Καθώς προετοιμαζόμαστε για τον περίπατο της 28ης Οκτωβρίου (Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης στις 11.30), όπου θα μιλήσουμε και για τον Γιώργο Σεφέρη και τα όσα έγιναν εκείνο το ξημέρωμα του 1940, όπου ο Σεφέρης διάβαζε Μακρυγιάννη, ο φίλος Γρηγόρης Στυλιανού, μας υπενθυμίζει με μια ανάρτηση του, ότι σαν σήμερα -24 Οκτωβρίου- ο Σεφέρης τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας:
"Ήταν 24 Οκτωβρίου του 1963, όταν η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών τίμησε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, τον Γιώργο Σεφέρη, διάκριση που λάμβανε για πρώτη φορά η Ελλάδα στο πρόσωπο του κορυφαίου διπλωμάτη και ποιητή.
Απόσπασμα: Γιῶργος Σεφέρης: Ἕνας Ἕλληνας - ὁ Μακρυγιάννης
" Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φτωχός φουστανελάς που είχε τη μανία να ζωγραφίζει. Τον έλεγαν Θεόφιλο.
Τα πινέλα του τα κουβαλούσε στο σελάχι του, εκεί που οι πρόγονοί του βάζαν τις πιστόλες και τα μαχαίρια τους. Τριγύριζε στα χωριά της Μυτιλήνης, τριγύριζε στα χωριά του Πηλίου και ζωγράφιζε. Ζωγράφιζε ό,τι του παράγγελναν, για να βγάλει το ψωμί του.
Υπάρχουν στον Άνω Βόλο κάμαρες ολόκληρες ζωγραφισμένες από το χέρι του Θεόφιλου, καφενέδες στη Λέσβο, μπακάλικα και μαγαζιά σε διάφορα μέρη που δείχνουν το πέρασμά του — αν σώζουνται ακόμη.
Ο κόσμος τον περιγελούσε. Του έκαναν μάλιστα και αστεία τόσο χοντρά, που κάποτε τον έριξαν κάτω από μιαν ανεμόσκαλα και τού ‘σπασαν ένα δυο κόκαλα. Ο Θεόφιλος, ωστόσο, δεν έπαυε να ζωγραφίζει σε ό,τι έβρισκε. Είδα πίνακές του φτιαγμένους πάνω σε κάμποτο, πάνω σε πρόστυχο χαρτόνι. Τους θαύμαζαν κάτι νέοι που τους έλεγαν ανισόρροπους oι ακαδημαϊκοί. Έτσι κυλούσε η ζωή του και πέθανε ο Θεόφιλος, δεν είναι πολλά χρόνια, και μια μέρα ήρθε ένας ταξιδιώτης από τα Παρίσια. Είδε αυτή τη ζωγραφική, μάζεψε καμιά πενηνταριά κομμάτια, τα τύλιξε και πήγε να τα δείξει στους φωτισμένους κριτικούς που κάθονται κοντά στο Σηκουάνα. Και οι φωτισμένοι κριτικοί βγήκαν κι έγραψαν πως ο Θεόφιλος ήταν σπουδαίος ζωγράφος. Και μείναμε με ανοιχτό το στόμα στην Αθήνα. Το επιμύθιο αυτής της ιστορίας είναι ότι λαϊκή παιδεία δε σημαίνει μόνο να διδάξουμε το λαό αλλά και να διδαχτούμε από το λαό."
Γιώργος Σεφέρης, «Ένας Έλληνας – ο Μακρυγιάννης», Δοκιμές, εκδ. Ίκαρος, Αθήναι 1981 Πηγή: Γιώργου Σεφέρη, «Δοκιμές», ἔκδ. Ἴκαρος, Ἀθῆναι 1981 (Δ´).
Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ ή Θεόφιλος Κεφαλάς ή Κεφάλας, από τη Λέσβο, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα (1870 – 24 Μαρτίου 1934), γνωστός απλά και ως Θεόφιλος, ήταν Έλληνας λαϊκός ζωγράφος της νεοελληνικής τέχνης. Κυρίαρχο στοιχείο του έργου του είναι η ελληνικότητά του και η εικονογράφηση της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου