Δεν ξέρω αν προσέφερα κάτι σημαντικό στην Πατρίδα. Σ’ αυτήν την Πατρίδα όσα και να προσφέρεις, λίγα θα είναι.
Διονύσης Κ. Γερολυμάτος
Όταν φέτος αποφασίσαμε να προτείνουμε μαζί με την Πολυτίμη Μαχαίρα στον Δήμο Χαλανδρίου την υλοποίηση του Εργαστηρίου αφιερωμένου στον Αντώνη Σαμαράκη, το πρώτο πράγμα που μας ενέπνευσε ήταν το "Πεύκο του Αντώνη". Κι ο άνθρωπος που βρισκόταν πίσω από την ανάδειξη αυτού του δέντρου που βρίσκεται στην οδό Μεταμορφώσεως και συνδέεται με κρίσιμα χρόνια της παιδικής ηλικίας του μεγάλου μας συγγραφέα, δεν ήταν άλλος από τον Διονύση Γερολυμάτο.
Ο μεγάλος μας γλύπτης, έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω του ένα πολύ σημαντικό έργο, αλλά κι εμάς φτωχότερους. Διότι δεν ήταν μόνο σημαντικός καλλιτέχνης, αλλά και αγωνιστής....
Ο άνθρωπος που δημιούργησε το εκπληκτικό γλυπτό το οποίο το τοποθετήθηκε δίπλα στο πεύκο....
Και δεν ήταν μόνον αυτό: Φρόντισε να φτιάξει γύρω -γύρω με βότσαλα ένα άλλο έργο: Τους τίτλους των βιβλίων του Σαμαράκη.
Δυστυχώς το γλυπτό με το παιδί που κρατάει τον ήλιο έχει κλαπεί κι έχουν μείνει μόνο λίγα μεταλλικά καλάμια...
Το πρόπλασμα το είχε δωρίσει ο Διονύσης Γερολυμάτος στον Αντώνη Σαμαράκη και βρίσκεται στα χέρια και στη φροντίδα της Ελένης Σαμαράκη.
Με τα παιδιά του εργαστηρίου σκοπεύουμε να φτιάξουμε έργα βασισμένα πάνω σε αυτό το γλυπτό.
Ήδη η πρώτη δημιουργία, έργο της Αμύρσας Γιαννακάκη, έφτασε στα χέρια μας:
Κι εδώ η ζωγραφιά του Νίκου Μικελάκη:
Στόχος μας είναι να κοσμήσουμε το βιβλίο με τις ιστορίες των παιδιών και με αυτές τις εικόνες, αφιερώνοντάς το στη μνήμη του μεγάλου μας γλύπτη...
Προσωπική μου άποψη είναι ο Δήμος να αξιοποιήσει το πρόπλασμα αυτό και να αναθέσει σε έναν αναγνωρισμένο γλύπτη να φτιάξει αυτό το έργο και το παιδί με τον ήλιο να βρεθεί πάλι στη φυσική του θέση, πλάι στο πεύκο του Αντώνη...
Μέχρι τότε -κι όταν το επιτρέψει η πανδημία- στόχος του Εργαστηρίου μας είναι μια εκδήλωση στον χώρο του δέντρου που θα φροντίσουμε και για τον καθαρισμό του σε συνεργασία με τον Δήμο, ενώ τα παιδιά θα διαβάσουν τις ιστορίες που είναι εμπνευσμένες από αυτό το δέντρο.
Αναδημοσιεύω το πληρέστατο ρεπορτάζ της Αυγής:
Σε ηλικία 83 ετών έφυγε ο αφοσιωμένος στην τέχνη, γλύπτης Διονύσης Γερολυμάτος, με σπουδαίο έργο διασκορπισμένο σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό
Σε ηλικία 83 ετών πέθανε ο γλύπτης Διονύσης Γερολυμάτος, με καταγωγή από την Κεφαλονιά, γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1938 στην Πάτρα, όπου πέρασε και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ήδη από την ηλικία των 15 ετών έλαβε τα πρώτα μαθήματα σχεδίου και εισαγωγής στην ιστορία της Τέχνης και της Φιλοσοφίας. Το 1959 εισήχθη πρώτος στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, λαμβάνοντας σε όλα τα έτη σπουδών υποτροφίες από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών.
