Το 1ο Γυμνάσιο Κατερίνης στο Μουσείο

Φεύγοντας από το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης μου χάρισαν ένα σημειωματάριο που έφτιαξαν τα παιδιά της Λέσχης Ανάγνωσης του σχολείου τους.

Πολλές φορές, μετά από έναν περίπατο στην Πλάκα, νιώθω πιο πλούσιος από την επαφή μου με παιδιά απ' όλη την Ελλάδα.
Όμως υπάρχουν κι εκείνες οι ξεχωριστές στιγμές που μένει το κάτι παραπάνω.
Που νιώθεις μια θλίψη καθώς τους αποχαιρετάς.
Θα ξανα-βρεθείτε άραγε;

Παιδιά με μάτια που λάμπουν. Εκπαιδευτικοί που δεν αρκούνται να "κάνουν τη δουλειά τους" αλλά προσφέρουν κάτι από την ψυχή τους.
Κι αυτό το εισπράττουν τα παιδιά.
Κι εμείς που τα γνωρίζουμε -έστω και για λίγο...

Ένα τέτοιο σχολείο ήρθε χθες: Το 1ο Γυμνάσιο Κατερίνης.

Νομίζω όλοι νιώθαμε πως ο χρόνος δεν μας φτάνει.

Γνώσεις, ευαισθησία, ενδιαφέρον για ανακάλυψη, χιούμορ. Μια ομάδα παιδιών και εκπαιδευτικών που χαίρεσαι να συζητάς μαζί τους.

Να μοιράζεσαι γνώσεις για τα πράγματα που αγαπάς.

Κρατάω το σημειωματάριο. Κι εύχομαι να δω και πάλι αυτά τα παιδιά της 3ης Γυμνασίου, που βλέπω να κάνουν πολλά στη ζωή τους.

Ελπίζοντας ότι στο μέλλον δεν θα τους ψαλιδίσει κανείς τα φτερά...