Το μυστικό της Αόρατης Πόλης

Ακουαρέλα, ζωγραφισμένη από τη Στεφανία Βελδεμίρη 
για Έκθεση που πραγματοποιήθηκε το 2015 στο Ιταλικό Ινστιτούτο

Στο Σεμινάριο δημιουργίας παραμυθιού στο Βιβλιοπωλείο Εν Πλω, διαβάσαμε κάποια αποσπάσματα από τις "Αόρατες Πόλεις" του Ίταλο Καλβίνο και στη συνέχεια ο καθένας ανέλαβε να γράψει μια ιστορία με τη δική του Αόρατη Πόλη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στο μικρό παραμύθι που ακολουθεί, τα αποτελέσματα ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, όπως πιστεύω θα διαπιστώσετε κι εσείς διαβάζοντάς το 

Το μυστικό της αόρατης πόλης

της Μαρίας Κουμτσίδου

Ένα ζεστό βράδυ του καλοκαιριού ο κύριος Καγιό , που δεν είχε ταξιδέψει ποτέ στη ζωή του, πήρε την καρό βαλίτσα του και αποφάσισε να γυρίσει όλο τον κόσμο για να βρει την πιο όμορφη πόλη. Με τα πόδια έφτασε το επόμενο κιόλας πρωί στη διπλανή πολιτεία. Μα δυσκολεύτηκε να καταλάβει αν ήταν μέρα ή νύχτα, γιατί τα σπίτια, σαν ψηλά ορθογώνια κουτιά το ένα δίπλα στο άλλο, εμπόδιζαν το φως του ήλιου να φτάσει στους στενούς δρόμους κι όλα τριγύρω του είχαν ένα γκρι χρώμα .

"Αδύνατον να ζήσω εδώ! ", αναφώνησε ο κύριος Καγιό. " Χωρίς ήλιο, η μπουγάδα μου δε θα στεγνώνει ποτέ!", είπε και πήρε το λεωφορείο για την επόμενη πόλη. Μα εκεί έβρεχε συνέχεια. Έβρεχε τόσο πολύ, που οι άνθρωποι φορούσαν ,αντί για καπέλα, ομπρέλες στα κεφάλια τους και είχαν, αντί για ποδήλατα, βάρκες για να μετακινούνται.

"Αδύνατον να ζήσω εδώ!", αναφώνησε ο κύριος Καγιό. " Δεν ξέρω πώς να οδηγώ μια βάρκα", είπε και πήρε το τρένο για την επόμενη πόλη. Μα κι εκεί, δεν ήταν καλύτερα! Η πόλη ήταν γεμάτη αυτοκίνητα, χιλιάδες αυτοκίνητα που πήγαιναν πέρα δώθε σαν τρελά και κόρναραν συνέχεια. Μάλιστα, στο καφενείο που κάθισε για να ξαποστάσει, ο σερβιτόρος του έφερε τον καφέ του ..με το αυτοκίνητο!

"Αδύνατον να ζήσω εδώ!", αναφώνησε ο κύριος Καγιό. "Με τόσο καυσαέριο, φοβάμαι πως ο βήχας μου θα χειροτερέψει", είπε κι ανέβηκε στο πλοίο για τον επόμενο προορισμό του. Η πόλη όμως που συνάντησε ήταν γεμάτη γάτες ! Κάθε κάτοικος είχε από πέντε, εκτός από τους πιο πλούσιους που είχαν 18!

"Αδύνατον να ζήσω εδώ!", αναφώνησε για άλλη μια φορά ο κύριος Καγιό. " Είμαι αλλεργικός στις γάτες και καλά θα κάνω να φύγω το συντομότερο."

Όσες πόλεις κι αν επισκέφτηκε ο κύριος Καγιό, πάντοτε έβρισκε κάτι στραβό: στη μια έκανε πολύ κρύο κι είχε ξεχάσει να πάρει το μπουφάν του, στην άλλη πολλή ζέστη και θα διψούσε συνέχεια, στην επόμενη είχε πολλή ησυχία και φοβήθηκε ότι θα ενοχλούσε όταν  θα έπαιζε την τρομπέτα του. Κι όπως ήταν απελπισμένος, κάθισε να ξεκουραστεί στην άκρη ενός δρόμου. Εκεί, τον πλησίασε ένας περίεργος γεράκος με το μπαστούνι του . 

Ο κύριος Καγιό του διηγήθηκε την ιστορία του και τότε ο γεράκος του ζήτησε να τον ακολουθήσει μέχρι την πόλη του, που ήταν σίγουρα η πιο όμορφη από όλες τις πόλεις του κόσμου. 

Κι αφού περπάτησαν 8 ώρες και 8 λεπτά ακριβώς,έφτασαν σε ένα ξέφωτο και ο γεράκος είπε στον κύριο Καγιό: "Φτάσαμε!" Ο κύριος Καγιό όμως δεν έβλεπε τίποτα. "Μα εδώ δεν υπάρχει καμία πόλη!", αναφώνησε.  "Μα φυσικά", είπε ο γεράκος, "Η πόλη μου είναι αόρατη! Θα τη δεις, μόνο όταν χρησιμοποιήσεις τη φαντασία σου και πιστέψεις σε αυτήν!"  

Έτσι κι έγινε! Ο κύριος Καγιό έκλεισε τα μάτια του και φαντάστηκε την πιο όμορφη πόλη, που για εκείνον ήταν μια πόλη φτιαγμένη από όλα τα χρώματα! 

Κι όταν τα ξανάνοιξε, ήδη άρχισαν να εμφανίζονται μπροστά του τα πρώτα χρωματιστά σπίτια. Κι όσο περισσότερο πίστευε, τόσο πιο ορατή γινόταν η πόλη του: μπλε και κόκκινοι δρόμοι, ένα πράσινο συντριβάνι, χρυσές μηλιές με ασημένια μήλα, πουά παπαγάλοι... Δεν ήταν όμως και εύκολη δουλειά' για να είναι αληθινή και ορατή η πόλη του, έπρεπε να πιστεύει σε αυτήν με όλη του τη δύναμη! Μια μέρα, φανταστείτε, δεν πίστεψε πολύ κι ενώ περπατούσε σε μια μωβ γέφυρα, αυτή εξαφανίστηκε, και ο κύριος Καγιό κόντεψε να πέσει μέσα στην κίτρινη λίμνη!

Με τον καιρό, κι άλλοι άνθρωποι μάθανε το μυστικό για την αόρατη πόλη που μπορείς να τη δεις μόνο αν πιστέψεις σε αυτήν, κι ήρθαν και ζήσανε όλοι μαζί σε μια πόλη που για έναν ήταν φτιαγμένη από σοκολάτα, για άλλον από κομφετί, για ένα άλλο από μουσική...αναλόγως σε τι πίστευε ο καθένας.