Ακολούθησε μια λαμπρή καλλιτεχνική πορεία με σημαντικές δημιουργίες, εκθέσεις και διεθνείς διακρίσεις. Γλυπτά του κοσμούν διάφορα μέρη της Ελλάδας (Καρδίτσα, Καλαμάτα, Αγία Παρασκευή, Κιάτο, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Κηφισιά, κ.α.) και του κόσμου. Πιο χαρακτηριστική θεωρείται η μνημειακή σύνθεσή του σε ηφαιστειακή πέτρα, με τον τίτλο «Η Πέτρα της Γνώσης», στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Tula-Tepeji στο Μεξικό.
Παράλληλα με την εικαστική του παραγωγή, ο Διονύσης Γερολυμάτος συμμετείχε ενεργά στους αγώνες για τα δικαιώματα των εικαστικών καλλιτεχνών, ενώ το 1968 απέρριψε, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το καθεστώς, πρόταση της Χούντας να αναλάβει τη θέση του υπευθύνου γλύπτη στο Εθνικό Νομισματοκοπείο.
Πέρα από τη γλυπτική άφησε το στίγμα του και σε άλλες τέχνες. Ξεχώρισαν οι σκηνογραφικές δουλειές με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, οι εικονογραφήσεις βιβλίων, αλλά και σημαντικά συγγραφικά – ποιητικά πονήματα.
Τα συλλυπητήρια της εξέφρασε η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Σία Αναγνωστοπούλου, σημειώνοντας ότι ο κόσμος της τέχνης αλλά και η πόλη της Πάτρας θρηνούν σήμερα την απώλεια του Διονύση Γερολυμάτου, ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες γλύπτες.
Όπως σημειώνει, υπήρξε πρώτος στις εισαγωγικές εξετάσεις της Σχολής Καλών Τεχνών το 1959, ο Δ. Γερολυμάτος μαθήτευσε πλάι στον Γιάννη Παππά και τον Νίκο Κερλή και από πολύ νέος εκπροσώπησε την Ελλάδα σε σημαντικές διεθνείς εκθέσεις και συμπόσια γλυπτικής, ενώ έργα του κοσμούν πολλές πόλεις στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Πολυσχιδής καλλιτέχνης, πέραν της γλυπτικής, ασχολήθηκε επίσης με τη σκηνογραφία, την εικονογράφηση βιβλίων αλλά και τη συγγραφή.
Ο Διονύσης Γερολυμάτος αφήνει πίσω του ένα έργο μνημειακό, με ευρύ θεματικό πεδίο, σμιλεμένο σε σκληρά, ανθεκτικά υλικά. Με τις γλυπτικές συνθέσεις του δίνει τρισδιάστατο σώμα σε ιδέες και σκέψεις ή ακόμη και σε στίχους. Υπήρξε επίσης από πολύ νωρίς δραστήριος α στο πεδίο της διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων των ομοτέχνων του, ίδρυσε και διατέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Γλυπτών, ενώ υπήρξε μέλος του Γενικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων.
Η Σία Αναγνωστοπούλου απευθύνει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους «του πολύ σημαντικού καλλιτέχνη και συμπολίτη μου που τίμησε με το έργο και τη συνολική γενναιόδωρη προσφορά του την πόλη της Πάτρας».
Ο δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο Χαλανδρίου εκφράζουν τη θλίψη τους για το θάνατο του διακεκριμένου γλύπτη Διονύση Γερολυμάτου, που έχει αφήσει το αποτύπωμά του και στο Χαλάνδρι με το γλυπτό του που κοσμούσε, πριν κλαπεί, το Δέντρο του Αντώνη Σαμαράκη, στην οδό Μεταμορφώσεως.
Βιογραφικό
Ο ίδιος είχε μιλάει για τη ζωή του μέσα από το βιογραφικό που είχε συντάξει:
«Στις εννέα (9) του Γενάρη του 1938 γεννήθηκα στην Πάτρα, σε καθαρά επτανησιακό – Κεφαλλονίτικο περιβάλλον. Μέσα σ’ αυτό ανδρώθηκα για το παρα-πέρα. Κατοχή, εμφύλιος, αρχές της δεκαετίας του ’50 ...... οι πρώτες εμπειρίες της ζωής. ....... εγκύκλιες σπουδές...... δημοτικό, Γυμνάσιο....... 1946-1956.
1953-1956. Μαθήματα Σχεδίου και τα πρώτα βήματα στο χώρο της Γλυπτικής. Κοντά στον ζωγράφο Γεώργιο Παπαδημητρίου-Φάωνα διδάχτηκα το αυστηρό σχέδιο με κάρβουνο, το λεγόμενο κιάρο-σκούρο και παράλληλα δειλά-δειλά εισαγωγή στην ιστορία της Τέχνης και της Φιλοσοφίας.
1959. Μετά από εξετάσεις μπήκα πρώτος στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, στο εργαστήρι του Δάσκαλου – Καθηγητή Γιάννη Παππά, με υποτροφία του ΙΚΥ, την οποίαν έπαιρνα σε όλη τη διάρκεια των σπουδών μου. Στο δίπλωμά μου φαίνονται οι κατ’ έτος επιτυχίες μου: Βραβείο Κεφαλής, Έπαινος Κεφαλής, Έπαινος Κεφαλής, Έπαινος ημίγυμνου, Έπαινος Γυμνού Νυκτός.
1961-1962. Το έτος αυτό παρακολούθησα μαθήματα στο εργαστήρι του Καθηγητή Θανάση Απάρτη
1963. Τέλος των σπουδών μου οπό το εργαστήρι του Γιάννη Παππά.
1963-1964. Υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία. Κατά τη διάρκειά της φιλοτέχνησα σύνθεση με θέμα τον «Ίκαρο» για το γραφείο του Α’ ΓΕΑ. Μετά 13μηνη υπηρεσία απολύθηκα σαν προστάτης οικογενείας.
1965. Από τη χρονιά αυτή λειτουργώ σαν ελεύθερος επαγγελματίας Γλύπτης με αρ. Μητρώου 600, εγγεγραμμένος στο Επιμελητήριο Εικαστικών Ελλάδος. Από τότε αρχίζει ουσιαστικά η επαγγελματική μου δραστηριότητα.
1962. Επήρα μέρος στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων, όπου απέσπασα το Β’ Βραβείο Γλυπτικής (Βραβείο Bourdelle)
1963. Έλαβα μέρος στην Πανελλήνια Έκθεση Ζαππείου.
1965. Επίσης στην Πανελλήνια Έκθεση Ζαππείου.
1965. Η πρώτη μου συμμετοχή σε διαγωνισμό Ηρώων Εκτελεσθέντων στα Αμυρά Επαρχίας Βιάννoυ Κρήτης και απέσπασα το Β’ βραβείο.
1966-1968. Προσλήφθηκα σαν συντηρητής στην Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, τμήμα Παλαιοχριστιανικά, με Έφορο τον Παύλο Λαζαρίδη. Στη Διάρκεια της διετίας αυτής παίρνω μέρος σε πολλούς διαγωνισμούς με επιτυχίες, αποσπώντας Β’ και Γ’ Βραβεία.
1967. Με δύο μεγάλα έργα στον γύψο παίρνω μέρος στην Πανελλήνια Ζαππείου για τρίτη φορά. Η έκθεση έκλεισε μετά ένα μήνα από την επταετία.
1968. Καλούμαι να αναλάβω τη θέση του υπευθύνου Γλύπτη στο Εθνικό Νομισματοκοπείο, θέση που δεν αποδέχθηκα.
1968. Κερδίζω το Β’ Βραβείο στο Διαγωνισμό Ηρώου της πόλεως της Καβάλας. Μου ανατίθεται το έργο σε συνεργασία με το Α’ Βραβείο. Το έργο ολοκληρώνεται το 1970 με επιτυχία.
1970. Στο διαγωνισμό για τον έφιππο ανδριάντα του Μ. Αλεξάνδρου στη Θεσσαλονίκη παίρνω το Γ’ Βραβείο. Το πρόπλασμα ύψους 3,50 μέτρων κρατήθηκε από την επιτροπή αντί 60.000 δραχμών, το οποίο τελικά καταστράφηκε.
1973. Για τέταρτη φορά παίρνω μέρος στην Πανελλήνια Ζαππείου με έργο από πέτρα Καπανδριτίου και τίτλο «Η πέτρα της Υπομονής». Τώρα ανήκει στη συλλογή της Εθνικής Γλυπτοθήκης και είναι ένα από τα εκθέματά της.
1972. Έλαβα μέρος στην BIENNALE Νέων Καλλιτεχνών στο Παρίσι χωρίς καμία επιτυχία.
1973. Προσκεκλημένος της GALLERY PAGANI του Μιλάνου δεν μετείχα στη Διεθνή Έκθεση γιατί το έργο δε βγήκε ποτέ από την Ελλάδα.
1974. Στην BIENNALE Αλεξανδρείας (BIENNALE Μεσογείου) απέσπασα το Γ’ Βραβείο Γλυπτικής.
1975. Αρχή μιας διαδρομής με ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, όπως και με διεθνείς συμμετοχές. Συμμετοχή στη BIENNALE μικρής Γλυπτικής στη Βουδαπέστη, όπως επίσης και συμμετοχή στην έκθεση Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη που παρουσιάστηκε στο Μουσείο HAKONE του Τόκιο. Θόλος, Χρυσόθεμις, Σκυρώνειο Μουσείο. Gallery …………στο Παρίσι και σε ομαδικές Πάτρα, Αθήνα, Κεφαλληνία κλπ
1977. Κατόπιν επισκέψεως στο εργαστήρι μου επιτροπής από την πρώην Γιουγκοσλαβία επιλέχθηκα σαν ο πρώτος Έλληνας Γλύπτης και έλαβα μέρος στο εκεί Διεθνές Συμπόσιο Γλυπτικής του ARAGELOVAÇ, όπου εφιλοτέχνησα έργο σε μάρμαρο ύψους 2.60 μέτρων, το οποίο τώρα κοσμεί την κεντρική πλατεία της πόλης CUPRIJA, κοντά στο Nis.
1977. Φιλοτέχνησα την πρόσοψη της κλινικής «ΓΑΛΗΝΗ» στην Κηφισιά. Παράλληλα μετέχω στις εκθέσεις της Gallery «Χρυσόθεμις» σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Προτομές και διαμορφώσεις χώρων και διάφοροι διαγωνισμοί καλύπτουν κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μου.
1978. Ιδρύουμε τον Σύλλογο Ελλήνων Γλυπτών στον χώρο του Ωδείου Αθηνών του οποίου για μια διετία υπήρξα Πρόεδρος. Μέσα από το Σύλλογο οργανώσαμε και ακόμα οργανώνουμε εκθέσεις όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Το έτος αυτό μετέχω στο Ελληνοσουηδικό Συμπόσιο Γλυπτικής στην πόλη της Καβάλας και την ίδια χρονιά αρχίζει και η συνεργασία μου με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε πληθώρα σκηνογραφικών εργασιών. Με Διευθυντή τον Σπύρο Ευαγγελάτο εργάστηκα σε σκηνογραφικές εργασίες και με την Opera Θεσσαλονίκης. «Νεφέλες» Αριστοφάνη, Δούλες Ζενέ, «Όπερα της πεντάρας» του Μπρέχτ, «Μπρέχτ και Χίτλερ» του Μ. Πλωρίτη και άλλα, όπως «Οθέλος» του Βέρντι, «Κουρέας της Σεβίλλης» του Rosini, «Τόσκα» του Πουτσίνι. Επίσης, συνεργάστηκα με την Εθνική Λυρική Σκηνή και με το Ελεύθερο Θέατρο (Θύμιος Καρακατσάνης κλπ)
1982-1985. Μια τριετία γεμάτη. Εκλέγομαι Πρόεδρος του Συλλόγου Γλυπτών, μέλος του Δ.Σ. του ΕΕΤΕ. Εκλέγομαι Αντιπρόεδρος του ΕΕΤΕ το οποίο εκπροσωπώ στη ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ και ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ με Πρόεδρο την Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ και παράλληλα μέλος του Γενικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων με Πρόεδρο τον Κώστα Αλαβάνο.
