Δείτε σήμερα, Πρωτομαγιά: "Συναντήσεις με τη μητέρα μου ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ"

"Συναντήσεις με τη μητέρα μου ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ"
online προβολή του ντοκιμαντέρ, Πρωτομαγιά, στις 9μμ
από τη Λέσχη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου ΧΑΝΙΩΝ
(δείτε αναλυτικά ΕΔΩ: https://www.facebook.com/chaniafilmfestival/posts/774246962981729)
.
Στιγμές από τη δράση και την προσωπικότητα της Λέλας Καραγιάννη, της θρυλικής “Μπουμπουλίνας” της Αντίστασης, μέσα από την τρυφερή ματιά του γιου της Γιώργου.
Καταζητούμενος στην διάρκεια της Κατοχής, ο νεαρός συναντούσε κρυφά τη μητέρα του για τις ανάγκες του Αγώνα. Ακόμα όμως και κάτω από κείνες τις δύσκολες συνθήκες είχε την ευκαιρία να απολαμβάνει την τρυφερότητα και τη στοργή της ηρωίδας, που δεν έπαψε ποτέ να είναι μητέρα.
Παράνομες κινηματογραφικές λήψεις μεταφέρουν σπάνιες εικόνες από την Αθήνα της Κατοχής, ενώ οι αποσπασματικές μνήμες του Γιώργου κρατάνε ακόμα, κάτι από τη “Βιολέτα της Πάρμας”, το αγαπημένο άρωμα της Λέλας.
Μια ταινία για μια ιστορική προσωπικότητα μέσα από μικρές, ανθρώπινες ιστορίες. Έτσι ώστε η Ιστορία να ξαναγίνει προσωπική, οικεία υπόθεση του σύγχρονου θεατή.

Αναδημοσίευση από το:
http://memorylifegr.blogspot.com/2017/10/x-x.html

Η Λέλα Καραγιάννη ήταν μια γυναίκα που έπαιξε μείζονα ρόλο στη Εθνική Αντίσταση. Αρχές Μαϊου του 1941, ίδρυσε μια μυστική ομάδα, την «Σιωπηλή Στρατιά» η οποία ένα μήνα μετά, εξελίχθηκε σε αντιστασιακή οργάνωση και μετονομάστηκε σε «Μπουμπουλίνα», προς τιμήν της ηρωίδας του ’21 και προγόνου της Λέλας.

"Θα φτιάξουμε τον δικό μας Δούρειο Ίππο", έλεγε η Λέλα. Η πρώτη τους ενέργεια ήταν η ανεύρεση και περίθαλψη αξιωματικών και οπλιτών των συμμαχικών δυνάμεων, που είχαν αποκοπεί από τις μονάδες τους και αναζητούσαν τρόπους επιβίωσης και διαφυγής.

Πολλούς από αυτούς τους έστειλαν να μείνουν σε σπίτια ντόπιων, οι οποίοι δέχτηκαν να τους βοηθήσουν και να τους κρύψουν. Ωστόσο, η Καραγιάννη δήλωσε εξαρχής πως θα ήταν εκείνη υπεύθυνη για τα έξοδα της διατροφής τους, τον ρουχισμό και την ιατρική τους περίθαλψη.

Μία ακόμη ανάγκη που έπρεπε να καλυφθεί όμως, ήταν τα τσιγάρα τους. Η επικεφαλής της οργάνωσης έλεγε χαρακτηριστικά: «Αυτά τα Eγγλεζάκια δεν τα προφταίνω. Καπνίζουν σαν φουγάρα».

Η λύση δόθηκε με ένα τηλεφώνημα του συζύγου της, Νίκου Καραγιάννη, στον καλό του φίλο και καπνοβιομήχανο, Τάσο Παπαστράτο. Εκείνος δέχτηκε να συνεισφέρει, εξασφαλίζοντάς τους αρκετές κούτες με τσιγάρα.

Σημαντικό ρόλο στην οργάνωση έπαιξαν και πρόσωπα γνωστά στο ευρύ κοινό για το κοινωνικό ή πολιτιστικό τους έργο. Ανάμεσα σε αυτά ήταν ο Αλέξανδρος Πάλλης, μετέπειτα πρέσβης της Ελλάδας στο Λονδίνο και ο Γεώργιος Αβέρωφ, γόνος της μεγάλης οικογένειας των ευεργετών του έθνους. Εκείνοι μαζί με τον καπνοβιομήχανο Τάσο Παπαστράτο, ορίστηκαν ως «έκτακτοι συνεργάται».

«Ο πόλεμος μόλις έχει αρχίσει»

Η αντιστασιακή δράση της Λέλας έγινε αντιληπτή από τις κατοχικές δυνάμεις τον Σεπτέμβριο του 1941. Τότε το ζεύγος Καραγιάννη συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Η Λέλα για να απαλλάξει τον σύζυγό της από τις ευθύνες, δήλωσε το πατρικό της όνομα, Μινοπούλου και ισχυρίστηκε πως είναι σε διάσταση με τον άντρα της τα δύο τελευταία χρόνια.

