Είναι η 9η περιπέτεια του Ζαμπαντή μετά από όσα συνέβησαν το Πάσχα με το περιοδικό Ζαμπαντώρα , το Μυστήριο στο Δημοτικό Σχολείο και "Ο Ζαμπαντής ταξιδεύει στον κόσμο"
Πρόκειται για ήρωα που δημιουργήσαμε με τα παιδιά του εργαστηρίου της "Παραμυθοκουζίνας" στο 1ο Δημοτικό Σχολείο του Παπάγου
Συγγραφείς -εικονογράφοι:
Άγγελος Διαμαντόπουλος
Βασίλης Διαμαντόπουλος
Δέσποινα Κάντζαρη
Μυρτώ Μαθιουδάκη
Αντώνης Ρόμπος
Φίλιππος Σκαρόπουλος
Το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι εμπνευσμένο από το εξαιρετικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα "Παιχνίδι...με Τέχνη" - Εικαστικής Αγωγής στην Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης -Majestic στη Λευκωσία.
Μας το παρουσίασε η κυρία Έφη Πηλαβά στο 8ο Συνέδριο -Εκπαίδευση και Πολιτισμός στον 21ο αιώνα που διοργάνωσαν το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του ΕΚΕΔΙΣΥ, και η Παιδαγωγική Εταιρεία Ελλάδος σε συνεργασία με το Κολλέγιο Αθηνών και το Τμήμα Διοίκησης Τουρισμού του Πανεπιστημίου Πατρών στις 13-14 Μαΐου 2023 στο Κολλέγιο Αθηνών στο Ψυχικό.
Ο Ζαμπαντής στην Κύπρο
Μετά από την
κουραστική, αλλά και συναρπαστική περιπέτεια στην Ιορδανία, ο Ζαμπαντής είχε
μια ιδέα που μπορούσε να εκτινάξει κυριολεκτικά τις πωλήσεις του περιοδικού
«Ζαμπαντώρα» στα ύψη. Ασχολήθηκε περισσότερο με τα ταξίδια, για αυτό άρχισε να
αναζητά σπάνια αγαθά από κάθε μέρος, αλλά μάταια. Τα μέρη ήταν μακρινά και
σχεδόν άγνωστα. Λίγο όμως πριν ολοκληρώσει την χρονοβόρα αναζήτησή του, όπως
έλεγε, έμαθε πως υπήρχε μια έκθεση μοντέρνας τέχνης στην Κύπρο. Ο Ζαμπαντής ετοίμασε τις αποσκευές του
και ταξίδεψε προς τα εκεί.
Προσγειώθηκε,
και το νησί τον μάγεψε με την πρώτη κιόλας ματιά. Ήταν γεμάτο από εξαίσια
τοπία, σαν να ξεπήδησαν από παραμύθι. Οι καταγάλανες θάλασσες αντανακλούσαν τον
λαμπερό ήλιο, κι έμοιαζε σαν να ήταν αγκαλιασμένος με τα φύκια. Οι αμμουδιές
χρύσιζαν καθώς ξημέρωνε και σκούραιναν ξανά την ώρα του δειλινού.
Όταν έφτασε στο
μουσείο, η διευθύντρια Μελίνα τον υποδέχθηκε θερμά.
-
Καλωσήρθατε! Για μισό… εσείς δεν είστε ο περίφημος
Ζαμπαντής που έσωσε ηρωικά μια οικογένεια από φλόγες;
-
Ναι, ο Ζαμπαντής είμαι. Σας ευχαριστώ πολύ.
-
Εσείς ευχαριστείτε; Εγώ πρέπει να ευχαριστήσω! Το
περιοδικό σας είναι υπέροχο και δελεάζει τον κόσμο να επισκεφθεί διάφορα μέρη!
Πραγματικά, μου γέμισε τη ζωή με ενδιαφέροντα νέα και ταξίδια!
Ύστερα, η διευθύντρια προσφέρθηκε να ζητήσει
από κάποιον να τον ξεναγήσει με απόλυτη λεπτομέρεια, αλλά πώς να ασχοληθεί ο
Ζαμπαντής με το συμβολισμό κάθε κόκκου από άμμο σε ένα πίνακα από μία
ροζέ-χρυσή παραλία... Τέτοιες πληροφορίες δεν ήταν αναγκαίο να προστεθούν στο
περιοδικό.
Ο Ζαμπαντής περιπλανήθηκε στο χώρο. Οι πίνακες
ήταν διατηρημένοι με άριστη ποιότητα και το περιεχόμενό τους ήταν σαν σε όνειρο...
Ο ένας πίνακας σε οδηγεί σε ένα ζεστό και αναπαυτικό δωμάτιο, ο άλλος σε ένα
άγνωστο ατέλειωτο δάσος, άλλος σε αρχαίους πολιτισμούς που οι λέξεις δεν
μπορούν να τους περιγράψουν γλαφυρά… Ίσα ίσα όμως πρόλαβε να τους ευχαριστηθεί,
καθώς λίγα λεπτά μετά την άφιξή του εμφανίστηκε ο Στέλιος, ένας «ειδικός για
τους πίνακες και για την τοποθέτησή τους» όπως έλεγε και η διευθύντρια. Εκείνος
αποφάσιζε για το μέρος που θα τοποθετούνταν οι πίνακες, αλλά για κάποιο λόγο,
τα σχέδια του Στέλιου έμοιαζαν άκρως περίεργα, για αυτό ο Ζαμπαντής άρχισε να
τον υποψιάζεται. Πολύ ελαφρώς, βέβαια…
Δίκιο είχε όμως. Ο Στέλιος δεν επρόκειτο
για ειδικός του μουσείου. Στην πραγματικότητα, συνεργαζόταν με δύο ληστές, τον
Φιλιπουλέτ και την Μπίντσιλιν την Κινέζα. Ένα βράδυ, όταν είχε νυχτώσει για τα
καλά, ο Ζαμπαντής επέστρεφε από τη νυχτερινή του έξοδο με έναν φίλο που γνώρισε
εκεί στην Κύπρο. Όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά. Οι δύο φίλοι αποχαιρετίστηκαν και
ο Ζαμπαντής συνέχισε μόνος του το δρόμο προς το ξενοδοχείο του. Στην τελευταία
γωνία όμως, πέρασε έξω από το μουσείο. Και άξαφνα θυμήθηκε κάτι πολύ σημαντικό…
Μα, πώς μπόρεσε και το ξέχασε; Κι
όμως, δεν είχε βγάλει φωτογραφίες! Άραγε
θα μπορούσε να επανορθώσει;
Ανέβηκε τα σκαλιά της εξώπορτας του
μουσείου για να δει αν ήταν ακόμη ανοιχτό. Τελικά, όχι μόνο δεν κατάφερε να
βγάλει φωτογραφίες, αλλά και παγιδεύτηκε! Ο Στέλιος, ο Φιλιπουλέτ και η
Μπίντσιλιν είχαν χύσει λάδι στην είσοδο, κι αυτό δεν προοριζόταν για τον
Ζαμπαντή… Οι τρεις ληστές, που ήδη είχαν κατεβάσει και τοποθετήσει στις
τεράστιές τους τσάντες τους περισσότερους πίνακες, έτρεξαν προς την είσοδο.
Φάνηκαν απογοητευμένοι όταν παρατήρησαν πως αυτός που στεκόταν μπροστά τους ήταν
ο Ζαμπαντής. Παρ’ όλα αυτά, αναρωτήθηκαν τι έκανε εκεί τόσο αργά το βράδυ.
Τελικά, με μία αποφασιστική κίνηση τον άρπαξαν! Λίγα λεπτά μετά, όταν οι τρεις
τους είχαν απομακρυνθεί μια γωνία από το μουσείο, βρέθηκε μπροστά τους ένας
αστυνόμος, ο οποίος σοκαρίστηκε με το θέαμα.
-
Τι συμβαίνει εδώ; ρώτησε με ένα αυστηρό και δύσπιστο
βλέμμα.
-
Χμμ… ξέρετε… αυτός ο κύριος είναι… ε… απάντησε αμήχανα ο
Στέλιος
Ο Φιλιπουλέτ από πίσω του έκανε νοήματα.
-
Ξέρετε… μέθυσε αρκετά και … λιποθύμησε εδώ. Προσπαθούμε
να τον πάμε στο κοντινότερο νοσοκομείο. Και… να! Εμείς ερχόμασταν εδώ για να
ανοίξουμε το μουσείο όταν…
-
Καταλαβαίνω! Εσύ είσαι ειδικός, αλλά οι άλλοι; Τι κάνουν
εδώ;
-
Κι εμείς είμαστε ξεναγοί! πετάχτηκε ο Φιλιπουλέτ
Ο αστυνόμος Θεοφάνης, όπως ονομαζόταν,
άρχισε να ξεφυλλίζει το σημειωματάριό του, κοιτώντας καχύποπτα μία τον
Φιλιπουλέτ, μία την Μπίντσιλιν.
-
Δεν σας βλέπω εσάς πουθενά στη λίστα…
-
Ωχ! ψιθύρισε ο Φιλιπουλέτ στην συνεργάτιδά του.
-
Ναι, επειδή αυτή είναι η λίστα εργασίας που περιλαμβάνει
πληρωμή. Εμείς είμαστε ξεναγοί αφιλοκερδώς! μπήκε στη μέση η Μπίντσιλιν.
Όταν ο αστυνόμος έφυγε, οι τρεις τους
νόμιζαν πως τους πίστεψε, και για αυτό ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς. Ούτε ένας αστυνομικός δεν κατάφερε να μας πιάσει… Τον πείσαμε! σκέφτονταν. Αλλά στην πραγματικότητα ο αστυνόμος
Θεοφάνης δεν είχε πιστέψει εντελώς τα λόγια των τριών συνεργατών. Για αυτό
σκέφτηκε να τηλεφωνήσει την διευθύντρια του μουσείου να της διηγηθεί την όλη
κατάσταση. Έτσι κι αλλιώς, το τηλέφωνό της ήταν γραμμένο σε μια μικρή
ταμπελίτσα στην είσοδο. Το είχε σημειώσει, και το απόγευμα τηλεφώνησε.
-
Καλησπέρα σας! Θα ήθελα να σας ενημερώσω για κάτι.
-
Παρακαλώ.
-
Σήμερα τα ξημερώματα βρήκα τρεις ανθρώπους να βρίσκονται δίπλα
στο μουσείο σας, με την πόρτα μισάνοιχτη…..
Αφού αφηγήθηκε
το περιστατικό, είπε για τους δύο που ισχυρίζονταν ότι ήταν ξεναγοί και
περιέγραψε τα χαρακτηριστικά τους, η διευθύντρια απάντησε έκπληκτη ότι δεν
εργάζονται στο μουσείο και ότι ουδέποτε τους είχε δει.
Στο μεταξύ, οι τρεις διαρρήκτες επέστρεψαν
τους πίνακες ώστε να μην μπουν σε περισσότερους και πιο σοβαρούς μπελάδες, αλλά
έδεσαν και κλείδωσαν τον Ζαμπαντή σ’ ένα υπόγειο. Μετά από ατέλειωτες σκληρές
προσπάθειες, ο Ζαμπαντής κατάφερε να λυθεί, χάρη σ’ ένα μικρό κομμάτι από σύρμα
που βρήκε εκεί γύρω. Το μόνο που του έμενε τότε ήταν η έξοδος από το υπόγειο.
Ευτυχώς για εκείνον, το κλειδί βρισκόταν πάνω στην κλειδαρότρυπα, οπότε με το
μικρό κομμάτι σύρματος έσπρωξε το κλειδί, το τράβηξε και κατάφερε να
ξεκλειδώσει.
Καθώς κατόρθωνε να ξεφύγει, την ίδια
στιγμή ο αστυνόμος Θεοφάνης έπαιρνε ανάκριση από τον Στέλιο. Εκείνος, όλη τη
ώρα επαναλάμβανε τις δικαιολογίες που ξεφούρνισε όταν βρέθηκε το βράδυ έξω από
το μουσείο, με μικρές μόνο παραλλαγές, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να φαίνεται
λίγο ύποπτος. Έμοιαζε δεν έμοιαζε όμως, αθωώθηκε
για την ώρα αφού δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία.
