βάζει στη δική του κοιλιά σε έναν ειδικό ασκό.  Κάποια στιγμή αυτό ο ασκός σκίζεται κι από μέσα βγαίνουν μικροσκοπικά ιπποκαμπάκια.

Ο Ισίδωρος γύρισε πίσω κρατώντας προσεκτικά το εύθραυστο πλάσμα. Ο καυτός ήλιος τους είχε στείλει όλους στη θάλασσα. Όλους εκτός από την Αντιγόνη που ήταν πάλι βυθισμένη στο βιβλίο της και υπογράμμιζε με ένα μολύβι.

Ο Ισίδωρος στάθηκε διστακτικός. Η σκιά του έπεσε  πάνω στην Αντιγόνη. Εκείνη γύρισε ενοχλημένη.

«Κοίτα!» της είπε απαλά κι άπλωσε την παλάμη του

Αυτή άφησε απρόθυμα το βιβλίο της στο πλάι, αλλά μόλις είδε τι ήταν αυτό που της έδειχνε ο Ισίδωρος, έβγαλε ένα χαρούμενο επιφώνημα

«Απίθανο! Που το βρήκες; Δεν έχω ξαναδεί ποτέ; Μπορώ να το πάρω λίγο στο χέρι μου;»

Σηκώθηκε όρθια κι ο Ισίδωρος έβαλε τον ιππόκαμπο στην παλάμη της.

Όταν αγγίχτηκαν τα χέρια τους ηλεκτρίστηκαν και ο ιππόκαμπος παραλίγο να πέσει

Η Αντιγόνη τον κοίταξε έκπληκτη

«Λες να έχει ηλεκτρισμό ο ιππόκαμπος;»

«Μπα , δε  νομίζω», είπε ψελλίζοντας ο Ισίδωρος

«Μαγικός…  παραμυθένιος. Κρίμα που πέθανε…»

«Στον χαρίζω!»

«Μα τι λες;»

«Θα βρω άλλον. Κράτησε τον να θυμάσαι τη Χίο»

Η Αντιγόνη τον κοίταξε στα μάτια χωρίς να πει τίποτα και χαμογέλασε πλατιά.

«Σε ευχαριστώ!»

Ναι. Ο ήλιος βγήκε από τα σύννεφα κι ο Ισίδωρος ένιωσε τη καρδιά του να βουλιάζει.

Έμεινε να την κοιτάζει και αυτός....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου