Το μυστικό της κούκλας

Άλλο ένα παραμύθι που βγήκε από το Παραμυθογράφοντας -το εργαστήρι του Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, με έμπνευση από τη ζωγραφιά της Στεφανίας Βελδεμίρη από το Κόκκινο Παραμύθι

Το μυστικό της κούκλας

της Λίνας Γριαγγέλου

Μια φορά και έναν καιρό, σε μια μακρινή πολιτεία ζούσε ένα κοριτσάκι, η Αριάδνη.

Κάθε βράδυ κοιμόταν μαζί με την αγαπημένη της κούκλα που έμοιαζε με νεράιδα. Κάθε σαββατοκύριακο, μόλις τέλειωνε από τις άλλες της δουλειές, της άρεσε να γράφει ιστορίες.

 Αυτό ήταν και το μυστικό της που δεν το μοιραζόταν με κανέναν. Κάθε βράδυ εμφανιζόταν στα όνειρά της μια νεράιδα. Ήταν ψηλή σαν έλατο, με χρυσαφένια μαλλιά σαν το φως του ήλιου και μάτια γαλαζοπράσινα σαν το γαλήνιο γαλάζιο του ουρανού και τα πράσινα νερά της πιο καθαρής λίμνης που αντανακλούσαν οι  πράσινες φυλλωσιές από τα πλατάνια.

  Α ναι.. ξέχασα να σας πω πως το κορίτσι αυτό είχε ταλέντο στη ζωγραφική. Της άρεσε να ζωγραφίζει νεράιδες. Βλέπετε, η αγαπημένη της γιαγιά της διηγιόταν ιστορίες από τη ζωή της κι εκείνη έφτιαχνε ιστορίες και ονειρευόταν. Ονειρευόταν πολύ. Τόσο πολύ που τα όνειρά της ήθελε να τα ζωγραφίζει με χρώματα. Άλλοτε μπλε, άλλοτε κόκκινα, κίτρινα, πράσινα.  Έτσι  ονειρευόταν κάποια στιγμή να φτιάξει ένα βιβλίο με όλες τις τις ζωγραφιές και ιστορίες και να το χαρίσει στα φτωχά παιδιά της πολιτείας για να ονειρεύονται τη ζωή τους σαν μια ζωγραφιά με χρώματα. Μια ζωή  με καλοσύνη,  ειρήνη,  αγάπη.

Πέρασε πολύς καιρός που με υπομονή και επιμονή το κορίτσι μέρα με τη μέρα γέμιζε το βιβλίο της με τις όμορφες ζωγραφιές της και έγραφε τις δικές της ιστορίες. Κι έτσι έφτασε μια μέρα -όταν το τελείωσε- που αποφάσισε να το χαρίσει στη Βιβλιοθήκη της πολιτείας

Ξημερώματα, πήρε το βιβλίο, που ο τίτλος του ήταν «Ένα βιβλίο από ουράνιο τόξο» και ξεκίνησε για να πάει στη βιβλιοθήκη. Καθώς  περπατούσε, συνάντησε μία κακιά μάγισσα που με το που αντίκρυσε την Αριάδνη κοιτούσε τόσο επίμονα το βιβλίο της σα να ήθελε να της το κλέψει.

-«Αυτό που κρατάς μου ανήκει», της είπε.

- «Μα πώς σου ανήκει; Είναι δικό μου και το έφτιαξα με πολλή αγάπη»

  Η μάγισσα με μια της κίνηση ένωσε τα πιο μεγάλα σύννεφα και έφερε την πιο μεγάλη βροχή και μεμιάς άρπαξε από τα χέρια της το βιβλίο και εξαφανίστηκε.

 «Το αγαπημένο μου βιβλίο, πάει» είπε η Αριάδνη και ξέσπασε σε κλάμματα.

Μόλις γύρισε στο σπίτι ξάπλωσε για να κοιμηθεί με την αγαπημένη της κούκλα. Έτσι, κάποια στιγμή την πήρε ο ύπνος γλυκά και η κούκλα της η αγαπημένη ζωντάνεψε και μεταμορφώθηκε σε νεράιδα, σαν εκείνες που ζωγράφιζε.

«Καλή μου Αριάδνη, ξύπνα», της αποκρίθηκε η νεράιδα, «δώσε μου το χέρι σου και πάμε να βρούμε το βιβλίο».

Η Αριάδνη κρατώντας το χέρι της νεράιδας, ξεκίνησε για το ταξίδι για να βρει το χαμένο βιβλίο. Πέρασαν μέσα από το δάσος, διέσχισαν λίμνες και ποτάμια, ώσπου μπροστά τους αντίκρισαν ένα πελώριο κάστρο. Εκεί βρισκόταν η κακιά μάγισσα και μαζί της είχε το βιβλίο και το ξεφύλλιζε με μανία. Η Αριάδνη, πήγε μπροστά της και της είπε θυμωμένα: «Αυτό το βιβλίο το έφτιαξα με πολλή αγάπη για όλα τα φτωχά παιδιά για να έχουν την πιο γλυκιά συντροφιά και να ονειρεύονται έναν κόσμο γεμάτο αγάπη, καλοσύνη και ειρήνη και εσύ έφερες την βροχή και το μίσος»

Τότε η μάγισσα σάστισε, την κοίταξε τόσο δυστυχισμένα και πέταξε το βιβλίο στην άκρη εκεί που ήταν κρυμμένη η νεράιδα κ περίμενε την Αριάδνη. Η μάγισσα έκρυψε το πρόσωπό της και τη διέταξε τα φύγει. Η Αριάδνη πήρε το βιβλίο και το έδωσε στη μάγισσα και τότε της είπε «σου το χαρίζω με όλη μου την αγάπη γιατί φαίνεται ότι εσύ το έχεις πιο πολύ ανάγκη για να φύγει η δυστυχία από το πρόσωπό σου». Τότε η μάγισσα, μεταμορφώθηκε σε μία πανέμορφη πριγκίπισσα και έφερε σε όλο το χωριό τον ήλιο και τη χαρά αλλά και βοήθησε την Αριάδνη να τυπώσει πολλά πολλά αντίγραφα από το βιβλίο της και έτσι όλα τα παιδιά του χωριού είχαν το βιβλίο της Αριάδνης και το δικό τους «ουράνιο τόξο» στη ζωή τους.

Μα δε σας είπα.. από τότε η κούκλα εξαφανίστηκε. Η Αριάδνη δεν την είχε δίπλα της αλλά εμφανιζόταν κάθε βράδυ η νεράιδα στα όνειρά της και έτσι έφτιαχνε καινούριες ιστορίες και βιβλία για όλο τον κόσμο.