Κατόπιν, ήταν η σειρά του Ζαμπαντή να περιγράψει στον αστυνομικό το
περιστατικό και ό,τι γνώριζε για τον Στέλιο και τους συνεργάτες του.
Ο Ζαμπαντής διηγήθηκε το περιστατικό όσο
πιο λεπτομερώς μπορούσε. Εκείνος ξεσκέπασε τον ανέκαθεν ύποπτο, τον Στέλιο,
αλλά ανέφερε και τον Φιλιπουλέτ. Ξέχασε όμως να μιλήσει και για την Μπίντσιλιν,
μιας και δεν την αναγνώρισε. Πρώτη φορά την έβλεπε και με τα μαύρα της ρούχα
μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, ήταν αδύνατο να διακρίνει τα χαρακτηριστικά της. Ο
αστυνομικός εντυπωσιάστηκε από τις πολυάριθμες λεπτομέρειες και θεώρησε την
ιστορία του πολύ πιθανή να έχει συμβεί.
Μετά απ’ αυτήν την ατέλειωτη μέρα, έμενε
μόνο ένα άτομο που χρειαζόταν να ενημερωθεί για τις αλλαγές πλάνων αφότου
ξεσκεπάστηκε ο Στέλιος και ο Φιλιπουλέτ, κι αυτή ήταν η διευθύντρια Μελίνα.
Εκείνη πίστεψε φυσικά τον αστυνόμο, αλλά συνάμα αναρωτήθηκε πώς γινόταν δύο να λένε
ψέματα, και μάλιστα ένας από αυτούς να
δουλεύει στο μουσείο, ενώ μονάχα ένας (δηλαδή ο Ζαμπαντής) να λέει την αλήθεια.
Ρώτησε διστακτικά τον αστυνόμο. Την απάντηση την έδωσαν οι κάμερες ασφαλείας
του μουσείου, οι οποίες είχαν τραβήξει και τη στιγμή που οι τρεις τους έριχναν
λάδι στην είσοδο, και όταν κατέβαζαν τους πίνακες, αλλά και όταν παγίδευσαν τον
Ζαμπαντή. Οπότε, όταν έφυγε ο Θεοφάνης, εκείνη κάλεσε τον Στέλιο και του έκανε
κάποιες ερωτήσεις. Άραγε θα μπορούσε να
γλιτώσει και σ’ αυτήν την δοκιμασία; Όμως, για κακή του τύχη, έπεσε σε
αντιφάσεις…
Ο δικαστής Μάκης
χτυπούσε συνεχώς το βαρύ σφυρί του. Εκεί βρέθηκε τελικά ο Στέλιος, σε δύσκολη
θέση. Δεν του έμενε παρά να μαρτυρήσει τους συνεργάτες του ώστε να οδηγηθούν
στον αστυνόμο και κατόπιν στο δικαστήριο. Αφού συνελήφθησαν και οι τρεις, ο
Ζαμπαντής ολοκλήρωσε με επιτυχία άλλη μια περιπέτειά του. Αυτή τη φορά όχι μόνο
είχε να ανεβάσει στο περιοδικό «Ζαμπαντώρα» πληροφορίες για την Κύπρο και για
την έκθεση μοντέρνας τέχνης, αλλά και να μοιραστεί με τους πολυάριθμους
αναγνώστες του την υπόθεση με την παραλίγο κλοπή των έργων τέχνης! Όσο για τις
φωτογραφίες… τελικά δεν κατάφερε να τις τραβήξει ποτέ. Αντί για αυτές, όμως,
έβαλε κάτι πολύ πιο πρωτότυπο: εικόνες από τις σκηνές που είχε τραβήξει η
κάμερα ασφαλείας του μουσείου εκείνο το περιπετειώδες βράδυ!
Διαβάστε και το θέμα της εισήγησης από τον τόμο περιλήψεων του 8ου Συνεδρίου για την Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου