Γιατί άναψα λαμπάδα στο μπόι της υπουργού Παιδείας- Το όραμα που είδα

Μοιράζομαι μαζί σας αυτή τη σχεδόν ...θρησκευτική εμπειρία για την οποία γράφω στο σημερινό φύλλο του "Δρόμου της Αριστεράς"

Πολιτισμός & Βαρβαρότητα

Του Ηρόστρατου

‘Όπου ο «Ηρόστρατος» βλέπει το φως το αληθινό!

Η στήλη νιώθει μεγάλη υπερηφάνεια καθώς το μισό του διλήμματος της, η «βαρβαρότητα» χρησιμοποιήθηκε από το ΚΚΕ στην πρόσκλησή του για τις γυμναστικές επιδείξεις οι οποίες έλαβαν χώρα στην Πλατεία Συντάγματος την Πρωτομαγιά. Άλλαξαν τον «Πολιτισμό» με τον «Σοσιαλισμό» καθώς ο δεύτερος προφανώς περιλαμβάνει τον πρώτο.

Να πω την αλήθεια μάλλον τους καμάρωσα και βρήκα έξυπνη την ιδέα. Το marketing κατακτά με επιτυχία και τον Περισσό. Μένει -όπως έλεγαν παλιά για τους «αναθεωρητές»- να αλλάξουν το σφυροδρέπανο στον Ριζοσπάστη με το Black & Decker…

Η χαρά μου συνεχίστηκε όταν άκουσα τη μεγάλη μας Νίκη -όχι και ποια Νίκη- για την οσία Νίκη την Κεραμιδέως ομιλώ – να εξηγεί στον Νίκο Χατζηνικολάου γιατί ανοίγουν τα σχολεία.

Η μεγάλη αυτή πολιτικός που έχει θέσει ως στόχο της ζωής της να αλλάξει την Παιδεία στη χώρα μας, μάλλον πήρε το όνομά της από το Χριστιανικό Περιοδικό «Προς τη Νίκη», το οποίον χρόνια τώρα φροντίζει για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Όπως μάλιστα διάβασα σε βιβλιαράκι με τις προφητείες του Κοσμά του Αιτωλού που κυκλοφόρησε ως δώρο με τηλεοπτικό περιοδικό «Θα βγουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται». Προφανώς στη Νίκη Κεραμιδέως αναφερόταν ο «Πατροκοσμάς».

Παρεμπιπτόντως, στο ίδιο πόνημα καταγγέλλεται το καθεστώς Χότζα της Αλβανίας, ενώ γίνεται και ειδική μνεία στις καταστροφές που προκάλεσε ο «συμμοριτοπόλεμος». Και δεν κάνω πλάκα. Το βιβλιαράκι ήταν δώρο με το περιοδικό TV24 της προηγούμενης εβδομάδας…

Η Νίκη μας γι’ αυτό διώχνει τον Κομμουνισμό από τα σχολεία, καταργώντας το μολυσματικό μάθημα της Κοινωνιολογίας, το οποίον -ως γνωστόν- ανάλογα με τον αριθμό σελίδων που διαβάζεις, σε οδηγεί όλο και πιο αριστερά. Στο μισό έχεις γίνει σοσιαλιστής, στα 2/3 βέρος κομμουνιστής και -αν το ολοκληρώσεις- τείνεις προς τον αναρχισμό!

Όμως όλα αυτά είναι μηδαμινά μπροστά στην καταπληκτική της ιδέα για το μάθημα της Γυμναστικής.

Όταν τη ρώτησε ο κύριος Χατζηνικολάου – κι ήταν η μόνη …σκληρή ερώτηση που έκανε στην υπουργό- πως θα γίνεται το μάθημα της γυμναστικής, δήλωσε πως θα κρατάνε τις αποστάσεις (μάλλον μπερδεύει τους μαθητές με τα μέλη του ΚΚΕ και τα μικρά προαύλια των σχολείων με την Πλατεία Συντάγματος) και θα προσέχουν όταν ανταλλάσσουν… (εδώ κόμπιασε) διάφορα πράγματα.

Τι «πράγματα» άραγε μπορεί να ανταλλάσσουν οι μαθητές την ώρα της γυμναστικής. Σάντουιτς και κόκα κόλες; Αυτοκόλλητα; Μάσκες;

Μάλλον μπάλες ήθελε να πει. Και τότε ξαφνικά… Είδα ένα όραμα μπροστά μου. Πάρκαρα το αυτοκίνητο στην άκρη με τη καρδιά μου να χτυπάει τρελά κι είδα να ανοίγει μπροστά μου το μέλλον.

Ήμουνα -λέει- στο γήπεδο Καραϊσκάκη όπου η Εθνική μας έπαιζε με κάποια από τις ομάδες του πρώην «Σιδηρού Παραπετάσματος». Στη θέση του Πορέδρου της Δημοκρατίας κάθεται ο Βαγγέλης Μαρινάκης που έχει πια ξυριστεί (το γένι που έτρεφε επί δεκαετίες ήταν μάλλον κάποιο είδος τάματος).

Στον πάγκο της Εθνικής μας κόουτς η Νίκη Κεραμιδέως!

Όλοι οι παίκτες μας φορούσαν μάσκα. Πρόσεχαν πολύ πως αντάλλασσαν τη μπάλα. Όταν κάποιος την έπιανε με τα χέρια έβαζε μετά αντισηπτικό. Ο τερματοφύλακας είχε ειδική βρύση δίπλα στο τέρμα και σαπουνιζόταν καλά μετά από κάθε απόκρουση. Το πρόβλημα είναι ότι αν σούταραν ξανά οι αντίπαλοι παίκτες η μπάλα έμπαινε στα δίχτυα καθώς ο τερματοφύλακας ήταν απασχολημένος με το σχολαστικό πλύσιμο. Τα ίδια έκαναν κι οι αντίπαλοι. Άσε που δεν μάρκαρε κανείς κρατώντας την απόσταση των 2 μέτρων. Έτσι το σκορ ήταν κάπου 18- 17 στο πρώτο ημίχρονο…

Τα πράγματα ήταν χειρότερα στο μπάσκετ, γιατί μετά -σαν σε όνειρο – βρέθηκα σε ένα τέτοιο γήπεδο. Οι παίκτες αντί να παίζουν, μόλις ξεφορτώνονταν από τα χέρια τους τη μπάλα με πάσα ή με σουτ στο καλάθι έσπευδαν να βάλουν αντισηπτικό… Μόλις κάποιος πλησίαζε τον αντίπαλο στο ένα μέτρο ο διαιτητής σφύριζε, σταματούσε το παιχνίδι, έπαιρνε μια μεζούρα και μετρούσε. Αν η απόσταση ήταν κάτω από δυο μέτρα έδινε φάουλ και κάτω από ένα μέτρο τεχνική ποινή!

Προπονητής ήταν ο Κικίλιας που τραβούσε τα πλούσια μαλλιά του.

«Έ! Φίλε! Είσαι καλά;»

Από τα οράματα με έβγαλε εποχούμενος σε μηχανάκι που με είδε σταματημένο στην άκρη του δρόμου και ανησύχησε.

«Καλά είμαι» ψέλλισα.

Ύστερα πήγα στην κοντινότερη εκκλησία κι άναψα μια λαμπάδα στο μπόι της Νίκης!