Παραμύθι από το Χαλάνδρι: Το Αντίψαρο της Αντιπάρου

                

Αύριο (Δευτέρα 18/3) στις 4 το απόγευμα πραγματοποιείται στο Κέντρο Νεότητας του Δήμου Χαλανδρίου (Δαναΐδων και Αντιγόνης) η τελευταία συνάντηση στο πλαίσιο του Σεμιναρίου για το 3ο Φεστιβάλ Παραμυθιού. Μπορείτε να το παρακολουθήσετε κι εσείς!

Ένα εξαιρετικό και διασκεδαστικό παραμύθι δημιουργήθηκε από τη δασκάλα Ελένη Καβουριάδου στο πλαίσιο μιας άσκησης τους Σεμιναρίου.

Φαντασία και χιούμορ.

Φανταστείτε τι έχει να γίνει μέχρι τις 9 Ιουνίου που τα παραμύθια θα παρουσιαστούν στο Θέατρο της Ρεματιάς                    

ΤΟ ΑΝΤΙΨΑΡΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ

της Ελένης Καβουριάδου

Εκείνο το καλοκαίρι, μετά τον υποθαλάσσιο σεισμό των Κυκλάδων, οι ψαράδες των νησιών έβρισκαν κάθε μέρα στα δίχτυα τους ένα σωρό εκπλήξεις: σαρδελοκούτια που μέσα είχαν χρυσά σκουλαρίκια, μπουκάλια με χάρτες θησαυρού και τη βιογραφία του Μπαρμπαρόσα, φύκια με υφή μεταξωτής κορδέλας κι άλλα πολλά παράξενα.

Λίγο πριν φύγουν τα χελιδόνια κι οι τουρίστες, οι ψαράδες της Αντιπάρου ανακάλυψαν στα δίχτυα τους ένα νέο είδος ψαριού. Ήταν στο μέγεθος της σαρδέλας κι είχε ένα έντονο κόκκινο χρώμα. Όχι σαν του μπαρμπουνιού αλλά σαν ώριμο κεράσι θα έλεγε κανείς ή σαν παλιό κρασί Βουργουνδίας.

Στην αρχή, οι άνθρωποι τα κοιτούσαν με δυσπιστία. Οι ψαράδες τα πετούσαν πίσω στη θάλασσα, απογοητευμένοι από την ψαριά τους. Οι δύτες, τα φωτογράφιζαν κι απομακρύνονταν βιαστικά. Σιγά-σιγά, κάποια ενυδρεία τα συμπεριέλαβαν στα φιλοξενούμενα είδη τους. Κάποιοι τολμηροί τα αγόρασαν σε γυάλα για κατοικίδιο. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η όλη ιστορία…..

Μια πεινασμένη γατούλα, ξέφυγε από την προσοχή της κυράς της, έριξε τη γυάλα κι έφαγε για πρώτη φορά ένα κερασί ψαράκι.

-Κασσάνδρα! Τι έκανες εκεί; φώναξε η κυρά της. Έφαγες το ψάρι; Αυτό δεν τρώγεται, είναι άγνωστο είδος. Κι αν δηλητηριαστείς; Αν πάθεις μετάλλαξη; Συμφορά μου!

Η Κασσάνδρα ούτε που έδινε σημασία στις στριγκλιές της κυρίας. Έγλειφε τα μουστάκια της, πολύ προβληματισμένη. Αυτό το ψαράκι είχε ασυνήθιστη γεύση. Μμμ…. δε θα ‘λεγε όχι και σ’ ένα δεύτερο.

Ο κτηνίατρος την είχε για τις επόμενες 2 μέρες υπό παρακολούθηση. Εκείνη, όχι μόνο δε δηλητηριάστηκε, αντιθέτως αποκαταστάθηκε το πρόβλημα της πέψης της. Ενθουσιασμένος, πρότεινε σ΄ όλους τους πελάτες που τα ζώα τους είχαν δυσπεψία, να το εντάξουν στο διατροφολόγιό τους.

Αυτό ήταν! Μέσα σ΄ένα χρόνο, αυτό το ψάρι έγινε η νέα μανία. Αυτό το νέο είδος ήταν η ανακάλυψη του αιώνα, η νέα υπερτροφή. Το ονόμασαν «αντίψαρο» γιατί – εκτός ότι μπορούσε να αλιευτεί μόνο στην Αντίπαρο- είχαν κι άλλους προφανείς λόγους: Ήταν

-αντιαλλεργικό: μπορούσαν να το φάνε άφοβα όσοι είχν αλλεργία στα ψάρια

-αντικαταθλιπτικό: το χρώμα του σου έφτιαχνε αμέσως τη διάθεση…

Κι όλο και καινούργια «αντί» ανακάλυπταν οι επιστήμονες στο αντίψαρο, όπως

-αντικουνουπικό: όταν το έτρωγες, ανέδυες μια οσμή που έδιωχνε μέχρι και το κουνούπι-τίγρις

-αντιψειρικό: το ίδιο αποτέλεσμα είχε και με τις ψείρες

-αντιφατικό: έτρωγες ψάρι αλλά μπορούσες να λες ότι έτρωγες πορτοκάλι γιατί είχε και βιταμίνη C

-αντιπολεμικό: περιείχε ω-3, ω-31, ω-32, ω-33, που ηρεμούσαν τα πάθη και όξυναν τη λογική και την ψυχραιμία.

Όπως είπαμε όμως και στην αρχή, το αντίψαρο της Αντιπάρου ήταν ολοκαίνουργιο είδος. Δεν είχε προλάβει να αναπαραχθεί αρκετά, κι ήδη οι οικολόγοι προειδοποιούσαν για εξαφάνιση. Ο πληθυσμός του όλο και λιγόστευε. Κι όσο σπάνιζε το αντίψαρο, τόσο γέμιζε με θηρευτές του η Αντίπαρος. Οι άνθρωποι ένιωθαν τελείως εξαρτημένοι απ’αυτό, λες κι είχαν ξεχάσει ότι μέχρι πρόσφατα αγνοούσαν την ύπαρξή του. Ζούσαν στον απόλυτο πανικό. Πολλά και βασανιστικά ερωτήματα κατέκλυζαν τα μέσα δικτύωσης και επικοινωνίας: Τι θα τρώμε αν εκλείψουν τα αντίψαρα; Αληθεύει ότι γνωστός μεγιστάνας τα κρύβει στην πελώρια πισίνα του; Θα πεθάνουμε από αλλεργίες, κουνούπια και ψείρες; Ποιος Αντιπαριώτης διευθύνει το διεθνές μονοπώλιο των αντιψαριών;

Όλοι παρακολουθούσαν έντρομοι τις εξελίξεις. Όλοι; Ε, όχι κι όλοι. Ο ψύχραιμος κηπουρός-ποιητής, αδιαφορώντας για τις φήμες, προσπαθούσε να συνθέσει ένα ποίημα για την ηλεκτρονική του εφημερίδα «Ο κήπος της μνήμης και της λήθης». Καθισμένος στον ίσκιο μιας πορτοκαλιάς, έγραψε στο τάμπλετ την πρώτη στροφή:

«Μου ‘πεσε πάνω στο κεφάλι

Ένα ωραίο πορτοκάλι

Κι έπηξε η σκέψη μου σαν το γιαούρτι

Λες και σε άκουγα να παίζεις ούτι

Ορθός πετάχτηκα από το κάθισμα

Λες κι είδα μπρος μου ένα φάντασμα.»

Τον ποιητικό του οίστρο διέκοψε μια γυναικεία φωνή που ακούστηκε απ’ το ανοιχτό παράθυρο του διπλανού σπιτιού.

«Τρομερό! Τι θα ταϊζω τώρα την Κασσάνδρα μου αν χαθούν όλα τα ψάρια; Πόσες αντιψαροκονσέρβες να προμηθευτώ πια; Ω, μην ανησυχείς γατούλα μου. Για σένα, αν χρειαστεί, θα βγω να ψαρέψω στα ανοιχτά πελάγη της Αντιπάρου».  Κι άρχισε να τραγουδά:

«θα πάρω μια ψαρόβαρκα, το μωρό μου, θα πάρω μια ψαρόβαρκα

Ψάρια για την Κασσάνδρα, κι ας μείνω χωρίς άνδρα».

Ο κηπουρός-ποιητής ξεκαρδίστηκε στα γέλια. Παράτησε το ποίημα κι άρχισε να γράφει ένα άρθρο με τίτλο «Αντίψαρο: οφέλη και αντιοφέλη». Ξεκινούσε έτσι:

«Η κατανάλωση του αντίψαρου, ασφαλώς και έχει αντιαλλεργική, αντικαπνιστική κι αντιμικροβιακή δράση. Έχουμε αναλογιστεί όμως και τις υπόλοιπες αντιουσίες του; Όπως για παράδειγμα τις

-αντιπαιδαγωγικές: όποιος το καταναλώνει αποκτά αντιπαιδαγωγικές συμπεριφορές όπως: βάζει να γράψει 100 φορές «δε θα αργώ» όποιον δεν είναι συνεπής στα ραντεβού του. Ή επιβάλλει να σταθεί με το ένα πόδι στη γωνία σε όποιον μιλήσει χωρίς να σηκώσει πρώτα χέρι κι άλλες μεθόδους που έχουν εκλείψει από τα σχολεία.

-αντιμεταθετικές: οι καταναλωτές, παρόλο που μεταθέτουν τις ευθύνες τους σε άλλους, εκείνες επιστρέφουν πάλι πίσω σ’ αυτούς

-αντιψυκτικές: εξ’αιτίας τους λιώνουν οι πάγοι στο Βόρειο Πόλο και

Δεν πρόλαβε να συνεχίσει. Η Κασσάνδρα αθόρυβα, είχε έρθει δίπλα του και μ’ ένα σάλτο βρέθηκε στην αγκαλιά του. ΚΛΙΚ! Ένα τίναγμα της ουράς της έστειλε το μισοτελειωμένο άρθρο στην εφημερίδα. Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι. Οι άνθρωποι ελάττωσαν τα αντίψαρα απ’ τη διατροφή τους και σύντομα έπαψαν να αποτελούν είδος υπό εξαφάνιση. Ο κηπουρός παντρεύτηκε την κυρά της Κασσάνδρας κι έμειναν σ’ ένα σπίτι με κήπο, στη νότια Αντίπαρο.

Η ζωή κυλούσε ήρεμα και ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, μέχρι που μια μέρα ένα νέο είδος φυτού εμφανίστηκε στον κήπο τους. Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία!

                                                    ΤΕΛΟΣ       ( Ή ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ)

                                                                ΑΡΑ ΑΝΤΙ-ΤΕΛΟΣ