Ο θησαυρός του φάρου

 Με έμπνευση από πίνακες αυτή τη φορά στο εργαστήριό μας για τον Αντώνη Σαμαράκη, με διασκεδαστικές και ενδιαφέρουσες ιστορίες

Πώλ Σινιάκ, Ο φάρος του Πορτριέ (1888)

Ο θησαυρός του φάρου

του Ιάσονα Στοφόρου

Ήταν μια συνηθισμένη μέρα στο νησί με ήλιο και αποφάσισα να πάω για βόλτα δίπλα στον φάρο. Πέρασα από το σπίτι του Ντίνου και του πρότεινα να έρθει μαζί μου. Πήγαμε πρώτα για παγωτό, και μετά κάτσαμε και τα είπαμε. Μετά αποφασίσαμε να ανεβούμε στον φάρο, παρότι δεν επιτρεπόταν. Εκεί βρήκαμε μια καρέκλα. Ενδιαφέροουσα καρέκλα, λέω.

Ξέρεις τι είναι τελείως λογικό; Να την τοποθετήσω στο χ στο πάτωμα, μετά να μετακινήσω το βιβλίο σε αυτό το τραπέζι 1 εκατοστό δεξιά και να πατήσω το κουμπί που βρίσκεται στο περβάζι του παραθύρου 2 φορές, που σίγουρα δεν θα μας οδηγήσει σε ένα μυστικό δωμάτιο με χάρτες και σκελετούς και βιβλία 200 χρονών και θα βρούμε ένα σεντούκι με ένα φυλαχτό αξίας 1000.000.000.000.000.000.000 ευρώ.

Ναι, βγάζει νόημα πως δεν θα γίνει τίποτα. Κάνω αυτήν την διαδικασία και δεν θα πιστέψετε τι έγινε! Μας οδήγησε σε ένα μυστικό δωμάτιο με χάρτες και σκελετούς και βιβλία 200 χρονών και βρήκαμε ένα σεντούκι με ένα φυλαχτό αξίας 1000.000.000.000.000.000.000 ευρώ.

Όταν το είδαμε αυτό, πήραμε τα λεφτά και όχι τα άλλα πράγματα που σίγουρα δεν είναι στοιχεία για ένα κυνήγι θησαυρού που σαν αποτέλεσμα θα μας κάνει θεούς και αθάνατους.

Τα ξοδέψαμε τελικά σε παγωτά και βιντεοπαιχνίδια και μείναμε άφραγκοι και λόγω των λογαριασμών που είχαν μαζευτεί από φόρους που δεν πληρώναμε χρωστάγαμε 10000000000000000000000000000000000000 ευρώ και κάθε φορά που βγάζαμε λεφτά τα δίναμε σε αυτούς τους φόρους και έτσι δεν είχαμε λεφτά για φαί και έτσι πεθάναμε από την πείνα.