Ιστορίες Εν Πλω: Ένα δύσκολο αντίο

Φωτογραφία Γιώργος Διγαλάκης

Μια ακόμη ιστορία από το Σεμινάριο στο Βιβλιοπωλείο "Εν Πλω"...

«Ένα δύσκολο αντίο» 

της Κωνσταντίνας Κοντογιάννη

Μαμά! Επιτέλους γύρισες! Σε περιμένω τόση ώρα για να στολίσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Μαμά, στενοχωρημένη σε βλέπω. Και τον μπαμπά επίσης. Τσακωθήκατε πάλι; Η σας στενοχώρησε αυτός ο γιατρός που πήγες;

Μαμά, δεν κατάλαβα καλά. Θα πας για λίγες μέρες στο νοσοκομείο; Έχεις μια μικρή πετρούλα στο στήθος σου και θα κάνεις μια εγχείρηση; Δεν ξέρω τι είναι τίποτα από αυτά. Θα έρθω κι εγώ; Σαν διακοπές; Θα προλάβουμε τον Άγιο Βασίλη φαντάζομαι.

Μαμά, καλημέρα! Ετοίμασες βαλίτσα; Τι καλά! Ελπίζω να πονάς λιγότερο σήμερα. Άσε που εκεί στο νοσοκομείο θα περάσουμε τέλεια και θα τα ξεχάσεις όλα.

Μαμά, περίεργο μέρος διάλεξες για διακοπές. Όλοι φοράνε περίεργα ρούχα, μυρίζει κάπως παράξενα και στο δωμάτιο σου είναι και άλλες τρεις κυρίες που δεν τις έχω ξαναδεί. Και μιλάνε και όλη την ώρα.

Μαμά, κοίτα! Αυτή η κυρία στο διάδρομο κρατάει μια τσαντούλα σαν δώρο, με ένα καλαμάκι να βγαίνει από μέσα. Κι αυτή η κυρία! Θα πάρεις κι εσύ μαμά τέτοιο;

Μαμά, τι εννοείς εγώ θα πάω σπίτι με τη θεία; Μα θέλω να κοιμηθούμε μαζί, να, χωράω στα πόδια σου κουλουριασμένη. Ούτε που θα με καταλάβεις. Ξέρω ότι θα δω τα ξαδέρφια μου, αλλά εγώ θέλω να μείνω μαζί σου. Μου το υπόσχεσαι ότι θα έρθω αύριο; Πρωί πρωί!

Μαμά, καλημέρα! Πέρασα τέλεια με τα ξαδέρφια μου εχθές, αν και είδα ένα τρομακτικό όνειρο με ένα κάτασπρο τέρας που με κυνηγούσε με μια τεράστια σακούλα δώρου. Όχι μαμά, ο Άγιος Βασίλης δεν φοράει άσπρα ρούχα. Να, έμοιαζε με αυτόν εδώ τον κύριο. Μη φοβάσαι όμως εσύ, είμαι εγώ εδώ που είμαι γενναία.

Μαμά, πάλι σε βλέπω λίγο στενοχωρημένη. Σήμερα είναι η εγχείρηση και μάλλον πονάς και λίγο, αλλά αν παίξουμε λίγο θα σου περάσουν όλα.

Μαμά, το ‘ξερες ότι το κρεβάτι σου έχει ρόδες; Πού σε πάνε αυτοί οι κύριοι στα πράσινα; Μαμά, φοβάσαι; Γιατί με κοιτάς και κλαις; Εγώ δεν κλαίω, αλλά σε αγαπώ. Αρχίζω και εγώ να φοβάμαι, αλλά δεν ξέρω τι. Ναι, φυσικά θα είμαι πάντα χαμογελαστή και το ξέρω ότι με αγαπάς κι εσύ. Να έρθω μαζί σου να σου κρατώ το χέρι; Μα γιατί όχι; Που σε πάνε αυτοί οι κύριοι στα πράσινα;

Μαμά, έχει περάσει πολλή ώρα. Ανυπομονώ να σε φέρουν πίσω αυτοί οι κύριοι να στα πω. Η θεία μου πήρε παγωτό, ζωγράφισα και πήγαμε βόλτες στους διαδρόμους. Αντε, αργείς;

Μαμά! Επιτέλους γύρισες! Πάλι πάνω στο κρεβάτι με τις ρόδες; Μαμά, είσαι πολύ άσπρη. Με ακούς; Μαμά, κοιμάσαι; Να σου φέρω λίγο νερό; Πάμε στο δωμάτιο σου να δεις, έχουν έρθει να σε δουν όλοι οι θείοι και οι θείες!

Μαμά, η θεία με πήρε πάλι σπίτι. Δεν ήθελα να φύγω αλλά μου είπαν ότι είσαι πολύ κουρασμένη και θα κοιμάσαι για πολύ ακόμα. Μου είπε όμως να μην ανησυχώ και ότι θα γυρίσεις σπίτι σύντομα. Πόσο είναι το σύντομα; Και γιατί θα έπρεπε να ανησυχώ;

Μαμά, καληνύχτα. Σήμερα το βράδυ περιμένουμε τον Άγιο Βασίλη! Ελπίζω να γυρίσεις αύριο από το νοσοκομείο και να ανοίξουμε μαζί τα δώρα. Καλά Χριστούγεννα. Σ’αγαπώ.