1986. Στην μεγάλη έκθεση του Εθνικού Κήπου, που οργανώθηκε από το ΥΠ.ΠΟ., μετέχω με το έργο «Ανακύκλώση» από μαύρο μάρμαρο Βυτίνας, ύψους 2.30 μέτρα, περίπου, που τώρα ανήκει και αυτό στη συλλογή της Εθνικής Γλυπτοθήκης. Στην ίδια συλλογή αυτής της περιόδου ανήκει και το έργο «Πρόβα Μπαλέτου».
1986. Με ανάθεση φιλοτεχνώ το Ηρώο πεσόντων του Δήμου Σικυώνος (Κιάτο) Στον Δήμο Κιάτου διαμορφώνω πεζόδρομους, καθιστικά και το αναθηματικό Μνημείο για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
1987. Συμμετοχή σε Συμπόσιο οργανωμένο από το Βαφοπούλειο ίδρυμα στη Θεσσαλονίκη.
1988. Στο πλαίσιο των εορτών «Σικυώνια ‘88» οργανώνεται μεγάλη έκθεση μου σε αίθουσα του Δημαρχείου με μικρά και μεγάλα έργα. Τη χρονιά αυτή οργανώνω το πρώτο εργαστήριο εικαστικών, κυρίως σχεδίου, του Δήμου Κιάτου.
1990-1999. Δεκαετία μεγάλης δραστηριότητας και αγώνα.
Προσκεκλημένος στην Ουκρανία μετέχω σε συμπόσιο Γλυπτικής με 14 άλλους γλύπτες από τις Δημοκρατίες της Σοβιετίας, Βαλκανίων και Ιταλίας.
1991. Ατομική έκθεση αφιέρωμα στο 1821, Gallery «Χρυσόθεμις». Επίσης, ατομική έκθεση νωπογραφίας (Φρέσκο) Gallery «Χρυσόθεμις».
1992. Ατομική έκθεση αφιέρωμα στον Ανδρέα Κάλβο, Gallery «Τερακόττα», Θεσσαλονίκη.
1993. Ατομική έκθεση νωπογραφίας (Φρέσκο) Gallery «Χρυσόθεμις».
1994. Η επίσκεψη του μεγάλου σεισμού με επιπτώσεις στο σπίτι μου. Αναχώρηση από την Αθήνα και μόνιμη εγκατάσταση στην Πάτρα.
Δύσκολα χρόνια. Η υγεία σε δοκιμασία και η οικονομική ανεπάρκεια δοκίμασαν την αντοχή μου.
Αρχίζουν τα Συμπόσια. Συμπόσιο Γλυπτικής στον Δήμο Κόνιτσας σε πέτρα Δεματίου. Συμπόσιο στον Δήμο Ιωαννίνων. Γλυπτική σε μάρμαρο.
1997. Έκθεση στην Πάτρα ατομική, αίθουσα «Πολύεδρο» και στη συνέχεια αναδρομική στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς, φουαγιέ Θέατρο «ΚΕΦΑΛΟΣ», αίθουσα «Αντίοχος Ευαγγελάτος»
1997. Α’ Συμπόσιο Γλυπτικής. Πανεπιστήμιο Πατρών, σε μάρμαρο. Πρύτανης Σταμάτης Αλαχιώτης.
1998. Β’ Συμπόσιο Γλυπτικής. Πανεπιστήμιο Πατρών, σε μέταλλο. Πρύτανης Σταμάτης Αλαχιώτης.
1999. Πρόσκληση από τον Δήμο Santa ELENA DI QUATRO Σαρδηνίας. Γλυπτική σε ντόπια πέτρα με το έργο Una Picola elegia per un cavalo di Acropoli
2000. Πρόσκληση από το Δήμο Καλαμάτας για Συμπόσιο Γλυπτικής σε μάρμαρο. Έργο το «Ξωτικό της Θάλασσας» 2,20 μέτρων μήκους.
2001. Πρόσκληση του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου TULA-TEPEJI του Μεξικού. Συμπόσιο Γλυπτικής σε ηφαιστειακή πέτρα. Έργο «Η Πέτρα της Γνώσης», ύψους 2,60 μέτρων.
2001. Συμπόσιο Γλυπτικής του Δήμου Αιγάλεω. Έργο σε μάρμαρο, δύο μέρη, 8 τόνοι σύνολο.
2001. Πρόσκληση από τον Δήμο CASTELRAIMONTO Ιταλίας. Συμπόσιο Γλυπτικής σε τραβεντίνο λίθο ύψους 2.20 μέτρων. Τίτλος G8. Αφιερωμένο στον KARLO JULIANI.
2002. Πρόσκληση από το Δήμο SAN BENEDETTO DEL TRONDO Ιταλίας. Συμπόσιο διαμόρφωσης ογκολίθων κυματοθραύστη του λιμανιού
2003. Συμπόσιο του Δήμου Καρδίτσας. Γλυπτική σε μάρμαρο. Έργο «Τοπίο Ιστορικό» Πλατεία της δραχμής.
2004. Συμμετέχω σε δύο συμπόσια κατά το μήνα Ιούλιο οργανωμένο από το Δήμο της Αγ. Παρασκευής. Το έργο σε μάρμαρο με οριζόντια ανάπτυξη με άνοιγμα 4 μέτρα. Και κατά το μήνα Αύγουστο σε συμπόσιο οργανωμένο από την κοινότητα Διονύσου κι από τα λατομεία Διονύσου. Το έργο με γιγαντιαίες διαστάσεις έχει σαν τίτλο «Τίνελλα, ω Καλλίνικε». Τέσσερις όγκοι που συνδέονται στη βάση τους με ένα μαίανδρο από χαλκό και από τις ρωγμές που σταυροειδώς διαμορφώνονται, διαχέεται εσωτερικός φωτισμός. Ο όλος όγκος είναι της τάξεως των 16 τόνων.
2006. Συμπόσιο Γλυπτικής στην Κατερίνη. Υλικό μάρμαρο. Τίτλος «Διί τω Μεγίστω». Μήκος 3 μέτρα και 3,5 τόνοι βάρος. Θέση Δημαρχείο Κατερίνης.
2006. Συμπόσιο Γλυπτικής στο Δήμο Αμαλιάδας. Μάρμαρο, 4 μέτρα μήκος, βάρος 4,5 τόνοι. Θέμα «Τρυφερός εναγκαλισμός Τρίτωνα και Νηρηίδας» από την ενάλια μυθολογία. Το έργο βρίσκεται στην κατοχή μου μετά την αθέτηση των συμφωνηθέντων όρων και την απαξιωτική στάση και συμπεριφορά του άλλου μέρους.
2007. Από τις εκδόσεις «Περί Τεχνών» εκδίδεται η πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο «Ψήγματα Λόγου Ποιητικού». Στο βιβλίο περιλαμβάνονται 63 ποιήματα.
Εκτός από τα εκτεθέντα ήσσονος σημασίας δεν είναι τα πολλά μετάλλια που κατά καιρούς έχω φιλοτεχνήσει. Χρυσά, αργυρά και χάλκινα, πλακέτες αναθηματικές κι ακόμα ταφικά μνημεία σε κοιμητήρια στον Πόρο Κεφαλονιάς, στο κοιμητήρια Αγιάς Λάρισας, στο Β’ κοιμητήριο Πατρών ταφικό μνημείο του Καθηγητή Παν. Βαρώτσου.
Οφείλω, επίσης, ν’ αναφέρω τον ανδριάντα σε μάρμαρο του Αντώνη Τρίτση στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς και τον χάλκινο ανδριάντα του Γ. Κορδούλη στο κοιμητήριο Δερβενίου Κορινθίας. Επίσης, και κάποιες προτομές σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Θα αναφέρω και κάποιες παρεμβάσεις σε πολυκατοικίες του οικοδομικού ιστού στην Αθήνα, Πάτρα, Νεάπολη Λακωνίας και αλλού.
Το καλοκαίρι 2012 έλαβα μέρος στο Διεθνές Συμπόσιο Γλυπτικής στο Βενεράτο Ηρακλείου . Tο χειμώνα του ’12 είχα έκθεση στην αίθουσα ‘’Περί Τεχνών ‘’στην Πάτρα και τώρα, πρόσφατα , στην Άρτα.
Δεν ξέρω αν προσέφερα κάτι σημαντικό στην Πατρίδα. Σ’ αυτήν την Πατρίδα όσα και να προσφέρεις, λίγα θα είναι.
Διονύσης Κ. Γερολυμάτος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου