Παραμύθι από τα Ιωάννινα: Η γυναίκα με το ρολόι

Στον "Οσελότο" στα Ιωάννινα συνεχίζουμε να μαγειρεύουμε παραμύθια και προσεχώς θα έχουμε και δεύτερο γύρο.

Προς το παρόν, μόλις βγήκε από την παραμυθοκουζίνα μας φρέσκο -φρέσκο ένα ταξιδιάρικο παραμύθι που μας ταξιδεύει με τρένο από τα Ιωάννινα στη Κίνα!

Η γυναίκα με το ρολόι

Της Κωνσταντίνας Αποστόλου

Σε μία γκρίζα πόλη, δίχως πράσινο και φως, με καυσαέριο, κόρνες αυτοκινήτων και παιδιά κλεισμένα στα δωμάτια τους, κατοικούσε μία γυναίκα, η Γυναίκα με το ρολόι.

-         -  Να, να , να, αυτή είναι η γυναίκα που σου έλεγα.
- Ποια γυναίκα;
- Να, αυτή εκεί, που κατεβαίνει το λόφο, με τη μαύρη την μακριά κάπα.
-  Α ναι, την έχω ξαναδεί αλλά δεν ξέρω ποια είναι.
-  Μμμμ, Α! Πάμε να ρωτήσουμε τον Στέφανο το φούρναρη, μήπως την ξέρει εκείνος.
-  Στέφανε, Στέφανε της ξέρεις αυτή τη γυναίκα;
- Ποια; αυτή με τη μαύρη τη μακριά κάπα;
- Ναι
-  Όχι, αυτό συζητούσαμε και εμείς εδώ με τους υπόλοιπους, δεν την ξέρω, το μόνο που ξέρω είναι ότι πάντα κρατάει στα χέρια της ένα ρολόι.
- Μα, ποια να είναι τέλος πάντων;

Αυτό ήταν άλλωστε και το μεγάλο της μυστικό, που δεν ήθελε να μάθει ποτέ κανείς. Κάθε Σαββατοκύριακο λοιπόν, όταν πια έξω είχε πέσει το σκοτάδι, τα αστέρια έλαμπαν στον ουρανό και όλοι ποια κοιμόντουσαν, εκείνη, έχοντας μαζί της το ρολόι της, περνούσε από τα σπίτι όλων των παιδιών με το μαγικό της τρένο, περιμένοντας τα ίδια να μπουν μέσα σε αυτό και να ταξιδέψουν στον πλανήτη γη, για να επισκεφτούν τις χώρες που ήθελαν.

Ντουντ, ντουντ, ντουντ , το μαγικό τρένο ξεκινάει

Όλα τα παιδιά μπαίνουν μέσα, κάθονται στις θέσεις τους και η Αννούλα ρωτάει:

-          Κυρία, να σας ρωτήσω κάτι;
-          Ναι, Αννούλα
-          Αν εσείς, είστε εδώ μαζί μας, τότε ποιος οδηγεί αυτό το τρένο;
-          Α! Χαχα ( γέλασε η κυρία ) είσαι πολύ παρατηρητική Αννούλα, μπράβο. Θα σου πω ένα μυστικό, εγώ δεν ξέρω να οδηγώ…αλλά Σσσσ μην μας ακούσει κανένας…
-          Και τότε ποιος οδηγεί κυρία; λέει η Αννούλα
-          Ο Τόνι το κουνέλι, ο καλύτερος μου φίλος.
-          Μα κυρία, τα κουνελάκια δεν οδηγούν. είπε όλο περιέργεια η Αννούλα
-          Ναι, αλλά αυτό είναι το δικό μου μαγικό τρένο στο οποίο μπορούν. απάντησε η κυρία κλείνοντας το δεξί μάτι στην Αννούλα.
Μετά από λίγο η κυρία ρωτάει τα παιδιά.
-          Σε ποια χώρα θέλετε να πάμε αυτό το Σαββατοκύριακο παιδιά;
-          Στην Κίναααα
-          Στην Ιταλίααα
-          Στην Αγγλίααα
-          Στη Γαλλίααα ( φώναξαν όλα τα παιδιά μαζί. )
-          Ωραία, ωραία. Ελάτε να αποφασίσουμε όλοι μαζί, με βάση την πλειοψηφίας. Ψηφίζουμε! Όποια χώρα έχει τις περισσότερες ψήφους αυτή και θα επισκεφτούμε.
-           Αλέξανδρε για ξεκίνα εσύ πρώτος.
-          Εγώ θέλω να πάμε στην Ιταλία , για να φάω πιτσααα
-          Εγώ θέλω να πάμε στην Γαλλία, για να δω τον πύργο του Αιφελ και να φάω κρουασανάκια.  είπε η Ναυσικά
-          Εγώ θέλω να πάμε στην Αγγλία, γιατί βαρέθηκα τον ήλιο και θέλω βροχή είπε ο Σταύρος.
-          Όχι, όχι στην Κίνα να πάμε… για να δούμε αυτούς τους δράκους τους κίτρινους και τους κόκκινους… είπε ο Αχιλλέας
-          Στην Κίνα! Στην Κίνα! Για να δούμε τους δράκους και τον Κουνγκ φου πάντα. είπε ο Λουκάς
-          Εσύ Έλσα;
-          Και εγώ κυρία στην Κίνα θέλω να πάω, γιατί από εκεί ήταν η γιαγια μου και δεν έχω πάει ποτέ.
-          Όχι, όχι στη Γαλλία καλύτερα, για να δούμε και τον Ρατατούι. είπε η Έμμα.

Καθώς η γυναίκα γέλασε είπε,

-         - Λοιπόν παιδιά οι περισσότεροι είπατε την Κίνα, επομένως το τρένο μας πηγαίνει σήμερα, ολοταχώς για την Κίνα.

-        -  Ναιιιιι! είπαν όλα τα παιδιά μαζί

Καθώς λοιπόν πλησίαζαν στην Κίνα ρωτάει η Αννούλα:

-         -   Κυρία να σας ρωτήσω κάτι; Γιατί τώρα έξω έχει μέρα, ενώ όταν φύγαμε από το σπίτι ήταν νύχτα;
-          Γιατί Αννούλα, σε μερικές χώρες, όταν εμείς έχουμε μέρα, εκεί έχουνε νύχτα και όταν εμείς έχουμε νύχτα, εκεί έχουν μέρα.
-          Αλήθεια κυρία; Τέλεια τρέχω να το πω στα παιδιά.

Έτσι λοιπόν αφότου η απορία, για τη νύχτα και τη μέρα είχε λυθεί έφτασαν στην Κίνα.

Ντουντ, ντουντ, ντουντ 

-        -    Φτάσαμε είπε η γυναίκα.
-          Πω, πω, πω είναι τεράστια
-          Ε, ναι Έλσα μου είναι λογικό, αφού έχει περίπου 1 δισεκατομμύριο κατοίκους ( ανθρώπους δηλαδή που ζουν εκεί )
-          Εμείς κυρία πόσους έχουμε; ρώτησε η Έλσα
-          Για να καταλάβετε λοιπόν τη διαφορά , Μπράβο Έλσα, στην Ελλάδα μένουν 10,7 εκατομμύρια άνθρωποι ενώ στην Κίνα 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι.
-          Πω, πω! είπαν όλα τα παιδιά μαζί

Και ξεκίνησε αμέσως η βόλτα τους μέσα στην Κίνα. Είδαν το Μέγα Σινικό Τείχος, τεράστιους ναούς, εντυπωσιακά κτήρια, λίμνες, ποτάμια, τεράστια εντυπωσιακά καράβια αλλά και αυτά τα όμορφα κόκκινα φαναράκια για τα οποία φημίζεται η Κίνα. Δοκίμασαν τα νούντλς, το ρύζι αλλά και την περίφημη πάπια Πεκίνου. Καθώς περπατούσαν όλοι μαζί στο ατελείωτο πράσινο ξαφνικά…

-        -Αααα, δείτε δείτε , φωνάζει η Έμμα , ένας δράκος.
-          Ωχ, ωχ, ωχ
-          Κυρία, κυρία ένας δράκος
Η κυρία τρομαγμένη ρωτάει:
-          Πού, πού;
-          Να, να κυρία εκεί…
Με το που βλέπει το δράκο, αγχωμένη, αναστατωμένη και τρομαγμένη φωνάζει τον Τόνι.
-          Τόνι, Τόνι
-          Τί έγινε, τί έπαθες; Ρωτάει ο Τόνι το κουνέλι, ο καλύτερος της φίλος.
-          Κοίτα, κοίτα, ένας δράκος, εκεί πάνω, πετάει.
-          Ωχ,ωχ,ωχ είπε ο Τόνι.
-          Λέτε να βγάλει και φωτιές; είπε ο Αχιλλέας, ο οποίος μαζί με τον Λουκά ήταν οι μόνοι που είχαν ενθουσιαστεί τόσο πολύ.
-          Εγώ φοβάμαι τους δράκους, είπε η Ναυσικά και άρχισε να κλαίει, όπως και όλα τα υπόλοιπα παιδιά.
Από τη μία η γυναίκα προσπαθούσε να κάνει τα παιδιά να ηρεμήσουν, καθώς στεναχωριόταν να τα βλέπει να κλαίνε, ενώ από την άλλη ο Τόνι το κουνέλι παρατηρούσε το δράκο. Σε μία στιγμή λέει:
-          Μπα! Τι είναι αυτό που κρέμεται από τον δράκο; Αυτό φαίνεται σαν κορδόνι, σαν σκοινί. Έχει γούστο, λέει, και πλησιάζει προς τα εκεί .
-          Τόνι, μη, μην πλησιάζεις μπορεί να είναι επικίνδυνος. φώναξε η γυναίκα

Καθώς ο Τόνι πλησιάζει, βλέπει πως αυτός ο δράκος, δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε δράκος, αλλά ένας χαρταετός σε σχήμα δράκου, που πετούσε ένα μικρό αγοράκι πίσω από κάτι δέντρα και γι’ αυτό δεν φαινόταν. Έτσι ο Τόνι επιστρέφει στα παιδιά και τους λέει:

-          - Παιδιά μην αγχώνεστε και μην στεναχωριέστε, δεν είναι δράκος αλλά ένας χαρταετός στο σχήμα του δράκου.

Τότε η γυναίκα γέλασε. Τα παιδιά σταμάτησαν να κλαίνε και τα αγόρια απογοητεύτηκαν.

-          Εεε, εμείς θέλαμε κανονικούς δράκους…
-          Χα, χα, χα, δεν πειράζει παιδιά, μπορεί να δείτε την επόμενη φορά. Άντε, άντε γρήγορα στο τρένο, να γυρίσουμε γιατί το ρολόι μου χτυπάει και λέει πως είναι η ώρα για επιστροφή. Άντε, άντε γρήγορα γιατί αν αργήσουμε και καταλάβουν οι γονείς σας ότι δεν είσαστε στα κρεβατάκια σας θα ανησυχήσουν.
-          Μμμμ, καλά. είπαν όλα με μία φωνή.

Ντουντ, ντουντ, ντουντ  

Το τρένο φεύγει…

-       -   Πείτε γεια Κίνααα
-          Γειά Κίνααα

Μόλις έφτασαν σπίτια τους, τα παιδιά είπαν:

-        -  Γεια σας κυρία, γεια σου Τόνι , γεια μαγικό τρένο θα τα πούμε στο επόμενο ταξίδι μας…