Το Πάσχα στο χωριό μέσα από την "Πέμπτη πόλη των Δωριέων"

 

Σκηνές από το Πάσχα στα Καστέλλια, όπως καταγράφονται στο βιβλίο μου "Η πέμπτη πόλη των Δωριέων- περιπέτεια στη Γκιώνα" (εκδόσεις Κέδρος)

"...Ακολουθούσαν τον Επιτάφιο με τα κεριά τους αναμμένα. Όλη η παρέα ήταν πια εδώ. Μπροστά προχωρούσαν ο Δημήτρης με τον Γιάννη και πίσω ακολουθούσαν τα κορίτσια. Η Κατερίνα, η Ζηνοβία και η Αντιγόνη με σκιά τους τη Ζωή που δεν εννοούσε να χάσει καμία από τις κουβέντες τους, σίγουρη πως έλεγαν τρομερά μυστικά.

Κατηφόρισαν από την εκκλησία προς το ποτάμι, αφού φέτος η περιφορά του Επιταφίου θα γινόταν στο Πέρα Χωριό. Τα κορίτσια ήταν περήφανα γιατί συμμετείχαν στον στολισμό του που όλοι έλεγαν ότι ήταν από τους πιο ωραίους που είχαν δει. Καμάρωναν το έργο τους μέσα στη μαγική ατμόσφαιρα από τα δεκάδες κεριά και τις μυρωδιές της Άνοιξης να τους τυλίγουν. Τα πλατάνια με τα ολόφρεσκα φύλλα που είχαν ξεπετάξει κυριαρχούσαν με το άρωμά τους.

Η αργή πορεία ανέβαινε προς το Πέρα χωριό σχηματίζοντας ένα ποταμάκι γεμάτο πυγολαμπίδες στον δρόμο. Θα κατέληγαν στην πάνω πλατεία. Τα παιδιά ούτε που φαντάζονταν την έκπληξη που τους περίμενε εκεί...."

"...Στην Ανάσταση ο Ιάσονας με τον μπαμπά του τον Πέτρο, το περίφημο αναρριχητή του Ολύμπου, είχαν φέρει ολόκληρο εξοπλισμό από βεγγαλικά, λες και πήγαιναν για πόλεμο. Μοίρασαν σε όλους «σκορδάκια», «μέλισσες» και μικρά καπνογόνα και παρά τις αντιρρήσεις  της Σοφίας, που έλεγε πως αυτό δεν είναι σωστό, άρχισαν τις δοκιμαστικές βολές από το σούρουπο κιόλας. Για να μη πούμε τι έγινε μετά το «Χριστός Ανέστη».

Ο Σάββας με τη Κατερίνα δεν συμμετείχαν καθόλου στη μάχη των βεγγαλικών, αλλά έσπευσαν κοκκινίζοντας να ανταλλάξουν πρώτοι το «φιλί της αγάπης», όπως έκαναν όλοι μεταξύ τους.

Η μαγειρίτσα ήταν σκέτη αποτυχία, αφού πρώτη φορά δεν την έφτιαξε η γιαγιά του Δημήτρη και της Αντιγόνης που είχε προτιμήσει αυτό το Πάσχα να το γιορτάσει με την αδερφή της στο Μεσολόγγι. Ο μπαμπάς την κορόιδευε πως δεν πήγε εκεί για την αδερφή της, αλλά για να μπορεί να τρώει παστά και να πίνει ούζο Τρικενέ , χωρίς να της θυμίζει κανείς δυσάρεστα πράγματα, όπως η πίεση της. Πάντως η γιαγιά Αντιγόνη ήταν η πρώτη που πήρε τηλέφωνο για να ευχηθεί καλή Ανάσταση.

Ευτυχώς που ο Περικλής έψησε στο τζάκι παιδάκια αρνίσια και προβατίνα, παρά τις διαμαρτυρίες της Λιάνας. Ούτε κόκαλο δεν άφησαν –που λέει ο λόγος..."

"...Τώρα, μετά τον Πασχαλινό Λαγό, αποφάσισαν να πάνε στον λάκκο που ψήνονταν τ’ αρνιά κοντά στο σπίτι του θείου Λάμπρου. Να δούνε πόσα θα είναι φέτος και κυρίως τι πίτες και μεζέδες θα τους κερνούσαν οι νοικοκυρές –όπως είναι το έθιμο.

Με το που έφτασαν ο Περικλής τους έβαλε να γυρίζουν το αρνί και επανέλαβε για εκατοστή φορά το ανέκδοτο:

«-Γιατί το αρνί δεν πάει στην Ανάσταση;

-Δεν θέλει να ξενυχτήσει γιατί την Κυριακή το πρωί έχει ..γύρισμα!»

Η Αντιγόνη δεν πρόλαβε να σχολιάσει το χιούμορ του μπαμπά, γιατί εκείνη την ώρα κατέφθασε ζεστή – ζεστή η μακαρονόπιτα της κυρίας Παναγιώτας και οι γαρδούμπες της θείας Ζέτας. Ταυτόχρονα ο Ταξιάρχης έβγαλε από τη φωτιά το κοκορέτσι κι άρχισε να κόβει μεζεδάκια

«Είναι πιο νόστιμο κι από το κότσι στο Καρα-Κου Μπέρε», σχολίασε με γεμάτο το στόμα η Ζωή

«Τι λέει πάλι;» αναρωτήθηκε ο Γιάννης

«Λέει για ένα εστιατόριο στο Βουκουρέστι, το αγαπημένο της. Είναι πραγματικά καταπληκτικό», απάντησε η Κατερίνα. «Άμα έρθετε», είπε, κοιτάζοντας τον Σάββα στα μάτια «θα πάμε οπωσδήποτε. Να φάτε και μιτιτέι. Είναι κάτι σα σουτζουκάκι» 

Ασταμάτητα κατέφθαναν μεζέδες, ενώ οι μεγάλοι έπιναν κρασί από κανάτες που έμοιαζε να γεμίζουν συνεχώς. Ήταν να απορείς ποιος θα μπορούσε να φάει το μεσημέρι μετά από αυτό το …όργιο.

Όταν ξεροψήθηκαν κι οι πέτσες, έγινε το έλα να δεις. Το αρνί κατέληξε το μεσημέρι στο τραπέζι πραγματικά … ξεπετσιασμένο..."

Για το βιβλίο 

Άνοιξη σε ένα χωριό της Γκιώνας. Η παρέα των παιδιών που ανακάλυψε τον Κώδικα της Λέρου βρίσκεται μπροστά σε ένα νέο, καλά κρυμμένο μυστικό: Μια πόλη από την εποχή των Δωριέων, που κάποιοι θέλουν να εξαφανίσουν για πάντα. Τα παιδιά θα προσπαθήσουν να σταματήσουν την καταστροφή. Στην προσπάθειά τους αυτή θα έχουν συμπαραστάτη τον Νίκο Παπαγεωργίου, τον αστυνόμο που μοιάζει να ξεπήδησε από τις σελίδες ενός παλιού αστυνομικού μυθιστορήματος. Οι κίνδυνοι που θα αντιμετωπίσουν είναι κυριολεκτικά θανάσιμοι…

Το μυθιστόρημα θίγει σημαντικά θέματα που έχουν σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που συχνά θυσιάζονται στο βωμό του πρόσκαιρου κέρδους. Στις σελίδες του βιβλίου κυριαρχεί η άνοιξη και το ελληνικό Πάσχα με τις παραδόσεις, την κατάνυξη και τις χαρές του. Θα γνωρίσουμε τη φύση και την ιστορία, θα ανακαλύψουμε τι κρύβει το παρελθόν. Μέσα σε αυτό το παραμυθένιο περιβάλλον θα ανθίσει και η πρώτη αγάπη…