Ο Νίκος Καραγιάννης αφέθηκε ελεύθερος δύο μήνες μετά τη σύλληψή του, ενώ η Λέλα παρέμεινε στη φυλακή, πέρασε από ιταλικό στρατοδικείο και τελικά απαλλάχθηκε τον Μάρτιο του 1942, λόγω έλλειψης στοιχείων.

Κατά την εξάμηνη παραμονή της στη φυλακή, καλλιέργησε διασυνδέσεις που τη βοήθησαν να διοικήσει την οργάνωσή της και να κρατήσει άμεση επαφή με τα παιδιά και τους συνεργάτες της.

Κατάφερε να χρησιμοποιήσει τους ίδιους τους δεσμοφύλακες, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να μεταφέρουν τα μηνύματά της στα παιδιά και τους συνεργάτες της.

Παράλληλα, της έδιναν πληροφορίες για όσα άκουγαν από τους άλλους φυλακισμένους και την ενημέρωναν για τις εξελίξεις μέσα στις φυλακές. Όλα αυτά της φάνηκαν χρήσιμα μετά την αποφυλάκισή της.
«Αν νομίζουν τα ναζιστικά θηρία πως οι Έλληνες έχουμε υποκύψει και ο πόλεμος έχει τελειώσει, θα τους δώσουμε να καταλάβουν πως για μας ο πόλεμος μόλις έχει αρχίσει». Αυτά ήταν τα λόγια της Λέλας Καραγιάννη όταν ανέλαβε και πάλι τα ηνία της οργάνωσης....

Δικοί της άνθρωποι σε θέσεις κλειδιά, έκλεψαν σχέδια και πληροφορίες για τις μετακινήσεις του εχθρού. Έτσι, τα μυστικά των γερμανικών και ιταλικών ναυαρχείων και φρουραρχείων έφτασαν στα χέρια της αρχηγού. Αμέσως, οι πολύτιμες πληροφορίες μεταδόθηκαν στο συμμαχικό στρατηγείο, με αποτέλεσμα να προκληθούν σημαντικές ζημιές κατά του Γ’ Ράιχ.

Το δίκτυο πληροφοριών της Καραγιάννη ήταν υπεύθυνο για τις ανατινάξεις αεροδρομίων, αλλά και για τις καταβυθίσεις υποβρυχίων και νηοπομπών που μετέφεραν πυρομαχικά, καύσιμα και τρόφιμα στους κατακτητές....

Το τέλος

Τον Ιούλιο του ’44, η λεγόμενη «Μπουμπουλίνα της Κατοχής» συνελήφθη ως αρχηγός της αντιστασιακής οργάνωσης. Κατηγορήθηκε για κατασκοπεία και μετάδοση πληροφοριών στους Εγγλέζους και τους συμμάχους τους και υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια.

Την ίδια ημέρα συνελήφθησαν και πέντε από τα παιδιά της. Ο σύζυγός της και τα δύο παιδιά της Γεώργιος και Ελένη κατόρθωσαν να διαφύγουν.

Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στα μπουντρούμια των Ες-Ες στην οδό Μέρλιν και βασανίσθηκαν άγρια. Όχι μόνο δεν ομολόγησαν, αλλά η Καραγιάννη χτύπησε τον αιμοχαρή ανακριτή της Φριτς Μπέκερ.

Τα βασανιστήρια που ακολούθησαν ήταν φρικτά. Την κρέμασαν και της εξάρθρωσαν τα χέρια, της έκαψαν τα άκρα με ηλεκτρική μηχανή, την υπέβαλαν επί τριήμερο στο μαρτύριο της δίψας και τέλος της τρύπησαν τα πλευρά με το πόμολο της πόρτας.

Δεν εκάμφη ακόμα και όταν της διαμήνυσαν ότι θα εκτελούσαν τον γιο της Νέλσωνα, αν δεν ομολογούσε. 

Αυτή τους απάντησε υπερήφανα: «Ζητείτε από μία Ελληνίδα μάνα να προδώσει τους συνεργάτες της και την πατρίδα της με την απειλή του τυφεκισμού των παιδιών της. Ε, λοιπόν, μάθετε ότι τα παιδιά μου ανήκουν στην Ελλάδα και το αίμα τους θα πνίξει τους Ούνους και όλη τη Γερμανία σας!»

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1944, η Λέλα Καραγιάννη εκτελέστηκε μαζί με άλλα 70 άτομα στο Χαϊδάρι. Ξεψύχησε με τη φράση «Ζήτω η Πατρίδα! Ζήτω η Λευτεριά!»

 Επιμέλεια: Μιρέλλα Μ

 
Πληροφορίες: mixanitouxronou

Ert.gr