Δεν άνθισαν ματαίως...

 Όταν όλα μοιάζουν -και πηγαίνουν-  στραβά, 

όταν νιώθεις παντού αδιέξοδα, προσωπικά, οικονομικά, πολιτικά

όταν λες ότι είσαι ένας βλάκας με περικεφαλαία και γύρω σου τα λαμόγια βασιλεύουν, ενώ εσύ κάνοντας τη δουλειά σου με δυσκολία τα βγάζεις πέρα

όταν βλέπεις γύρω σου τους φελλούς να επιπλέουν και τους άξιους ανθρώπους να χάνονται

όταν λες πως τελικά όλα όσα κάνεις είναι μάταια και πως αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ,

 έρχεται ένα τέτοιο γράμμα και καθώς είσαι κι ευσυγκίνητος -μόνο αυτό σου έλειπε- τα μάτια σου υγραίνονται, ένας κόμπος στο λαιμό και...

ίσως να είχε δίκιο ο ποιητής

Δεν άνθισαν ματαίως τόσα θαύματα... 

Ευχαριστώ όλα τα παιδιά του Εργαστηρίου μας για τον Αντώνη Σαμαράκη...